Θα
έρθει κάποια στιγμή
η
εποχή που θα επιστρέψω
στην
πόλη που παρά φύσιν όρισα
ως
ιδιαίτερη πατρίδα μου δεκαετίες τώρα.
Για
να ζήσω ξανά
στον
τόπο που θέλησα
να
ξοδέψω τα χρόνια μου.
Οι
φίλοι μου θα ’ναι εδώ·
το
ίδιο και οι εχθροί
που
ποτέ μου δεν τους απηύθυνα θυμό.
Οι
μάσκες θα ’χουν πέσει.
Οι
τηλεοπτικές εικόνες
δεν
θα εμφανίζουν μετρητές κρουσμάτων·
και
η πολιτεία θα μοσχοβολάει
περισσότερη
δημοκρατία,
ελεύθερη
σκέψη στις ζωές των ανθρώπων,
λιγότερο
μίσος πολιτικών αντιπάλων.
Κι
εγώ θα εκπλαγώ·
κι
ίσως τότε μετανιώσω πικρά
που
παρέτεινα τη διαμονή μου
για
τόσο πολύ
στη
χώρα του Κάπου Αλλού.
Λίγα λόγια από μένα…
Τον συγγραφέα και φίλο Γιάννη Φιλιππίδη τον γνωρίζω
αρκετά χρόνια. Αν υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο τον θαυμάζω πραγματικά είναι
το ταλέντο του να παίζει με τις λέξεις. Είναι ένας πολύ έμπειρος και
πετυχημένος συγγραφέας. Ξέρει και ελίσσεται με έναν δικό του μαγικό τρόπο. Μπορεί
να γράψει ένα υπέροχο μυθιστόρημα ή μια όμορφη νουβέλα ή και μια συλλογή
ποιημάτων και πεζών όπως αυτή εδώ που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό από την
Άνεμος εκδοτική φυσικά. Προσέχει πάντα το κάθε του καλλιτεχνικό βήμα, δεν κάνει
ποτέ εκπτώσεις και κάθε φορά γίνεται όλο και καλύτερος. «Τα χρόνια της υπερέντασης»
είναι ένα μικρό βιβλίο σε έκταση αλλά με μεγάλη λογοτεχνική αξία και αυτό το
λέω χωρίς κανένα ίχνος υπερβολής. Καθώς το διάβαζα μαγευόμουν από τον τρόπο που
μου μετέδιδε τα αισθήματα. Σε πολλά σημεία είδα τον εαυτό μου. Πρωταγωνιστές: η
αλήθεια, ο έρωτας, η μοναξιά… Θέλω να του ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου να
είναι πάντα δημιουργικός και ευτυχισμένος και να συνεχίσει ακούραστα να κάνει
αυτό που τόσο πολύ αγαπά: να γράφει τόσο όμορφα βιβλία. Βιβλία που μιλούν στις καρδιές
ακόμα και των πιο απαιτητικών αναγνωστών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου