Η μητέρα μου κρατάει τις
παραδόσεις. Κάθε Αύγουστο ένα ταξιδάκι μέχρι την Τήνο για προσκύνημα και λίγες
μέρες αργότερα φτιάχνει Φανουρόπιτα και την πηγαίνει στην εκκλησία να τη
διαβάσει ο παπάς. Δεν ξέρω τι ακριβώς προσεύχεται. Πάντως είναι για καλό. Φέτος
ο μπαμπάς Μωυσής μας τρόμαξε. Πήγαμε στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου και η
λειτουργία ξεκίνησε. Λίγα λεπτά αργότερα – λες και το ‘ξερα – πήρα τηλέφωνο στο
σπίτι να μάθω αν όλα είναι καλά. Η αδερφή μου με ενημέρωσε ότι η πίεση του
μπαμπά έχει πέσει πολύ. Κλείνω το τηλέφωνο και μπαίνω στην εκκλησία. Ενημερώνω
γρήγορα τη μαμά. Εκείνη έφυγε για το σπίτι και άφησε εμένα στην εκκλησία με την
πίτα της. Εγώ προσευχόμουν στην Παναγία. Πρώτα για τον πατέρα μου και μετά για
όλους τους άλλους. Όταν τελείωσε η λειτουργία με πήρε τηλέφωνο και μου είπε πως
όλα είναι εντάξει και να μην ανησυχώ. Πήρα την πίτα. Κάτι κυρίες μου προσφέρανε
από τις δικές τους. Η φίλη μας η Αγγελική που έχει αυτοκίνητο προσφέρθηκε να με
πάει σπίτι. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά μέχρι τη στιγμή που είδα τον πατέρα
μου να πίνει τον Ελληνικό του μπροστά στην τηλεόραση. «Μπαμπά! Σου έφερα
Φανουρόπιτα!» εκείνος μου χαμογέλασε. Και κάπως έτσι η μικρή περιπέτεια έλαβε
τέλος. Και του χρόνου με ΥΓΕΙΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου