Διάβασα και σας προτείνω | Εβίτα Θεοδωροπούλου | The Apple | Μυθιστόρημα | Κάπα εκδοτική

 

Δεκαετία ’90.

Ο Αλέκος είναι ένας μποέμ τύπος, ιδιοκτήτης μπαρ στα Εξάρχεια. Ροκάς, ασυμβίβαστος, διλημματικός και αναποφάσιστος, ζει μια βαλτωμένη ζωή. Παγιδευμένος στη μακροχρόνια σχέση του με την Έρση και στη δουλειά του τη νύχτα, νιώθει διαρκώς να «πνίγεται». Στα 37 του χρόνια, κορεσμένος από τα πάντα, γνωρίζει και ερωτεύεται την Έλλη. Είναι η νεαρή κοπέλα που κατοικεί στο διπλανό διαμέρισμα και κόρη ενός αποτυχημένου τζογαδόρου. Βαθιά απογοητευμένη από τον πατέρα της, ζει μόνη και προσπαθεί να κάνει καριέρα ως αρθρογράφος. Ο Αλέκος αρχίζει να αναθεωρεί τη ζωή του. Μέσα από μια ανάγκη προσωπικού εξαγνισμού, έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπος με τον εαυτό του, ανοίγοντας το ντουλάπι με τους «σκελετούς» της ζωής του. Τα ευαίσθητα παιδικά του χρόνια, η απόρριψη που αισθανόταν από τη μητέρα του, η δύσκολη σχέση με τον πατέρα του, η επαναστατημένη εφηβεία του και ένας φόνος που δεν γνώριζε είναι μόνο η αρχή από ένα κουβάρι που αναγκάζεται να ξετυλίξει στην προσπάθειά του να αποδεχτεί το παρελθόν του και να ξορκίσει τους προσωπικούς του δαίμονες. Στη σπαρακτική του πορεία προς την κάθαρση, όλα τα δεδομένα που είχε στη ζωή του ανατρέπονται. Έζησε μια ενοχική, αυτοκαταστροφική ζωή, μέχρι να καταλάβει πως ήταν ο μόνος αθώος. Και ο πιο αγαπημένος… «The Apple». Ένα ανατρεπτικό μυθιστόρημα για τους αιώνιους έφηβους.

 

«Μου άρεσαν από παιδί τα καφενεία. Σ’ αυτά συχνάζουν οι πιο σοφοί άνθρωποι. Γέροι, κατασταλαγμένοι, τα έχουν ζήσει όλα. Πέτυχαν, απέτυχαν, αγάπησαν, μίσησαν, καταστράφηκαν… Στα καφενεία κατάλαβα πως οι αμόρφωτοι είναι πιο φιλοσοφημένοι από τους μορφωμένους. Μία φράση τους μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή.

Είχα ανάγκη τις κουβέντες τους. Ο πατέρας μου δούλευε πολλές ώρες, δεν είχε χρόνο να μου μιλήσει για τη ζωή. Για την ουσία της ζωής. Τότε ήταν σε ηλικία που δημιουργούσε. Έβγαζε πολλά χρήματα.

Δεν του έφταναν ποτέ. Ήθελε πάντα περισσότερα. Την πρώτη φορά που πήγα σε καφενείο ήμουν 14 ετών. Έκανα παρέα με κάποια μεγαλύτερα παιδιά.

Δυο τρεις από αυτούς είχαν παρατήσει το σχολείο και δούλευαν. Θέλαμε να παραστήσουμε τους με γάλους. Μπήκαμε λοιπόν μέσα και παραγγείλαμε μπίρες. Ο καφετζής μας έφερε καφέδες. Ντραπήκαμε. “Ο σωστός άντρας πρέπει να ξεχωρίζει τον καλό καφέ. Οι μπίρες είναι όλες ίδιες”, μας είπε. Έξυπνος.

Μας έφυγε η ντροπή. Πηγαίναμε κάθε μέρα. Μετά από τρία χρόνια μας κέρασε τις πρώτες μας μπίρες.

Άργησε… Με είχε κεράσει ο πατέρας μου το πρώτο μου ουίσκι, έναν χρόνο νωρίτερα. “Για να γίνεις άντρας”, μου είχε πει. Εκτίμησα τον καφετζή περισσότερο. Δεν θα μου έλεγε ποτέ κάτι τέτοιο.»

 

 

Από τη στιγμή που έπιασα αυτό το τόσο όμορφο βιβλίο στα χέρια μου κατάλαβα ότι η ιστορία του έχει ζουμί. Με κέρδισε το κόκκινο εξώφυλλο με τα μεγάλα μαύρα γράμματα και στη συνέχεια το οπισθόφυλλο. Το γεγονός ότι ο τίτλος είναι ξένη λέξη δεν με ενόχλησε καθόλου.

Αυτό το βιβλίο (είναι το δεύτερο της συγγραφέως) δεν μπορώ να το κατατάξω σε μια συγκεκριμένη κατηγορία. Γιατί είναι και αισθηματικό, και κοινωνικό, και μυστηρίου. Χωρίς φυσικά να μπερδεύεται ο αναγνώστης. Η ίδια η συγγραφέας το δούλεψε τόσο καλά που η ιστορία από μόνη της τον οδηγεί σε άγνωστα μονοπάτια.

Ο κεντρικός ήρωας τα έχει όλα. Και προτερήματα αλλά και ελαττώματα. Μπορεί να είναι δυναμικός και σίγουρος για τον εαυτό του αλλά πολλές φορές σε μια απότομη στροφή γίνεται ένα μικρό παιδί. Οι υπόλοιποι ήρωες που τον περιβάλλουν δεν είναι απλοί και ασήμαντοι κομπάρσοι. Η συγγραφέας καταφέρνει με μεγάλη επιτυχία και τους κάνει όλους πρωταγωνιστές. Όλοι τους έχουν και από έναν σημαντικό ρόλο. Όλοι τους κάτι θέλουν από τον ήρωα.

Η ίδια η ιστορία δεν είναι καθόλου βαρετή θα έλεγα. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Έχει σασπένς και αγωνία και φυσικά πολλές ανατροπές εκεί που δεν τις περιμένεις. Νομίζεις ότι ξέρεις τι θα συμβεί στη συνέχεια αλλά θα πέφτεις συνέχεια έξω, το μόνο σίγουρο. Το βιβλίο αυτό θα σου κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον, για αυτό δεσμεύομαι.

Η γραφή είναι σύγχρονη και άλλες φορές σε αγγίζει απαλά σαν χάδι και άλλες φορές κόβει σαν μαχαίρι. Δεν υπάρχουν βαρετές επαναλήψεις και η ίδια η συγγραφέας δεν χρησιμοποιεί δυσνόητες λέξεις προς εντυπωσιασμό του αναγνώστη. Έχει μια δική της μυστική συνταγή να κερδίσει τον αναγνώστη και θα βάλω τα δυνατά μου για να τη μάθω.

Είναι ένα βιβλίο που δεν έχει εποχή. Δηλαδή για παράδειγμα δεν είναι ένα βιβλίο «παραλίας». Μπορείς να το διαβάσεις άνετα και μέσα στο μετρό ή τα Σαββατοκύριακα για να χαλαρώσεις. Επίσης δεν μπαίνει σε καλούπι όπως και η ίδια η συγγραφέας δεν μπαίνει σε καλούπια. Είναι ένα βιβλίο νοσταλγικό. Πιάνει μια πολύ ωραία εποχή, μια δεκαετία που όλοι μας έχουμε να θυμόμαστε μόνο όμορφα πράγματα.

Αυτό το βιβλίο θα μπορούσε άνετα να γίνει κινηματογραφική ταινία γιατί οι διάλογοί του είναι εξαιρετικοί. Αυτό το βιβλίο πρέπει να το διαβάσετε για πολλούς και διάφορους λόγους αλλά κυρίως επειδή ξεχωρίζει από όλα τα άλλα. Και τι είναι αυτό που το κάνει τόσο ξεχωριστό; Μα η αλήθεια του φυσικά. Όλοι θα βρείτε κάποιον που μπορεί να σας μοιάζει μέσα στις σελίδες του και αυτό είναι μαγικό.

Θέλω να δώσω πολλά συγχαρητήρια στη συγγραφέα και να της ευχηθώ να φτάσει πολύ ψηλά.

Διαβάστε το! Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!