Μια συνηθισμένη μέρα ενός (όχι και τόσο συνηθισμένου) συγγραφέα

 

Η ώρα έξι το πρωί. Τέλεια! Κοιμούνται όλοι. Ε, σηκώθηκα, έφτιαξα καφεδάκι, άνοιξα λαπτοπάκι και στρώθηκα στο γράψιμο. Ευτυχώς έχω πάντα έμπνευση. Δυστυχώς κάνει αφόρητη ζέστη και ιδρώνω πατόκορφα. Μετά κάνω πρωινό. Δημητριακά σοκολάτα με φρέσκο γάλα. Σαν τα παιδιά. Παιδί είμαι κι εγώ. Σωστά; Σωστά! Ξεκινάνε οι δουλειές. Να πάω να ψωνίσω από το δράμι φρέσκο ψωμάκι και όχι μόνο και να στη συνέχεια στο αγαπημένο μου Habit για λαχταριστές σφολιάτες και φρέσκους χυμούς όλων των φρούτων παρακαλώ. Χτυπάει το κουδούνι. Βιβλία όμορφα από τις Εκδόσεις Κάκτος που δεν με αφήνουν ποτέ μόνο. Βιβλία για την παραλία και όχι μόνο. Το μεσημέρι έχει πάλι φαγητό (ναι στο σπίτι το καίμε κυρ Στέφανε συνέχεια) και το απόγευμα βόλτα για περπάτημα. Κι εκεί που περπατώ μπαίνω σε ένα βιβλιοπωλείο. Να μην χαζέψω τις νέες κυκλοφορίες; Και πως να αντισταθώ; Αγοράζω ένα βιβλίο ακόμα. Η βιβλιοθήκη σε λίγο θα με κοιτάζει με μισό μάτι και αν είχε στόμα θα ούρλιαζε από το βάρος. Δεν παθαίνει τίποτα. Ο γαμπρούλης μου την έφτιαξε όπως και το γραφείο μου όπως και το κρεβάτι μου όπως και την ντουλάπα μου και άλλα πολλά. Και μετά νυχτώνει. Πέφτω με τα μούτρα στο καρπούζι. Και στο παγωτό βεβαίως βεβαίως. Ξαπλώνω εξαντλημένος. Διαβάζω λίγο και νάνι νάνι το παιδί να κάνει. Καληνύχτα και όνειρα σαν το μέλι γλυκά.

 φωτογραφία Μαρία Γεωργαντά