ΜΙΚΡΟΣ ΔΕΝ ΑΓΑΠΟΥΣΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΗ

Η αλήθεια κι εγώ είμαστε ένα και το αυτό. Πάντα είμαι ειλικρινείς. Με τους άλλους αλλά κυρίως με τον εαυτό μου. Δεν διάβαζα. Δεν μου άρεσε το σχολείο. Βαριόμουν. Το πρωινό ξύπνημα το χειρότερό μου. Οι καθηγητές λέγανε στους γονείς μου «Δεν είναι χαζός-τεμπέλης είναι». Αγαπούσα τα χρώματα και τα πινέλα μου. Ζωγράφιζα από πολύ μικρός. Θάλασσες και βουνά. Σπίτια και τους δρόμους της πόλης. Τη γειτονιά μου. Αγαπούσα τη μουσική. Αγόρασα ένα αρμόνιο και προσπαθούσα να μάθω τις νότες. Μάταια. Μόνο τα κάλαντα έμαθα να παίζω. Αγαπούσα το θέατρο. Η μητέρα μου με πήγαινε πολύ τακτικά. Στην πίσω αυλή του σπιτιού μας είχα φτιάξει μια αυτοσχέδια σκηνή και ανέβαζα τις παραστάσεις των ονείρων μου. Έγραφα μόνος μου τα θεατρικά. Λίγο αργότερα αγάπησα τις λέξεις. Αυτόν τον μαγικό κόσμο. Μόνος μου τον ανακάλυψα. Έγραφα ποιήματα και διηγήματα. Έγραφα κείμενα και τα έστελνα σε διαγωνισμούς και πολύ μου άρεσε αυτό. Εγκατέλειψα το σχολείο και πήγα στρατό. Διάβασα όλα τα βιβλία του αγαπημένου μου Φρέντυ Γερμανού. Και μετά ήρθε η Δραματική σχολή «Ίασμος». Πολλά βιβλία κυρίως θεατρικά. Και μετά άρχισα να γράφω κωμωδίες και να τις ανεβάζω με δικά μου χρήματα. Και να αγοράζω βιβλία από αγαπημένα βιβλιοπωλεία. Και να διαβάζω συνέχεια. Και το 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο. Ναι κύριοι καθηγητές. Ο «τεμπέλης» έγινε συγγραφέας. Ακολούθησε κι άλλο βιβλίο. Κι ακόμα ένα. Κι ακόμα ένα και κάπως έτσι φτάσαμε στο πέμπτο «Η Φωνή μέσα μου» που έχει αγαπηθεί από το αναγνωστικό κοινό και κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις Εκδόσεις Πνοή. Ναι. Μεγάλωσα. 38 σε λίγες μέρες. Αλλά όχι. Τεμπέλης δεν είμαι. Ρομαντικός είμαι. Ένας ρομαντικός τύπος που αγαπά τα βιβλία, που χάνεται μέσα τους, που γίνεται ήρωας και ταξιδεύει σε αυτόν τον φανταστικό κόσμο.