…και όταν τα οικονομικά δεν το
επιτρέπουν – καλή ώρα - τότε είμαι και
τα δύο (αν και το «δούλα» είναι εντελώς πασέ οπότε το απορρίπτω αμέσως). Δεν
υπάρχει ένα μαγικό κουμπί που να το πατάς και να γίνονται όλα μόνα τους; Η
επιστήμη γιατί δεν κάνει κάτι γι’ αυτό κι ασχολείται ακόμα με την χαμένη
Ατλαντίδα; Χάσιμο χρόνου το βρίσκω. Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει ένα τηλεκοντρόλ
τελευταίας τεχνολογίας όπου το κάθε κουμπί να αναλαμβάνει κι από ένα πόστο. Να
πατάς το κουμπί και να γίνονται όλα μόνα τους. Που χου: Ένα κουμπί για το
πλύσιμο των πιάτων (όχι δεν έχουμε πλυντήριο πιάτων), ένα κουμπί για τα ρούχα,
ένα άλλο για σκούπισμα και στο καπάκι σφουγγάρισμα. Για το μαγείρεμα έχει
βρεθεί λύση εδώ και χρόνια. Delivery. Με ένα απλό τηλεφώνημα έχεις στην πόρτα σου ότι τραβάει
η όρεξή σου. Με τις δουλειές του σπιτιού τι γίνεται; Οι μαξιλαροθήκες δυο φορές
την εβδομάδα θέλουν άλλαγμα και τα σεντόνια επίσης. Μόνα τους δεν αλλάζουν το
έχω προσέξει γι’ αυτό σας το λέω. Ένα άλλο που έχω προσέξει είναι το πάτωμα. Η
σκόνη, οι πατημασιές και τα φύλα από την βεράντα όσο και να τα κοιτάζεις εκεί
μένουν. Τόσα βιβλία μαγειρικής και δίαιτας έχουν γραφτεί. Ένα βιβλίο που να
γράφει ποιες δουλειές του σπιτιού αδυνατίζουν δεν μπορούν να γράψουν; Όλα εγώ
πρέπει να τα σκέφτομαι; Για τον καθρέφτη του μπάνιου δεν μιλάω διότι βουρτσίζω
τα δόντια μου πέντε φορές την ημέρα οπότε στου κρεμασμένου το σπίτι δεν μιλάνε
για σχοινί. Κι αυτή η υγρασία τον ατελείωτο έχει. Φρίκη το σπίτι. Φρίκη!
Υγεία να ευχηθώ και τύχη!
Γιατί και οι επιβάτες στον
ΤΙΤΑΝΙΚΟ υγεία είχανε. Τύχη δεν είχανε!
ΚΛΙΚ ΜΑΡΙΑ ΓΕΩΡΓΑΝΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου