ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΕΣΥ ΜΠΑΪΛΑ

 

«ΛΕΓΕ ΜΕ ΙΣΜΑΗΛ» είναι ο τίτλος του νέου σας μυθιστορήματος. Μιλήστε μας γι’ αυτό.

Το ΛΕΓΕ ΜΕ ΙΣΜΑΗΛ είναι ένα ιστορικό/κοινωνικό μυθιστόρημα το οποίο εστιάζει σε μια γειτονιά της Κωνσταντινούπολης, στο Πέρα, και επικεντρώνεται στις σχέσεις των κατοίκων της από το 1955, την εποχή των Σεπτεμβριανών έως και το 1964, όταν έγιναν οι απελάσεις των Ρωμιών και το ρωμαίικο στοιχείο συρρικνώθηκε έκτοτε και για πάντα. Σ’ αυτή τη γειτονιά γεννιούνται, ζουν και μεγαλώνουν, ερωτεύονται και πεθαίνουν οι ήρωες του βιβλίου. Ο Ισμαήλ, ο καλόκαρδος καφετζής, ο Ισίδωρος, Έλληνας ιδιοκτήτης του μοναδικού ρωμαίικου βιβλιοπωλείου, η γριά πρώην πόρνη Γιασεμώ με τον σκύλο της τον Γιουσούφ, ένα αδέσποτο σκυλί που το μάζεψε και έγινε η μοναδική της συντροφιά, η αρχόντισσα Καλλιάνθη με τον Σοπέν και τη Μέλπω, την ψυχοκόρη της οικογένειάς της, ο Ναντίρ που κλέβει την Ασλίβ τη νύχτα των Σεπτεμβριανών για να οδηγηθούν μαζί στην καταστροφή, ο μικρός Οσμάν, ο Αρίφ, η λάγνα Αϊσέ και η μικρή Εσίν, η κόρη που η Αϊσέ εγκατέλειψε ένα βράδυ και που μεγαλώνοντας διεκδικεί την ελπίδα μιας άλλης ζωής. Την αισιοδοξία ενός διαφορετικού μέλλοντος. Όλοι τους άνθρωποι της διπλανής πόρτας γεμάτοι πάθη, λάθη, αγάπη, φιλίες περιφέρονται στα σοκάκια της Πόλης και μέσα από τις προσωπικές τους ιστορίες αναδεικνύεται μια μεγάλη αλήθεια: Πως ό,τι και να γίνει, όσο και αν οι άνθρωποι γίνονται αθύρματα των ιστορικών συγκυριών, των διπλωματικών και πολιτικών αποφάσεων, αν στο τέλος κερδίσει η ανθρωπιά τότε το μεγάλο στοίχημα της ζωής έχει επίσης κερδηθεί.

Το Λέγε με Ισμαήλ είναι ένα πολυεστιακό μυθιστόρημα για τις σχέσεις δύο λαών που στο πέρασμα των αιώνων έζησαν αρμονικές στιγμές μεταξύ τους, μοιράστηκαν κοινούς τόπους πολιτισμού, νοοτροπίες και έθιμα και πατρίδες, έστω και αν δεν τα κατάφεραν πάντα.

 

Τι σας δένει με την Κωνσταντινούπολη;

Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη σχέση καταγωγής με την Κωνσταντινούπολη, φαντάζομαι λοιπόν ότι αυτό που με δένει με τούτη την πόλη είναι αυτό που μας δένει όλους μας. Η έγνοια για μια πατρίδα αλησμόνητη, έναν ιστορικό τόπο, εξαιρετικής ομορφιάς που σε όλη μας τη ζωή μάθαμε να αγαπάμε. Και φυσικά ο απέραντος θαυμασμός για τους περίπου 2000 Ρωμιούς που επιμένουν παρά τις αντιξοότητες να συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να κρατούν το ελληνικό στοιχείο ανθηρό στις ακτές του Βοσπόρου και να ονειρεύονται τη ζωή τους σε εκείνον τον τόπο.

Πως καταφέρατε και κάνατε τόσο ζωντανούς τους ήρωες της ιστορίας σας;

Όταν γράφω ένα μυθιστόρημα αυτό που κάνω είναι να ακούω τη φωνή τους. Να καταγράφω τις λεπταίσθητες διακυμάνσεις της ψυχοσύνθεσής τους, αν είναι δυνατόν, να τους ακολουθώ στις περιπλανήσεις τους.

Υπήρξε κάτι που σας δυσκόλεψε κατά τη διάρκεια της συγγραφής;

Η ίδια η Πόλη. Μια πόλη άγνωστη τελικά όσο και αν νομίζουμε ότι τη γνωρίζουμε. Μια πόλη γεμάτη γοητευτικές αντιθέσεις, μνήμες, Ιστορία. Η Πόλη των μιναρέδων και των τρούλων, του Βοσπόρου και των γλάρων, της Λωξάντρας αλλά και του Ορχάν Παμούκ, του Αρά Γκιουλέρ αλλά και του Δημήτρη Καλούμενου, της αρμονικής συμβίωσης αλλά και των Σεπτεμβριανών. Ενός πολυφυλετικού κοσμοπολιτισμού αλλά και φτώχιας. Μια πόλη που αλλάζει συνεχώς πατώντας με το ένα πόδι στην ανατολή και με το άλλο στη δύση.

Τι σας λένε πιο συχνά οι αναγνώστες σας;

Συνήθως επικοινωνούμε όταν κυκλοφορεί ένα βιβλίο και μου γράφουν τις εντυπώσεις τους. Χάρη στα social media η επικοινωνία είναι πια απρόσκοπτη και αυτό με γεμίζει χαρά γιατί η λογοτεχνία είναι κατά βάση επικοινωνία.

Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο συγγραφέα;

Να διαβάζει. Όσο περισσότερο κανείς διαβάζει τόσο περισσότερο εξελίσσεται. Να έχει υπομονή. Είναι ένας αρκετά δύσκολος χώρος.

Τι θέλετε να σας φέρει το 2023;

Θα ήθελα να γίνει λίγο καλύτερος ο κόσμος μας. Να υπάρχει αλληλεγγύη και αγάπη γύρω μας. Μοιάζει κοινότοπο να λες πως ονειρεύεσαι έναν κόσμο ειρηνικό αλλά στις μέρες μας είναι εξαιρετικά ουσιώδες.

Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.

Σας ευχαριστώ πολύ κι εγώ.