ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ… Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης

 

Καλησπέρα Κωνσταντίνα μου…

Καλησπέρα Κωνσταντίνε μου. Ήρθαμε εδώ να κάνουμε κουβεντούλα, να πιούμε το καφεδάκι μας…

Πόσα χρόνια μας δένει αυτή η σχέση…

Πάρα πολλά χρόνια. Από το 1999 έτσι; Έχω χάσει λίγο το λογαριασμό. Πόσα χρόνια περάσανε. Δεν πειράζει. Πάντως είναι μια σχέση πολύ όμορφη, που εκτιμάει ο ένας τον άλλον. Και εγώ τη δουλειά σου την εκτιμώ. Ήσουνα θαυμαστής μου και μου έστελνες αυτές τις υπέροχες κάρτες με λογοπαίγνια, τα τραγούδια μου, βέβαια τα έχω ακόμα αυτά να ξέρεις, μετά σε βλέπω να ανοίγεις τα φτερά σου στη λογοτεχνία και το χάρηκα πάρα πολύ, βρέθηκα κι εγώ μια, δυο, τρείς φορές σε κάποιες από τις παρουσιάσεις των βιβλίων σου. Έχω διαβάσει κιόλας πράγματα, πας πάρα πολύ καλά. Είσαι ένα παιδί ανοιχτόμυαλο το οποίο γράφεις πάρα πολύ ωραία και σου εύχομαι δηλαδή να καθιερωθείς στον χώρο.

Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ!! Σήμερα μου κάνεις εσύ την τιμή να μιλήσεις στο blog μου. Θέλεις να ξεκινήσουμε από το ότι για πρώτη φορά ασχολείσαι με την πολιτική ενεργά και είσαι υποψήφια δημοτική σύμβουλος στη Γλυφάδα;

Κοίτα, ασχολούμαι με την πολιτική δεν θα το έλεγα. Ασχολούμαι με τα κοινά. Γιατί μπαίνοντας σε ένα Δήμο δεν νομίζω ότι το πρώτο θέμα είναι αυτό. Το πρώτο θέμα είναι η πόλη μας, είναι οι άνθρωποι, γιατί εμείς ξέρουμε πάρα πολύ καλά το δεσμό που έχουμε με το κοινό, με τον άνθρωπο γενικά. Γιατί τα τραγούδια που γράφουμε απευθύνονται στο κοινό, μιλάμε, ερχόμαστε σε καθημερινή επαφή, μέσα από τα τραγούδια μου και μέσα από τις εμφανίσεις και ακούμε και τον κόσμο τι μας λέει. Τώρα από ένα άλλο πόστο, το οποίο είναι ο Δήμος, θα μπορώ κι εγώ μαζί με τον Δήμαρχό μας τον άξιο Γιώργο Παπανικολάου μπαίνοντας στον συνδυασμό του να δουλέψουμε σκληρά αφού είναι ένας άνθρωπος πολύ αγαπητός και πολύ εργατικός να δουλέψουμε σκληρά για να κάνουμε την πόλη μας ακόμη καλύτερη. Τη Γλυφάδα μας. Αυτό είναι και το σύνθημα.

Είναι για σένα μια πρόκληση αυτό;

Αν είναι μια πρόκληση; Πιστεύω πως ναι. Είναι πρόκληση γιατί θέλω να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου με έναν άλλο τρόπο σε έναν άλλο χώρο, τι θα μπορούσα να κάνω, για να φανώ χρήσιμη στη πόλη που ζω. Στη Γλυφάδα. Οπότε αν εκλεγώ, γιατί τώρα το ψηφοδέλτιο θα είναι Κωνσταντίνα Κωνσταντίνου, δεν μπαίνει καλλιτέχνης και δεν ξέρω κι εγώ τι, Κωνσταντίνα Κωνσταντίνου (Κωνσταντίνα) οπότε ο κόσμος πρέπει να μάθει ότι είναι η Κωνσταντίνα η καλλιτέχνης που βάζει υποψηφιότητα.

Την Κωνσταντίνα που ξέρουμε, την Κωνσταντίνα της καρδιάς μας.

Ναι, ακριβώς…

Όπως λέει και η μητέρα μου με την παιδική φωνούλα, με τις τεράστιες επιτυχίες, τις αμέτρητες συνεργασίες, τα απίστευτα ντουέτα που έχουν αφήσει εποχή…

Κοίταξε, πήρα τόση μεγάλη αγάπη από τον κόσμο, πάρα πολύ μεγάλη αγάπη, που έχει γεμίσει η ψυχή μου και μπορώ να δώσω αγάπη εδώ και χρόνια δηλαδή νιώθω ότι μπορώ να το κάνω αυτό το πράγμα. Εμπράκτως όμως να δώσω αγάπη. Παλαιότερα βέβαια έκανα – μέσα σε όλες αυτές τις εμφανίσεις που έκανα – που δεν υπήρχε και ο χρόνος και το πολύ τρέξιμο, παρόλα αυτά έβρισκα χρόνο και ήμουνα δίπλα στα παιδιά στο Ίδρυμα βρεφών «Μητέρα», έκανα συναυλίες οι οποίες ήτανε για τα παιδιά της Σερβίας. Ακόμα και το ’13 που μας πήραν τα χρήματά μας στην Κύπρο συμμετείχα σε συναυλίες αλληλεγγύης. Θέλω να πω ότι ο καλλιτέχνης όποιο κι αν είναι το πρόβλημά του αν μπορεί να συνεισφέρει και το κάνει είναι ένας συνδυασμός πάρα πολύ καλός. Εμένα όπου με καλούσαν πήγαινα αλλά διοργάνωνα και μόνη μου κάποιες εκδηλώσεις οι οποίες ήταν καθαρά «η Κωνσταντίνα τραγουδά για τα παιδιά της Σερβίας», «η Κωνσταντίνα για το ίδρυμα Μητέρα».

Σου έχει λείψει η νυχτερινή ζωή;

Καθόλου. Καθόλου δεν μου έχει λείψει. Νομίζω ότι την έχω φάει με το κουτάλι. Ήτανε βέβαια και οι εποχές που άντεχα τη νύχτα. Από 15 χρονών είμαι στη νύχτα και τώρα εδώ και μια πενταετία νιώθω ότι – είχα αποσυρθεί εδώ και χρόνια δηλαδή από τα μαγαζιά – αλλά εδώ και τρία, τέσσερα χρόνια αισθάνομαι ότι δεν το μπορώ το ξενύχτι και αυτό που γίνεται στα μαγαζιά που δουλεύαμε. Είναι δηλαδή – είναι σαν να – (γέλια) – δεν το αντέχω πλέον αυτό. Δεν το αντέχω και λόγω του ότι έχω κουραστεί και με τα αυτιά μου έχω κάποιο πρόβλημα έτσι που ήταν τόσο δυνατά οπότε αυτό με ζαλίζει λίγο και συναυλίες και οι παραστάσεις οι θεατρικές, είναι πιο κοντά σε μένα τώρα. Και πιο κοντά στις δυνάμεις μου θα έλεγα.

Που οφείλεται ο θάνατος της δισκογραφίας;    

 Για την εποχή που αλλάζει τόσο ραγδαία. Εκεί οφείλεται. Το ότι αλλάξανε τα πράγματα, μπήκανε στη ζωή μας αυτές οι πλατφόρμες, το you tube το Spotify, στην αρχή είχε μοιραστεί αυτό αλλά τώρα βλέπουμε ότι έχει πάρει τα σκήπτρα και προχωράει η εποχή και πρέπει κι εμείς να τρέχουμε κι από πίσω για να καταλαβαίνουμε τι γίνεται. Και πως μπορεί να διαφημιστεί ένα τραγούδι και να γίνει επιτυχία. Καμία σχέση με τον παλιό τρόπο. Αυτά, πρέπει κάποιοι που γνωρίζουνε το σύστημα και μπορούμε να δώσουμε ένα τραγούδι μας που θα το ανεβάσουν στις πλατφόρμες και με ποιο τρόπο μπορεί να προβληθεί και να διαδοθεί.

Πρόσφατα άκουσα στο You tube μια μαρτυρία για τον πατέρα σου και ένα υπέροχο τραγούδι πολύ συγκινητικό. Φοβήθηκες να το βγάλεις αυτό το κομμάτι προς τα έξω;

Όχι, δεν φοβήθηκα να το βγάλω αυτό. Δεν είναι ένα κομμάτι είναι αρκετά κομμάτια που έχω γράψει είναι ολόκληρο cd το οποίο όμως δεν το διαθέσαμε στο εμπόριο. Ήταν ένα cd το οποίο μπήκε ένθετα σε ένα βιβλίο του Λεωνίδα Λεωνίδου που έχει τίτλο «Δια πυρός και σιδήρου» με απομνημονεύματα, και με μαρτυρίες που αφορούν τον πόλεμο του 1974. Οπότε έχει ένα αφιέρωμα του πατέρα μου μέσα που είναι αγνοούμενος και αυτό το cd που είναι τραγούδια για την πατρίδα μου που τα έχει γράψει η Στάλω Γεωργίου μουσική και ο Βασίλης Παναγής τους στίχους. Και είναι ιδιαίτερα κομμάτια τα οποία αφορούν τον πόλεμο αυτόν που ζήσαμε εμείς και είναι επετειακά τραγούδια δηλαδή θα μπαίνουνε στο ραδιόφωνο όταν πλησιάζουνε αυτές οι εποχές που ζούμε τώρα που περάσανε τα 49 χρόνια σχεδόν μισός αιώνας για τον πόλεμο του ’74. Μαρτυρίες με βίντεο έχω κάνει για το τι έζησα, είμαι παιδί του πολέμου γι’ αυτό και πιστεύω ότι εγώ καλύτερα από άλλους ανθρώπους που δεν έχουν ζήσει τον πόλεμο μπορώ να είμαι πιο ευαισθητοποιημένη σε παιδιά που προσπαθούν να βρουν το δρόμο τους που θέλουν ένα χέρι βοήθειας.

Έχουμε καινούργιο τραγούδι;

Έχω ηχογραφήσει κάποια τραγούδια με πιάνο μαζί με τον μαέστρο μου τον Γιώργο Παγιάτη τα οποία τα επεξεργαζόμαστε και πιστεύω ότι το χειμώνα – τον Οκτώβριο δηλαδή - θα είναι έτοιμα για να κυκλοφορήσουν σε μορφή σε πλατφόρμες. Γιατί αν θελήσω να κάνω κάτι απ’ τα παλιά – με την έννοια του ότι μια έκδοση όπως ήταν οι παλιές εκδόσεις – το μόνο που θα ήθελα και θα μπορούσα να κάνω, επειδή το βυνίλιο πάντα είναι στη μόδα, ίσως τα καταγράψουμε και βγάλουμε κάποια κομμάτια σε βυνίλιο. Αυτό για την κλασσική μορφή της προώθησης αλλά τώρα ο τρόπος είναι αυτός. Είναι οι πλατφόρμες στο You tube στο Spotify, και αυτά.

Οπότε να κλείσουμε την κουβέντα μας όπως την ανοίξαμε. Καλή επιτυχία στις εκλογές. Είμαι σίγουρος ότι ο κόσμος θα σε στηρίξει γιατί σ’ αγαπάει πρώτον, δεύτερον είσαι αυθεντική, πιο αυθεντική δεν γίνεται. Αυτό που βλέπει ο άλλος αυτό ακριβώς είσαι.

Έτσι είναι… κι εσύ με ξέρεις καλά Κωνσταντίνε, όλα αυτά τα χρόνια που με παρακολουθείς, οι συναντήσεις που είχαμε κάνει, ακόμα και στα live μου, και μετά με τα βιβλία σου και καταλαβαίνεις ότι είναι το πιο εύκολο πράγμα αυτό να ξέρεις. Το πιο εύκολο πράγμα είναι να είσαι ο εαυτός σου. Οι άλλοι μπορεί να επιλέγουν τον πιο δύσκολο δρόμο. Εγώ επιλέγω τον εύκολο δρόμο αλλά και τον πιο αληθινό. Να είμαι ο εαυτός μου.

Στείλε και ένα μήνυμα στους αναγνώστες του blog.

Να πω ότι εσύ που έχεις το blog είσαι ένας άνθρωπος αξιόλογος και αγωνιστής και με πολύ ταλέντο που πιστεύω ότι θα πας πολύ μπροστά. Συνέχισε να κάνεις αυτό που κάνεις πραγματικά, θα πας πάρα πολύ μπροστά, είναι αξιόλογο αυτό που κάνεις και να πω σε όλο τον κόσμο ότι παρόλες τις δυσκολίες που περνάμε αν δείχνουμε αισιοδοξία υπάρχει τρόπος να το παλέψουμε και να βγούμε νικητές. Αυτό είναι το μήνυμά μου η αισιοδοξία γιατί αυτό είναι το κίνητρο για να πάμε μπροστά για να κάνουμε καλύτερα πράγματα να καλυτερεύσουμε τη ζωή μας παρόλο που υπάρχουν όλα αυτά τα εμπόδια. Η αισιοδοξία. Και η μαχητικότητα.

Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ!

Κι εγώ σ’ ευχαριστώ Κωνσταντίνε μου.