Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου γράφει:
Είκοσι ένα χρόνια μετά την άτακτη φυγή του στην
Αμερική, ο Νικόλας επιστρέφει στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει αυτά που άφησε
πίσω του: μια γυναίκα νεκρή, μια κόρη που τον μισεί, έναν αδελφό που αρνείται
είκοσι ένα χρόνια τώρα να του μιλήσει. Μια μεγάλη αγάπη που έμεινε πίσω και
έφτιαξε μια νέα ζωή, στοιχειώνουν την επανένωση της οικογένειας. Η επιστροφή
του ζωντανεύει τον εφιάλτη του τότε. Τον εφιάλτη που ζητά τις απαντήσεις που
δεν δόθηκαν ποτέ στις ερωτήσεις που δεν εκστομίσθηκαν ποτέ.
Ό,τι ενώνει μια οικογένεια, είναι το ίδιο που μπορεί
να τη διαλύσει. Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται και η αλήθεια,
παρότι μία, μπορεί να έχει πολλές πλευρές. Ποια είναι η τέταρτη πλευρά της;
Μια ιστορία για την αγάπη, την αφοσίωση, το καθήκον
και τη θυσία. Για μυστικά και ψέματα, με κίνητρο την αγάπη. Για τον φόβο της
απόρριψης και την απεγνωσμένη επιθυμία αποδοχής. Για τα είδωλα που
αποκαθηλώνονται και τα όνειρα που απαγορεύονται, για τον ρατσισμό και τις
συνέπειες των προκαταλήψεων και των διαχωρισμών. Για τον ρόλο της οικογένειας
και της πατρικής εξουσίας.
Ένα δυναμικό μπρα ντε φερ ανάμεσα σε όσα φαίνονται και
σε όσα είναι. Αντέχεις την αναμέτρηση;
Μικρό απόσπασμα από το βιβλίο…
Μετά από είκοσι ένα χρόνια, είχαμε ξαναβρεί όσα χάσαμε
σε μια νύχτα, σε μια στιγμή, μια αναθεματισμένη στιγμή που καθόρισε όλη μας τη
ζωή. Μέσα από μια στιγμή και μια ερμηνεία διαφορετική, που έδωσε ο καθένας μας
σ’ αυτήν, την οποία δε μοιραστήκαμε, δεν εξηγήσαμε, δεν θελήσαμε να
καταλάβουμε. Μια ερμηνεία που ήταν λανθασμένη και από τη δική μου πλευρά και
από τη δική του. Μια ερμηνεία και έναν παραλογισμό που έπρεπε να ανακαλύψουμε
τώρα.
«Τότε, ποιος;» είπε ξανά.
«Τότε, ποιος;» είπα κι εγώ.
Ξέραμε πως δεν μπορούσαμε να απαντήσουμε εκείνη τη
στιγμή. Ξέραμε πως ήταν πολλά όλα για ένα μόνο βράδυ. Μια συμπυκνωμένη ζωή, μια
συμπυκνωμένη αλήθεια, ένας συμπυκνωμένος πόνος, αλλά κυρίως μια συμπυκνωμένη
ανακούφιση και για τους δυο μας. Ήμασταν κι οι δυο, έστω τώρα, έστω αργά,
ευγνώμονες. Είχαμε βρει ο ένας τον άλλον.
«Ζήσαμε μια ζωή μόνο με φθινόπωρα και χειμώνες», είπε
ο Νικόλας. «Είμαστε οι γιοι μιας άνοιξης φευγάτης κι ενός απόντος καλοκαιριού».
«Άδικα», συμπλήρωσα εγώ. «Τελείως άδικα».
Λίγα λόγια από μένα…
«Η τέταρτη πλευρά» δεν είναι ακόμα μία συνηθισμένη
ιστορία από αυτές που γράφονται καθημερινά και κυκλοφορούν εκεί έξω χωρίς να
έχουν καμιά ουσία. Πρόκειται για ένα σπάνιο συγκλονιστικό μυθιστόρημα που –
πιστέψτε με - δεν θα αφήσει κανέναν
ασυγκίνητο. Κανένας αναγνώστης δεν πρόκειται να μείνει παραπονεμένος. Κανένας
δεν έχει να χάσει διαβάζοντάς το. Αναρωτιέμαι αν είναι ένα πανέμορφο ταξίδι στο
χρόνο ή μια ταξιδιάρικη ομορφιά στις λέξεις που μόνο η συγγραφέας ξέρει να
προσφέρει.
Περίοδοι και αναγνώσεις στις οποίες συμβαίνουν
απίστευτα γεγονότα που προκαλούν ανάμεικτα συναισθήματα. Χαρά, λύπη, θυμό,
παράπονο, προδοσία, κάθαρση και πλήθος άλλων καταστάσεων αριστοτεχνικά
παντρεμένων που σου προκαλούν έντονες και ποικίλες διεγέρσεις.
Οι ήρωες και οι ηρωίδες του βιβλίου ο καθένας με τον
δικό του ξεχωριστό χαρακτήρα από τον πρώτο μέχρι και τον τελευταίο είναι όλοι
τους πρωταγωνιστές. Άλλοτε θύτες και άλλοτε θύματα σε μια καλοπαιγμένη
παράσταση που δεν ξέρεις τι θα γίνει μέχρι το τέλος και αδημονείς από
περιέργεια να μάθεις τι θα συμβεί.
Εδώ να ανοίξω μια μικρή παρένθεση. Το βιβλίο είναι
χωρισμένο σε τέσσερα μέρη. Αυτό είναι μεγάλο ατού γιατί δεν κουράζεται ο
αναγνώστης. Κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω. Το βιβλίο είναι άκρως ενδιαφέρον
από την πρώτη μέχρι και την τελευταία σελίδα. Λέξη τη λέξη η αγωνία μεγαλώνει.
Η μία ανατροπή φέρνει την άλλη και αυτό κάνει την ιστορία ακόμα πιο
συναρπαστική! Τα γεγονότα έρχονται σαν κύματα με τέτοια ταχύτητα που
κάνουν την περιέργεια του αναγνώστη να
κορυφώνεται!
Το εξαιρετικό βιβλίο της Άννης Παπαθεοδώρου είναι ένα
λογοτεχνικό κομψοτέχνημα. Γιατί ναι, είναι γεγονός, η συγγραφέας είναι μία
αυθεντική λογοτέχνης και όχι ακόμα μία πεζογράφος - θέλω να το τονίσω αυτό.
Έχει έναν δικό της ξεχωριστό τρόπο και κερδίζει τον αναγνώστη αμέσως. Ξέρει να
γράφει και γράφει εξαιρετικά. Την πένα της θα τη ζήλευαν πολλοί και το λέω
χωρίς καμιά υπερβολή. Όχι μόνο από την επιλογή ενός πλούσιου λεξιλογίου, ούτε
μόνο από την πλοκή μιας κατάστασης, αλλά από τη ροή του ίδιου του λόγου και από
το πλέξιμο του ενός γεγονότος με κάποιο άλλο κάνουν τον αναγνώστη να
συνειδητοποιεί ότι η συγγραφέας είναι ένα σπάνιο ταλέντο.
Το βιβλίο της εκτός από πολύ ώριμο και ευανάγνωστο
είναι και πάρα πολύ διαφορετικό. Πήρε τον χρόνο του για να ολοκληρωθεί και αυτό
ένα έμπειρο μάτι το καταλαβαίνει από την αρχή της ιστορίας. Η τέταρτη πλευρά
είναι ένα δυνατό μυθιστόρημα για αναγνώστες με απαιτήσεις. Για αναγνώστες που
θέλουν κάτι πέρα από τα συνηθισμένα.
Είναι καλογραμμένο και καλοδουλεμένο και είναι εύκολο να το διακρίνει
κανείς. Η συγγραφέας δεν χρησιμοποιεί δύσκολες λέξεις η φράσεις για να
εντυπωσιάσει τον αναγνώστη. Επίσης δεν υπάρχουν βαρετές επαναλήψεις ούτε
περιττά στολίδια και φιοριτούρες. Το βιβλίο έχει πλοκή, έχει ολοκληρωμένους
χαρακτήρες και θεατρικούς διαλόγους. Άνετα θα γινόταν ταινία στον
κινηματογράφο.
Η ίδια η ιστορία είναι πολύ μεστή και έχει πολλά να
δώσει στον αναγνώστη. Δεν μπορεί κανείς να φανταστεί τι είναι αυτό που τον
περιμένει στη συνέχεια.
Η συγγραφέας στο νέο της βιβλίο κάνει τη διαφορά. Αυτό
το βιβλίο πρέπει να το διαβάσετε. Τα μηνύματα που περνάει είναι πολλά και
κυρίως ανθρώπινα. Πώς ζούν οι άνθρωποι, με ποιους εφιάλτες έχουν να παλέψουν
και με ποια στερεότυπα. Όλοι στον αγώνα για επιβίωση.
Κλείνοντας θα πω μόνο αυτό. Μπορεί να κυκλοφορούν
εκατοντάδες βιβλία καθημερινά. Μπορεί να υπάρχουν πολύ καλά βιβλία στις
προθήκες των βιβλιοπωλείων. Η συγγραφέας όμως ανέβασε τον πήχη πιο ψηλά και της
αξίζουν συγχαρητήρια.
Διαβάστε το και θα με θυμηθείτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου