ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ/ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΜΑΝΙΝΑ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗ

 

Γεννήθηκα το 1960 και μεγάλωσα στην Καβάλα. Έχω δουλέψει στον ‘Ταχυδρόμο’, στα ‘Πρόσωπα’, ‘Κλικ’, ‘Diva’, ‘Μen’, ‘Nitro’, ‘Down Town’, ‘Elle’ ως δημοσιογράφος. Σήμερα γράφω στα ‘Athens voice’, “Look” και ‘Home’. Έχω μεταφράσει  τριάντα βιβλία για τις εκδόσεις ‘Κάκτος’ (μεταξύ των οποίων ‘Πέρα από την Αφρική’ της Κάρεν Μπλίξεν  και ‘Αρχαία Απογεύματα’ του Νόρμαν Μέηλερ) και άλλα τόσα ‘Αρλεκιν’. Δούλεψα στο ραδιόφωνο ως παραγωγός (Top Fm, ΕΡΑ 4, Κανάλι 15, Κανάλι 5,  Μελωδία, Αντέννα). 

 

Συνέγραψα το σενάριο  στις ταινίες μεγάλου μήκους «Ελεύθερη Κατάδυση» του Γιώργου  Πανουσόπουλου  και «Ριζότο» της  Όλγας Μαλέα. Έγραψα το σενάριο της τηλεταινίας «Απαγωγή». Έχω εκδώσει τρείς συλλογές διηγημάτων («Κενά Μνήμης», «Μυροβόλος Ανοιξις» , «Η ζωή (δεν) είναι ταινία») , και τα μυθιστορήματα: «Φεύγα», «Η σκόνη της Ημέρας», «Αληθινή Σταρ» , «Μεγάλο Καλοκαίρι» , «Ευτυχία», «Φερμουάρ», «Αόρατα Κορίτσια», «Κάτι μου κρύβεις», «Ακουσέ με», «Μη φοβάσαι», «Το ημερολόγιο μιας 82χρονης», «Αέρας στο πρόσωπό της», «Το βουνό των κοριτισών», «Κακή Νοικοκυρά, μέτρια μαγείρισσα, τουρίστρια μάνα». Επίσης έγραψα το εγχειρίδιο γραφής με τίτλο «Πώς να γράψεις». Συμμετείχα με το διήγημα «Μέρα Νύχτα» στην συλλογή τριών διηγημάτων «Κρυμμένες Ιστορίες» και σε άλλες τέσσερεις συλλογές με αντίστοιχα διηγήματα .

  

Το «Φεύγα!» έγινε σήριαλ με δικό μου σενάριο και προβλήθηκε στο Mega το 2003. (Το μυθιστόρημα ήταν ήδη μπεστ-σέλλερ).

   To 2006 έγραψα το σενάριο του σήριαλ «Ξέχασέ με» μαζί με τον Βαγγέλη Νάση (Alpha). Έγραψα το θεατρικό  μονόπρακτο «Ευρέ Εργά» το οποίο ανέβηκε με επιτυχία στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης την άνοιξη του 2013 με την Γαλήνη Τσεβά και την Εμμανουέλα Αλεξίου σε σκηνοθεσία Βασίλη Τσελεμέγκου. Ανέβηκε για δεύτερη φορά στο θέατρο Black Box του Ιδρύματος το 2014 σκηνοθετημένο από την Πέμη Ζούνη.

   Έγραψα τα σενάρια για τέσσερες ταινίες μικρού μήκους με θέμα την σεξουαλική παρενόχληση που γυρίστηκαν το 2017 από την Wift.gr (Women in Film & Television). Και τα σενάρια για την μίνι σειρά «Μαμάδες στο παγκάκι» στην Nova.

   Διδάσκω δημιουργική γραφή από το 2000, αρχικά σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Δ. Μακεδονίας, και από το 2008, σε ιδιωτικές σχολές. Εκανα επιμέλεια σεναρίου στην σειρά «Η Μαρία πριν την Κάλλας» (ΕΡΤ).  

 Έχω τρία παιδιά και ζω στην Αθήνα. Γράφω συνέχεια στην AthensVoice – αλλά και πολλά άλλα, μία όπερα, ένα μιούζικαλ, θεατρικά και σενάρια, άρθρα σε φιλικά μπλογκ και περιοδικά της επαρχίας. Πάντα κυνηγάω με χαλαρό τρόπο κι από ένα «όνειρο» που άλλοτε πραγματοποιείται και άλλοτε όχι…   

  

 

ΒΙΒΛΙΑ

«Κενά Μνήμης», ’93, Ιστός

«Μυροβόλος Ανοιξις», ’95, Ιστός

«Φεύγα!»,  ‘98, Ιστός

«Η ζωή (δεν) είναι ταινία», 2002, Ιστός

«Η σκόνη της ημέρας»,  2003, Ιστός

«Αληθινή σταρ»,  2004, Ωμέγα.

«Πώς να γράψεις» , 2007, Intro Books.

«Το μεγάλο καλοκαίρι», 2006, Intro Books.

«Μέρα νύχτα», διήγημα 2010, Απόπειρα

«Ευτυχία», μυθιστόρημα 2012, Παπαδόπουλος

«Πώς να γράψεις- ανανεωμένο» 2012, Παπαδόπουλος.

«Φερμουάρ», μυθιστόρημα, 2014, Παπαδόπουλος

«Αόρατα κορίτσια», μυθιστόρημα, 2015, Παπαδόπουλος

«Κάτι μου κρύβεις», μυθιστόρημα, 2016, Παπαδόπουλος.

«Ακουσέ με», μυθιστόρημα, 2017,Παπαδόπουλος

«Μη φοβάσαι», μυθιστόρημα, 2018, Παπαδόπουλος

«Το σχεδόν ημερολόγιο μιας 82χρονης», 2019, Παπαδόπουλος

«Αέρας στο πρόσωπό της», 2021, Παπαδόπουλος

«Το Βουνό των κοριτσιών», 2022, Παπαδόπουλος

«Κακή νοικοκυρά, μέτρια μαγείρισσα, τουρίστρια μάνα», 2024, Παπαδόπουλος.

 

 

ΣΕΝΑΡΙΑ

«Ελεύθερη κατάδυση» (ταινία μεγάλου μήκους), 1995

«Ριζότο» (ταινία μεγάλου μήκους), 2001

«Φεύγα!» (σήριαλ 24 επεισοδίων, Mega), 2003-4

«Ξέχασέ με» (σήριαλ 25 επεισοδίων, Alpha), 2005-6

 «Απαγωγή» (τηλεταινία, Mega), 2007

«Μαμάδες στο παγκάκι», μίνι σειρά, Νόβα, 2017

«Η Μαρία πριν την Κάλλας», επιμέλεια σεναρίων, ΕΡΤ 2025.

… κ.α.

 

Θεατρικό

«Ευρέ εργά», Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης,  2013. Ανέβηκε ξανά με άλλο σχήμα το 2014.

 

 

 

Εμπειρία στην διδασκαλία:

ΕΛΚΕΠΑ Β .Ελλάδος, ’85-’86, ’86-΄87, «Σύνταξη κειμένου».

Δήμος Θεσσαλονίκης, ‘97: σειρά  διαλέξεων στα πλαίσια των εκδηλώσεων «Δημήτρεια στα Σχολεία», με θέμα «Το δημιουργικό γράψιμο».

Δήμος Ρέντη,  σεμινάρια «Δημιουργικού Γραψίματος», ’01. 

Σεμινάρια δημιουργικού γραψίματος Συλλόγου Δ/Ν Αλμωπίας «Μ. Αλέξανδρος», Δήμου Αριδαίας, Δήμου Εξαπλάτανου,  Μέσης Εκπαίδευσης, ‘03.

Σεμινάρια Δημιουργικού Γραψίματος στην Φλώρινα, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, κάθε χρόνο από το 2002 μέχρι και σήμερα.

Δύο κύκλοι σεμιναρίων Δημιουργικής Γραφής στο Μικρό Πολυτεχνείο, 2009-10

Κύκλος σεμιναρίων Δημιουργικής Γραφής στην σχολή Tabula Rasa, 2011

Σεμινάρια και εργαστήρια Δημιουργικής Γραφής σε συλλόγους, οργανισμούς και ιδρύματα. Σεμινάρια στο Aegean College Omiros από το 2014 ως 2017

Μεταπτυχιακό Δημιουργικής Γραφής Metropolitan College, 2020-2024..  

 

 

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΙΝΑΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΑΚΗ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑ, ΜΕΤΡΙΑ ΜΑΓΕΙΡΙΣΣΑ, ΤΟΥΡΙΣΤΡΙΑ ΜΑΝΑ

Πώς είναι άραγε να χαρακτηρίζεσαι «κακή νοικοκυρά, μέτρια μαγείρισσα, τουρίστρια μάνα», στα πενήντα-φεύγα σου, όταν ακόμα κι αν το θέλεις είναι πολύ αργά για να αλλάξεις εν κινήσει; Όταν η κόρη σου σού τη λέει γιατί είναι στο τέλος της εφηβείας (17), ο γιος σου σού τη λέει γιατί είναι στην αρχή της εφηβείας (14), ο άντρας σου, που σου έχει πει όλα τα παραπάνω σε παρατάει γιατί είσαι όλα τα παραπάνω, κι εσύ που δούλευες σε τσίρκο μέχρι προχθές μένεις σόλο αρκούδα να φέρνεις βόλτα τα παιδιά και τα καθημερινά τους δράματα, το σπίτι και τη λάτρα του, τα πλυντήρια, τα μαγειρέματα, τα κουζινικά και τα εξωκουζινικά, φίλες, φίλους, (ψιλο)δουλειές και το ζοφερό “Club27”, που ασχολείται μόνο με καλλιτέχνες οι οποίοι έφυγαν από τη ζωή νέοι…

 

Ειλικρινά, αν δεν ήμουν η Σόνια, η εν λόγω πενήντα-φεύγα μητέρα των δύο εν λόγω παιδιών, άρτι χωρισμένη, πρώην καλλιτέχνιδα του τσίρκου και νυν ταχυδακτυλουργός, αν δεν είχα μια «ηλίθια» αίσθηση του χιούμορ και φίλες με αντίστοιχη αίσθηση του χιούμορ, δεν έχω ιδέα πώς θα απαντούσα σε αυτές τις ερωτήσεις. Αλλά επειδή είμαι, ευτυχώς, η Σόνια, δηλαδή όλα τα παραπάνω, ίσως καταφέρω να βγάλω άκρη. Ίσως λύσω το μυστήριο του πώς έγινα «κακή νοικοκυρά, μέτρια μαγείρισσα, τουρίστρια μάνα» και ίσως γελάσω λίγο λύνοντάς το. Όσο μπορεί να γελάσει μια γυναίκα που είναι όλα τα παραπάνω και επιπλέον έχει την τάση να ξεχνάει τις πρακτικές υποχρεώσεις της (αλήθεια, μαλακτικό πήρα;)

 

Μυθιστόρημα σε ενεστώτα χρόνο, από τη Μανίνα Ζουμπουλάκη

Το πρώτο βιβλίο της μου το έκανε δώρο η ίδια πριν πολλά χρόνια. Πριν καν εκδοθεί το πρώτο μου βιβλίο. «Πως να γράψεις» ένα εγχειρίδιο δημιουργικής γραφής που με βοήθησε απίστευτα στα πρώτα μου λογοτεχνικά βήματα. Έτσι γνωριστήκαμε. Λίγο αργότερα η ίδια μου έκανε μαθήματα δημιουργικής γραφής και παράλληλα διάβαζα τα βιβλία της. Το ένα μετά το άλλο. Ειλικρινά δεν τα χόρταινα. Τη συμπάθησα αμέσως τη δασκάλα μου. Ο τρόπος που έχει να μεταλαμπαδεύει τις γνώσεις της στους νέους συγγραφείς είναι μοναδικός. Από τότε γίναμε φίλοι. Και παρότι δεν είμαστε κολλητοί ξέρει ότι είμαι πάντα εκεί. Ξέρω πως είναι πάντα εδώ για μένα.

Στο νέο της βιβλίο κάνει πάλι τη διαφορά. Δεν είναι ροζ πεντακοσίων σελίδων και βάλε και δεν μιλά για έρωτες και ηλιοβασιλέματα. Παρουσιάζει τη σύγχρονη Ελληνίδα ακριβώς όπως είναι με όλα τα υπέρ και όλα τα κατά. Δεν φοβάται μην την κρίνουν, καταβάλει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να είναι δυνατή, δεν μασάει πουθενά. Κι αν σκοντάφτει και λυγίζει σε κάποια δυσκολία παίρνει μια βαθιά ανάσα και ξανά προς τη δόξα τραβά. Και όλα αυτά δοσμένα με άφθονο χιούμορ. Το χιούμορ της Μανίνας Ζουμπουλάκη. Που ποτέ δεν το βαριέσαι. Που ποτέ δεν επαναλαμβάνεται.

Το νέο της βιβλίο είναι εξαιρετικό και απολαυστικό. Η βάση του είναι η σχέση μιας μάνας με τα παιδιά της και με ότι συνεπάγεται αυτό. Δεν έχει εποχή. Δηλαδή δεν είναι αποκλειστικά βιβλίο παραλίας ή βεράντας τις ώρες του μεσημεριού. Ο τρόπος γραφής είναι χαρακτηριστικός για όσους έχουν διαβάσει και τα προηγούμενα βιβλία της. Εάν δεν έχετε διαβάσει κάποιο να λοιπόν μια καλή ευκαιρία να τη γνωρίσετε. Χαμένοι πάντως δεν θα βγείτε! Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!  

 

 

 

 

ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΤΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ

1826. Το Μεσολόγγι χάνεται, αλλά η Έξοδος γίνεται κραυγή ελευθερίας που αντηχεί σε όλη την Υφήλιο. Οι αμφιταλαντευόμενες μέχρι τότε Μεγάλες Δυνάμεις συντάσσονται με τους «ραγιάδες» και σύντομα η άκρη της Βαλκανικής, από ταλαίπωρη γωνιά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, γίνεται Ελλάδα…

1827. Η Σάνα και η Ρουθ, δυο γυναίκες που επέζησαν από την Έξοδο έχουν μετατρέψει ένα ξεχασμένο αρχαίο φρούριο και εγκαταλειμμένο μοναστήρι στην Ανατολική Μακεδονία, σε καταφύγιο για κορίτσια που σώζουν από τα σκλαβοπάζαρα. Εκεί, στο «Βουνό», όπως το λένε μεταξύ τους, μαθαίνουν στα κορίτσια γράμματα, επιβίωση και ελευθερία…

Σε μια από τις επισκέψεις της στο παζάρι των σκλάβων στην Πόλη, η Σάνα, ενώ προσπαθεί να σώσει δύο μικρά κορίτσια, ανακαλύπτει μια ακόμα επιζήσασα της Εξόδου, σκλάβα των Οθωμανών. Μια σκλάβα που για τη σωτηρία της χρειάζονται ένας στρατός και ένας πόλεμος. Και αντί γι’ αυτά υπάρχουν μόνο η Σάνα, ο σιωπηλός Αράμ, που μπορεί να είναι μισός λύκος, ένας σκύλος που είναι μισός λύκος, και τα μικρά κορίτσια. Που είναι όσο μικρά χρειάζεται ώστε να πιστεύουν ότι θα φτάσουν στην Πόλη χωρίς να γίνουν αντιληπτά, θα ελευθερώσουν τη Μαρία, θα το σκάσουν μαζί της και θα ξαναβρεθούν πίσω στην ασφάλεια του «Βουνού», με μόνα όπλα τους τους αμανέδες και το φύλο τους…

Και κάπως έτσι, η Μανίνα Ζουμπουλάκη μας παραδίδει ένα επεισόδιο από τα πολλά εκείνα που, μυθολογημένα ή όχι, έκαναν την Ελλάδα να αυτοπραγματωθεί ως ελεύθερη χώρα έχοντας πίσω της ένα ολόκληρο Μεσολόγγι και μπροστά της μια ολόκληρη νέα πραγματικότητα.

ΑΕΡΑΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ

Δύο πολύ διαφορετικές γυναίκες αγωνίζονται να επιβιώσουν σε ένα μικρό ελληνικό νησί, διακόσια χρόνια μακριά η μία από την άλλη.

Η πρώτη είναι κοριτσάκι όταν αρχίζει η ιστορία της, το 1821. Η δεύτερη είναι μια σύγχρονη σαραντάρα, στη δύσκολη χρονιά 2021. Τις ακολουθούμε καθώς παλεύουν σκληρά, καθώς προσπαθούν να ξεπεράσουν τον καιρό τους… Ζούνε τις ιστορίες τους στην κόψη του ξυραφιού της Ιστορίας, κι αυτό που ξέρουν τις ενώνει χωρίς να το ξέρουν, σαν μια κλωστή που κεντάει διακόσια ολόκληρα χρόνια την κοινή τους μοίρα.

Το ίδιο το νησί, πεταμένο μέσα στο Αιγαίο, τις συνδέει με μαγικό τρόπο, με τις νεράιδες της ομίχλης, αυτής της «από μηχανής» ομίχλης που εμφανίζεται ξαφνικά στις πιο κρίσιμες στιγμές. Μυστηριώδης, πυκνή, απειλητική κι όμως απαλή σαν πέπλο νεράιδας ή σαν όνειρο, η ομίχλη αυτή είναι που σώζει τις δύο γυναίκες όταν νιώσουν τον παγωμένο, κοφτερό αέρα στο πρόσωπό τους…

 

ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ

Μη φοβάσαι το καυτό αθηναϊκό καλοκαίρι, με τον αχνιστό αέρα να αιωρείται πάνω από την πόλη σαν απειλή. Μη φοβάσαι όταν πετάγεσαι μέσα στη νύχτα μούσκεμα στον ιδρώτα. Μη φοβάσαι τις σχεδόν-μαντικές σου ικανότητες, τον σέξι Πολωνό σοφέρ, τους ηλικιωμένους Αμερικανούς που είναι τόσο μα τόσο Αμερικανοί, το λεπτό σχοινί του απλώματος που γίνεται φονικό όπλο και τυλίγεται σε ανυπεράσπιστους λαιμούς, τα πονηρά χαλκία, τα αρχαία νομίσματα που αξίζουν το ψέμα τους σε χρυσάφι, τον Συλλέκτη, τους Δαναούς, τον θάνατο στα Βόρεια Προάστια, τον σκορπιό που σου ζητά να τον περάσεις απέναντι υποσχόμενος ότι δεν θα σε κεντρίσει…

Η Δώρα, η ξεναγός με την κάτι-παραπάνω-από-διαίσθηση, ακούει τη φωνή να της επαναλαμβάνει «Μη φοβάσαι», αλλά για να συμβεί αυτό πρέπει να εμπιστευτεί τον εαυτό της και κανέναν άλλο, έστω και αν αυτή είναι η δυσκολότερη επιλογή.

Στο βιβλίο που ολοκληρώνει την Τριλογία της Αθήνας, η Μανίνα Ζουμπουλάκη «κλείνει» τους λογαριασμούς της με τη Δώρα, την «κανονική» ξεναγό με τις σχεδόν-μαντικές ικανότητες, σε κάτι που μπορεί να είναι η τελευταία ξενάγηση…

 

ΤΟ (ΣΧΕΔΟΝ) ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΙΑΣ 82ΧΡΟΝΗΣ

Είμαι ογδόντα δύο χρονών (άσχετα που κρύβω χρόνια, και μπερδεύω τι έχω πει σε ποιον, όσον αφορά την ηλικία μου). Με λένε Μελίνα Μπίλια και, παρόλο που έχω πόνους και παθήσεις που πάνε σύννεφο, όπως όλες οι γιαγιάδες του κόσμου, δεν είμαι μια συνηθισμένη γιαγιά. Έχω κέφι, και ενθουσιασμό, και διάθεση να «κάνω πράγματα»… αρκεί αυτά τα πράγματα να είναι πάνω στη γη, άντε και στη θάλασσα. Ο ουρανός μού φέρνει περίεργους συνειρμούς…

 

Ένεκα η Κρίση και που ο κολλητός μου έσπασε τη λεκάνη του, έφτασα να πουλάω τα φυτά του. Τα φυτά δεν είναι ραδίκια, εκτός κι αν καπνίζονται τα ραδίκια… Πούλησα λοιπόν όχι-ραδίκια, γνώρισα έναν ενδιαφέροντα παππού, ασχολήθηκα με το Αιρ-Μπι-Εν-Μπι, ανακατεύτηκα στην ερωτική ζωή της εγγονής μου και γενικά, μέσα στον τελευταίο χρόνο, είχα ένα σωρό περιπέτειες. Διαβάζοντάς τες στο ημερολόγιό μου, ελπίζω να καταλάβετε επιτέλους – ειδικά εσείς που αναρωτιέστε – ότι, ΝΑΙ, έχετε λόγους να σηκώνεστε κάθε πρωί από το κρεβάτι σας και, μάλιστα, με ΚΕΦΙ, με ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ, όπως εγώ… ή ότι δεν χρειάζεστε καν λόγους.

 

Θα μάθετε επίσης ΠΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ να είσαι ογδόντα δύο χρονών (άσχετα αν λες ότι είσαι εβδομήντα πέντε).

 

ΑΚΟΥΣΕ ΜΕ

Η Δώρα, με τη μυστήρια ικανότητα να «βλέπει» μέσα στα κεφάλια των ανθρώπων, δεν θέλει καθόλου να ασχοληθεί με τις δολοφονίες των άστεγων της Αθήνας – αλλά μπλέκει χωρίς να το καταλάβει, ενώ ξεναγεί στην πόλη μια παρέα γυναικών από τη Σουηδία. Η μία από τις γυναίκες δεν είναι απλή τουρίστρια, κουβαλάει ένα παλιό, αβάσταχτο έγκλημα και η Δώρα δεν μπορεί να το αγνοήσει, καθώς φαίνεται να είναι το πρώτο στη σειρά…

Βουτάει με τα μούτρα σε μια «εποχή δολοφόνων» όπου όλοι της φαίνονται ύποπτοι, και κυρίως ο ‘Αρης, ο νεαρός φίλος της κόρης της. Στην πορεία θα μαλώσει, θα χάσει τον Έρωτα, θα ερωτευτεί… Και οι δολοφονίες των αστέγων πολλαπλασιάζονται, ενώ η Δώρα προσπαθεί να βγάλει άκρη με αυτά που συμβαίνουν αλλά και με όσα της λένε οι άνθρωποι γύρω της. Όλοι της λένε ψέματα και όλοι της ζητάνε να ακούσει προσεκτικά, να «ακούσει» την αλήθεια πίσω από το ψέμα…

Μια σύγχρονη, γρήγορη αστυνομική ιστορία, που τρέχει μαζί με την Αθήνα, μαζί με την ομορφιά και την ασχήμια της, με τα ανθρώπινα τοπία της και τα προβλήματά της. Μια ηρωίδα που ανασαίνει, ερωτεύεται, βλέπει και ακούει δίπλα μας… Μια συγγραφέας που γράφει στον καιρό της, για τον καιρό της…

 

 

ΚΑΤΙ ΜΟΥ ΚΡΥΒΕΙΣ

Τι σχέση έχει η Κασσάνδρα, η βασιλοπούλα της Τροίας, με τις εθνικιστικές οργανώσεις της σημερινής Ελλάδας; Και τι μπορεί να καταφέρει μια σύγχρονη, σχεδόν-μάντισσα όταν ο (γκέι) πρώην της συλλαμβάνεται για το φόνο ενός φιλελεύθερου πολιτικού; Μπορεί να «δει» ποιος είναι ο δολοφόνος ή απλώς φτιάχνει ιστορίες με το μυαλό της; Και, αν είναι έτσι, γιατί όσο πληθαίνουν οι νεκροί, προοδευτικοί, αλληλέγγυοι ή σχετικοί, τόσο την κυριεύουν τα «οράματα»; Η Δώρα δεν τα καταλαβαίνει όλα. Μόνον ποιος της κρύβει λόγια, δηλαδή όλοι. Ο μεγάλος της έρωτας που εμφανίζεται απ’ το πουθενά, ο δικηγόρος φίλος, ο γιος της… Εν τω μεταξύ, οι προδοσίες διαδέχονται τα ψέματα και οι δολοφονίες γίνονται δύο, τρεις, ή έξι…

ΤΑ ΔΙΔΥΜΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΝΕ… ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Μια φορά κι έναν καιρό

ήταν δύο δίδυμα αδερφάκια,

η Σοφία και ο Παναγιώτης.

 Έμοιαζαν εντελώς κανονικά,

 αλλά δεν ήταν, όχι εντελώς:

είχαν ξεχωριστές ικανότητες,

 όπως όλα τα παιδιά.

 Ίσως κάποιες παραπάνω…

 

ΑΟΡΑΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ

Τα κορίτσια διασχίζουν τις θάλασσες του χρόνου. Τα κορίτσια αγωνίζονται, ελπίζουν. Επιζούν χάρη σε συμπτώσεις, χάρη σε μικρά θαύματα, χάρη σ’ αυτούς που δεν τα βλέπουν. Παλεύουν να μην ξεχωρίσουν, να μη σκαλώσει πάνω τους κανένα βλέμμα.
Κουρνιάζουν μέσα στο πλήθος και γίνονται μητέρες και γιαγιάδες άλλων κοριτσιών.
Τα κορίτσια είναι αόρατα μέσα στα καραβάνια των ξεριζωμένων της Ιστορίας, είναι όμως ζωντανά στο μυθιστόρημα-ποταμό της Μανίνας Ζουμπουλάκη που διατρέχει τον χρόνο και οδηγεί από το μακρινό ’22 στο αόρατο αύριο.

Κρυμμένες πίσω από αντρικές ταυτότητες, τρεις γενιές γυναικών αφηγούνται αριστοτεχνικά τις ιστορίες τους. Ο κόσμος του θεάματος, το θέατρο και η σόουμπιζνες είναι ο χώρος τους για περισσότερο από έναν αιώνα. Μαζί τους τρέχει η μεγάλη Ιστορία που δεν τελειώνει ποτέ…

 

ΦΕΡΜΟΥΑΡ

Όλα ξεκινάνε µε ένα έγκληµα, σχεδόν στυγερό. Μπλέκεται κόσµος –µια λαϊκή τραγουδίστρια, µια γραµµατέας σε υπουργείο. Μια δηµόσια υπάλληλος πρώην-και-νυν ιδεολόγος. Η σύζυγος του υπουργού. Η κόρη, σκηνοθέτρια, και ο γιος, µακιγέρ. Η καφετζού, στο άσχετο. Η αστυνοµία. Η µοδίστρα, άνεργη και σε απελπισία.

Σχέσεις, διαφθορά, έρωτας και θάνατος, διαπλοκή και Δηµόσιο: όλοι ψάχνουν για ένα νόηµα στη ζωή τους. Όλοι κρύβουν λόγια ή κρύβουν κάτι σκοτεινό που κολυµπάει κοντά στην Αλήθεια.

Η Ελλάδα όπως είναι σήμερα – σε κρίση, µε ανθρώπους που αναζητούν το Δίκιο και το Νόηµα – ενώ ταυτόχρονα τα φοβούνται. Με γυναίκες που αποφασίζουν ότι η Μοίρα (της χώρας και των αγαπηµένων τους) δεν πρέπει να αφήνεται στην τύχη. Το έγκληµα µπορεί να µην είναι αυτό που φαίνεται τελικά. Και η Αλήθεια να είναι θέµα οπτικής γωνίας…

 

ΠΩΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ

Ας υποθέσουμε ότι θέλεις να γράψεις – άρθρο, μυθιστόρημα, διήγημα, σενάριο, τα απομνημονεύματά σου, ένα μακροσκελές γράμμα σε “πρόσωπο” ή μια ωραία συγκινητική διαθήκη… αλλά ισχυρίζεσαι ότι “δεν έχεις αρκετό ταλέντο” ή “δεν ξέρεις πώς να αρχίσεις”. Ορίστε, λοιπόν, ένα βιβλίο που σου δείχνει πώς να αρχίσεις, πώς να προχωρήσεις, πώς να τελειώσεις -ενώ ταυτόχρονα περνάς καλά. Σου λέει, επίσης, ότι το ταλέντο είναι λιγότερο απαραίτητο από το πάθος, από την επιθυμία (να γράψεις)… και ψάχνει μαζί σου τρόπους να διαχειρίζεσαι αυτό το πάθος πολύ εποικοδομητικά. Θα μάθεις όλα τα τρικ, μυστικά, αλήθειες και ψέματα πολλών και καλών συγγραφέων, μαζί με ντεσού, ιστορίες, αποσπάσματα, ανέκδοτα και άγνωστες πτυχές που θα σε κάνουν να παρατήσεις τις δικαιολογίες και (γιατί όχι;) να στρωθείς στο γράψιμο. Ή, έστω, στο διάβασμα.

Ένα διασκεδαστικό και χρήσιμο εγχειρίδιο για όσους ενδιαφέρονται για τη γραφή ως Τέχνη, χόμπι ή επιχείρηση, αλλά κυρίως για όσους απλώς αγαπούν το βιβλίο.

ΕΥΤΥΧΙΑ

Έξι ήρωες κυνηγούν την ευτυχία –  έξι άνθρωποι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους με διαφορετικό ορισμό της ευτυχίας ο καθένας, ψάχνονται σε διαφορετικές μεριές της ζωής. Επειδή και οι έξι ήρωες δεν είναι πάντα ηρωικοί, επειδή είναι κανονικοί άνθρωποι με κανονικά προβλήματα και τηγανισμένες σχέσεις… δεν θέλουν να βγούνε με τίποτα από το κυνήγι της ευτυχίας. Ούτε καν τους περνάει από το μυαλό να τα παρατήσουν στη μέση.

Ο πρώην πρωταθλητής, η χωρισμένη, ο αποτυχημένος ξενοδόχος, η σεφ από το Τορόντο, ο μουσικός και ο έφηβος είναι ήρωες που μοιάζουν, αν όχι με σένα, τότε με κάποιον που ξέρεις. Ερωτεύονται και νομίζουν ότι «το» έχουν. Βρίσκουν με χίλια ζόρια δουλειές κάτω από τις δυνατότητές τους. Την παλεύουν-δεν την παλεύουν. Κρατιούνται με τα δόντια αλλά επιμένουν να σε κρατήσουν και σένα – τουλάχιστον μέχρι να στριμώξουν την ευτυχία τους σε κάποια γωνία…

 

ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, Intro Books

Η ΜΟΙΡΟΒΟΛΟΣ ΑΝΟΙΞΙΣ, Ιστός

ΚΕΝΑ ΜΝΗΜΗΣ, Ιστός

Η ΣΚΟΝΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, Ιστός

Η ΖΩΗ (ΔΕΝ) ΕΙΝΑΙ ΤΑΙΝΙΑ, Ιστός

ΑΛΗΘΙΝΗ STAR, Ωμέγα