Σήμερα θα σας πω μια μικρή και γλυκιά ιστορία. Όταν
ήμουν παιδί, δέκα – δώδεκα χρονών, θαύμαζα σε απίστευτο βαθμό την κυρία Σεμίνα
Διγενή. Έβλεπα όλες μα όλες τις εκπομπές της στην τηλεόραση. Της έστελνα συχνά ζωγραφιές
και γράμματα που της έγραφα μέσα πόσο πολύ τη θαυμάζω. Ήθελα να γίνω κι εγώ
δημοσιογράφος. Μια μέρα μας πήρανε τηλέφωνο από το κανάλι και μας είπανε να
πάμε στο στούντιο για να τη γνωρίσω από κοντά. Από την χαρά μου πέταξα στα
σύννεφα! Της αγόρασα έναν τεράστιο λούτρινο αρκούδο για να της τον κάνω δώρο.
Ήρθε η ευλογημένη μέρα. Φόρεσα τα καλά μου και πήγα με τους γονείς μου. Η χαρά
μου απερίγραπτη μόλις την είδα.
Σήμερα, μπορεί να μην έγινα δημοσιογράφος, αλλά ένας
απλός και ταπεινός συγγραφέας. Αλλά και αναγνώστης. Διάβασα το βιβλίο της «Οι Απείθαρχοι»
που κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις Εκδόσεις Κάκτος και ειλικρινά
μαγεύτηκα. Πως τα κατάφερε και συγκέντρωσε όλα αυτά τα μεγάλα ονόματα που
γράψανε ιστορία στις τέχνες και στα γράμματα σε ένα και μόνο βιβλίο; Πως
καταφέρνουν να συνυπάρχουν τόσοι καλλιτέχνες χωρίς να αδικεί κανέναν; Είναι ένα
εξαιρετικό βιβλίο που δεν πρέπει να απουσιάζει από καμιά βιβλιοθήκη. Διαβάστε
το!
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου