Για καφέ με τη συγγραφέα Χριστίνα Σουλελέ

 

Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης;

Τον σπόρο, για να γράψω ένα μυθιστόρημα με φόντο την Κρήτη, τον ‘φύτεψε’ στον νου μου η φίλη μου η Αργυρώ, η οποία κατάγεται από τη Μεγαλόνησο και γνωρίζει καλά την αγάπη μου για το νησί αλλά και τον σεβασμό μου για όλα τα πνευματικά, καλλιτεχνικά και λαογραφικά δημιουργήματά του. Η απόφαση δεν ήρθε αβασάνιστα. Όταν όμως το αποφάσισα, ανέτρεξα στο φωτογραφικό μου αρχείο και προσπάθησα να αντλήσω έμπνευση από την πληθώρα των φωτογραφιών από τα ταξίδια μου στην Κρήτη. Η ματιά μου στάθηκε στις φωτογραφίες από την ιστορική Κάντανο, με το Μουσείο του Ολοκαυτώματος και τις επιγραφές που άφησαν οι Γερμανοί ως μαρτυρίες για την ολοκληρωτική καταστροφή του χωριού. Αναζήτησα πληροφορίες για τη μάχη της Κρήτης και παρακολούθησα στο διαδίκτυο τις προφορικές μαρτυρίες των ντόπιων κατοίκων, οι οποίοι έζησαν τα δραματικά γεγονότα κατά την περίοδο του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου αλλά και της κατοχής του νησιού από τους Ναζί. Η αρχή είχε γίνει. Η έμπνευση για τη συγγραφή αυτού του μυθιστορήματος είχε γεννηθεί.

 

Σε ποιον/ποιαν ήρωα/ηρωίδα έχετε ιδιαίτερη αδυναμία;

Οι ήρωες και οι ηρωίδες των βιβλίων είναι για τον συγγραφέα σαν τα παιδιά του. Εκείνος τους γεννά, εκείνος τους κανακεύει, γι’ αυτό δεν έχω αδυναμία μόνο σε έναν. Αγαπώ τον Φραντς για την ενσυναίσθησή του και τον σεβασμό που δείχνει απέναντι σε καθετί διαφορετικό. Λατρεύω τη γιαγιά Μαριώ που τα χρόνια που κουβαλάει στην πλάτη της, με όλα τα καλά και τα άσχημα, δεν της έχουν στερήσει τη γλυκύτητα και την αγάπη. Αγαπώ και τον Μανούσο, γιατί είναι αυθεντικός και προστατευτικός.

Τόσα χρόνια στον χώρο της συγγραφής τι έχετε κερδίσει και τι έχετε χάσει;

Από τη διαδικασία της συγγραφής μόνο κέρδη έχω αποκομίσει. Το γράψιμο είναι για εμένα ένα όμορφο ταξίδι, που με μεταφέρει νοερά σε άλλους κόσμους. Μου δίνει την ελευθερία να δημιουργώ συνθήκες αλλά και χαρακτήρες καλούς ή κακούς, για τους τελευταίους μάλιστα φροντίζω να υπάρχει μια δικαιοσύνη που αργά ή γρήγορα έρχεται να αποκαταστήσει όλες τις αδικίες. Επειδή μου αρέσει να επενδύω στις ανθρώπινες σχέσεις, μέσω των βιβλίων μου έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους, έχω συνδιαλλαγεί μαζί τους, μάλιστα με κάποιους από αυτούς έχω συνάψει και σχέσεις φιλίας. Η συγγραφή όμως είναι μια διαδικασία μοναχική, που χρειάζεται αφοσίωση και διαρκές σκύψιμο πάνω από το γραπτό. Γι’ αυτό κατά τη διάρκειά της χρειάζεται να παραμερίσω άλλες δραστηριότητες που για εμένα είναι τρόπος ζωής. Μια από αυτές είναι η ορεινή πεζοπορία.

Σας δυσκόλεψε κάτι κατά τη διάρκεια της συγγραφής;

Εκείνο που με δυσκολεύει σε κάθε βιβλίο που γράφω, είναι ο χρόνος που χρειάζεται να τον μοιράσω σε επαγγελματικές, οικογενειακές υποχρεώσεις αλλά και σε δημιουργικές δραστηριότητες που αγαπώ και δίνουν στην καθημερινότητά μου άλλο χρώμα. Στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα και καθώς η καταγωγή μου δεν είναι από την Κρήτη, δυσκολεύτηκα με τη μεταφορά κάποιων διαλόγων στην κρητική διάλεκτο, η οποία έχει πληθώρα λέξεων αλλά και πολλά συντακτικά και μορφολογικά στοιχεία. Δέχτηκα τη βοήθεια της φίλης μου και το κέρδος που αποκόμισα από αυτή τη διαδικασία ήταν μεγάλο. Έκανα ταχύρρυθμα σεμινάρια πάνω στην κρητική ντοπιολαλιά την οποία αγαπώ, διότι διαθέτει ένα μοναδικό ηχόχρωμα.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με μία μόνο λέξη;

Το βιβλίο μου θα το χαρακτήριζα ως ένα ταξίδι, που ξεκινάει από  ‘τώρα’ και κάνει ενδιάμεσες στάσεις στο ‘τότε’, στη Μάχη της Κρήτης δηλαδή και ειδικότερα στο Ολοκαύτωμα της Καντάνου από τους Ναζί στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Στις σελίδες του, το παρελθόν δεν παρουσιάζεται αποκομμένο από το παρόν καθώς συμπεριφορές και αντιλήψεις έχουν τις ρίζες τους στα παρελθοντικά γεγονότα.  Επειδή τα ταξίδια τα απολαμβάνω όταν έχουν το στοιχείο του τυχαίου και της ανατροπής, θα μπορούσα να πω πως το βιβλίο είναι και ανατρεπτικό. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται στην αρχή. Τα γεγονότα εναλλάσσονται και καθορίζονται από νοοτροπίες που έχουν ως αφετηρία το παρελθόν, έτσι όπως αυτό αναδύεται μέσα από τις στάχτες της Καντάνου.

Τι σας λένε πιο συχνά οι αναγνώστες;

Οι αναγνώστες εστιάζουν πολύ στον τρόπο γραφής μου και στις παραστατικές περιγραφές των εικόνων. Όπως κάνω και στα πραγματικά ταξίδια, έτσι και στο ταξίδι της συγγραφής νιώθω την ανάγκη να αφουγκράζομαι τους τόπους που περιγράφω, πολλές φορές μάλιστα τους ‘κρυφακούω’, καθώς διατηρούν πολλά κρυμμένα μυστικά σε κάθε γωνιά τους. Μου αρέσει να συναναστρέφομαι με τους ντόπιους κατοίκους, να ακούω τις ιστορίες τους και να μελετώ τον ιδιαίτερο τρόπο δομής των οικογενειών αλλά και των κοινωνιών τους. Όσα όσα βλέπω, ακούω, μυρίζω και αισθάνομαι τα μεταφέρω αυτούσια και στο χαρτί.

Ποιο είναι το μότο της ζωής σας;

Το μότο της ζωής μου είναι, να κοιτάζω τη ζωή με διάθεση ερωτική. Πιστεύω πως ο έρωτας, αυτή η κινητήριος δύναμη που μας σπρώχνει στη δημιουργία, πρέπει να είναι παρών σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Αν δεν βάλουμε έρωτα σε ό,τι κάνουμε, από το επάγγελμα που ασκούμε μέχρι και στην πιο μικρή, καθημερινή δραστηριότητα, η ζωή μας θα είναι μίζερη, άχρωμη, άοσμη και πολύ ανυπόφορη. Αυτόν τον έρωτα τον ανακάλυψε ο Φραντς στην Κρήτη, μέσα στην καθημερινότητα των απλών ανθρώπων, στις χαρές, στις λύπες, στα γλέντια τους ακόμη και στον κάματο τη στιγμή που δουλεύουν τη γη τους.

Στείλτε το δικό σας μήνυμα στους αναγνώστες του blog.

«Η ζωή είναι κύκλος και γινόμαστε μέρος του. Μπαίνουμε σε αυτόν και χορεύουμε, πότε έναν ήρεμο συρτό χορό, πότε μια ερωτική σούστα. Τις πιο πολλές φορές όμως ο χορός μας είναι πεντοζάλης, γρήγορος και πυρρίχιος, στις μάχες που δίνουμε με εσωτερικούς ή εσωτερικούς εχθρούς». Με αφορμή τα λόγια του Φραντς θα στείλω το μήνυμα στους αναγνώστες πως, αυτόν τον πυρρίχιο χορό που πρέπει να χορέψουμε, ας τον χορεύουμε με κορμί στητό και με το κεφάλι ψηλά, όπως λεβέντικα χορεύουν οι Κρητικοί τον πεντοζάλη.

 

Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας. Πάντα επιτυχίες σας εύχομαι!

Σας ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου για τις ευχές σας αλλά και για την όμορφη κουβέντα μας.

Tο νέο μυθιστόρημα της Χριστίνας Σουλελέ «ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΝΤΑΝΟΥ» θα το βρείτε στα βιβλιοπωλεία από την Άνεμος εκδοτική