ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚI ME ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΕΛΕΝΗ ΨΑΡΡΑ

 

Ετοιμάζεσαι για διακοπές;

Ναι, φυσικά! Σε ποιον δεν αρέσει η ξεγνοιασιά και η ιδέα της απελευθέρωσης της καλοκαιρινής εποχής; Το φως, η θάλασσα και οι ήχοι μιας ηλιόλουστης ημέρας είναι το όνειρο όλων μας, καθώς έχουμε ανάγκη για μια διακοπή από την καθημερινότητα και επαφή με την καλοσύνη που προσφέρει ιδιαιτέρως απλόχερα το ελληνικό καλοκαίρι. Θα είμαι σύντομα κοντά στη θάλασσα που τόσο αγαπώ!

 

Το καλοκαίρι είναι η αγαπημένη σου εποχή;

Όλες οι εποχές είναι αγαπημένες μου. Δεν ζω χωρίς τα χρώματα του φθινοπώρου, την χειμωνιάτικη αυγή δίπλα στη φωτιά, τον ήχο της βροχής όταν χτυπά πάνω στη στέγη… Και επειδή γεννήθηκα την Άνοιξη ως γνήσιο παιδί των λουλουδιών θέλω οπωσδήποτε να βλέπω πράσινα λιβάδια γεμάτα με μαργαρίτες. Υπάρχει, όμως, ισάξια ομορφιά στο καλοκαιρινό ηλιοβασίλεμα όταν μάλιστα το παρακολουθείς μέσα από τη θάλασσα. Η αίσθηση της ελευθερίας κολυμπώντας προς τον δύοντα ήλιο δεν συγκρίνεται με τίποτα… Βέβαια, ένα ατελείωτο καλοκαίρι θα έχανε τη μαγεία του και θα καταντούσε μονότονο και βασανιστικό. Ίσως γι’ αυτό μετά τον δεκαπενταύγουστο νοσταλγώ τα Χριστούγεννα. Η εναλλαγή των εποχών και των εικόνων του μεσογειακού κλίματος είναι κατά τη γνώμη μου η καλύτερη εμπειρία επαφής με τη φύση και είμαστε τυχεροί όσοι βιώνουμε όλες τις εκδοχές της.

 

Ποια είναι η πιο όμορφη καλοκαιρινή ανάμνηση;

Λοιπόν… σκέφτηκα πολύ για να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση διότι θα πρέπει να ανασύρω αναμνήσεις από όλες τις ηλικιακές καλοκαιρινές περιόδους που έχω ζήσει μέχρι σήμερα και αυτές περιλαμβάνουν την αθωότητα της παιδικής ηλικίας, τα ρομαντικά βράδια με καλοκαιρινούς έρωτες, τα παιχνίδια στη θάλασσα με τα παιδιά μου (έχουν γεννηθεί και τα δύο σε καλοκαιρινούς μήνες) κλπ. Αν μπορούσα να τις ζυγίσω… ποια θα νικούσε σε βαρύτητα σημαντικότητας ως προς τη νοσταλγική της φύση; Νομίζω πως δεν θα μπορούσα να ξεχάσω ποτέ τη χαρά όταν βούτηξα με τους παιδικούς μου φίλους από τους υψηλότερους βράχους μιας απόμερης παραλίας. Είχαμε αποφασίσει να πάμε κρυφά από τους γονείς μας σε μια παραλία η οποία κατέληγε σε έναν απόκρημνο βράχο. Με την τρέλα της παιδικής άγνοιας ανεβήκαμε όλοι σε ένα επικίνδυνο σημείο και πηδήσαμε στο νερό από ύψος είκοσι μέτρων! Αυτό το κατόρθωμα δε θα συμβεί ποτέ ξανά όσο ζω! Η απώλεια του εδάφους κάτω από τα πόδια σου, τα φτερά που αποκτάς τη στιγμή που είσαι έρμαιο του κινδύνου, η κόντρα του ανέμου και η συντριβή στο δροσερό σκληρό γαλάζιο νερό εξαιτίας της βαρύτητας είναι ανεπανάληπτες αισθήσεις. Αντιμέτωποι με τους νόμους της φύσης, ευτυχισμένοι με την ψευδαίσθηση ότι κάναμε κάτι εξαιρετικό φύγαμε από εκείνη την παραλία λες και είχαμε μεγαλώσει δέκα χρόνια σε μια μέρα… Και να φανταστείς ότι την επόμενη δεκαετία της ζωής μου απέκτησα υψοφοβία… Τρελό μα πέρα για πέρα αληθινό …

 

Ποιο βιβλίο θα πάρεις σίγουρα μαζί σου στις διακοπές;

Χμ… Θα σου απαντήσω σε δυο σκέλη. Αν ήταν να πάρω μαζί μου ένα βιβλίο που έχω διαβάσει στο παρελθόν και θα ήθελα να το διαβάσω άλλη μια φορά, θα διάλεγα το «Μαγικό Δέρμα» του λατρεμένου Ονόρε Ντε Μπαλζάκ, εκδόσεις Μάλλιαρης Παιδεία. Κι αυτό γιατί θα ήθελα (αν γινόταν) να νιώσω ξανά την έκπληξη όταν το πρωτοδιάβαζα. Καλός συγγραφέας για εμένα θεωρείται ο παθιασμένος συγγραφέας. Σε αυτό το βιβλίο γνωρίζεις έναν παθιασμένο άνθρωπο που θέλει να ζήσει στο έπακρο τις απολαύσεις της ζωής με κάθε κόστος… Η γραφή του Μπαλζάκ είναι από τις καλύτερες που έχω έρθει σε επαφή. Η υπόθεση του βιβλίου είναι μαγική όπως ο τίτλος του και το μήνυμά του στο τέλος καθηλωτικό και αποκαθηλωτικό. Το αγαπώ αυτό το βιβλίο γιατί με έβαλε στον κόσμο του Μπαλζάκ, ο οποίος είναι τόσο γήινος όσο και φανταστικός. Μια σχέση που μόνο εκείνος κατάφερε να επιτύχει… Εξαιρετικός!

 

Τώρα… αν θα έπαιρνα μαζί μου ένα σύγχρονο βιβλίο ποιο θα ήταν... Το βιβλίο «Τροχιές» της Samantha Harvey από τις εκδόσεις Gutenberg μου κέντρισε το ενδιαφέρον, καθώς πραγματεύεται ζητήματα που με απασχολούν. Το μέλλον της ανθρωπότητας και το συναισθηματικό πεδίο που θα δημιουργηθεί ανάμεσα στους ανθρώπους στις μελλοντικές κοινωνίες. Συγκεκριμένα, έξι αστροναύτες ταξιδεύουν με ταχύτητα 27.000 χλμ/ώρα με ένα διαστημόπλοιο σε τροχιά γύρω από τη Γη και βλέπουν μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο λόγω της διαστολής του χώρου και του χρόνου τις εποχές να αλλάζουν στη Γη, καθώς τους Παγετώνες διαδέχονται ξηρασίες και άλλα φαινόμενα. Εκείνοι παρακολουθούν από ασφάλεια εικόνες που ο Άνθρωπος δεν έχει ξαναζήσει… Είναι Πρωτοπόροι και δημιουργοί του Μέλλοντος… όμως κάποια στιγμή αρχίζουν να σκέφτονται τους συνανθρώπους τους στη Γη. Είναι η προνομιούχος θέση τους τελικά τόσο σημαντική; Για μένα αυτό το ερώτημα είναι τόσο σημαντικό όσο η αναπνοή μου πάνω σε αυτή τη Γη. Θα ήθελα να διαβάσω τις σκέψεις και τις αποφάσεις που πήραν οι αστροναύτες. Η ανθρωπότητα εξελίχθηκε λόγω της συνεργασίας των πρωτόγονων ανθρώπων και χάρη στην ενσυναίσθηση της αλληλοβοήθειας. Τι θα γίνει στο μέλλον αν «κάποιοι» αποκτήσουν τα μυστικά των φυσικών νόμων και τα ενσωματώσουν στην τεχνολογία; Θα σκεφτούν την ανθρωπότητα συνολικά ή θα προχωρήσουν συλλέγοντας «μονάδες» μιας άρχουσας «ελίτ» για το ταξίδι σε κοντινά άστρα; Θα χαθεί το αρχικό ανθρώπινο χαρακτηριστικό γνώρισμα ή θα νικήσει η συναισθηματική μας πλευρά; Όταν θα το διαβάσω θα σου πω… αν και η προσμονή της ανάγνωσής του με γεμίζει χαρά… Κάτι ενδιαφέρον για να ανοίξουν οι ορίζοντες…

Κλείσε με ένα τραγούδι η ένα ποίημα

Θα κλείσω και με τραγούδι και με ποίημα σχετικό με το καλοκαίρι γιατί λέξεις χωρίς μουσική και μουσική χωρίς λέξεις είναι νερόβραστη ψαρόσουπα..

 

Τραγούδι : Summer Wine-Ville Valo & Natalia Avelon

 

Link: https://www.youtube.com/watch?v=Swav5nd-xOs&list=PLec2KYLfSzuj33oj8MYWoPyIIBKxMui9p

 

 

Και ποίημα από τον ΈΝΑΝ και ανεπανάληπτο σε αυτόν τον πλανήτη, Σαίξπηρ!

 

 

-Σονέτο 18-

 

«Να σε συγκρίνω με μια μέρα θερινή;

 

Εσύ υπερέχεις σε απαλότητα και χάρη·

 

λυγίζει αέρας τα τριαντάφυλλα του Μάη

 

και δεν κρατούν τα καλοκαίρια μας πολύ.

 

 

Άλλοτε καίει πολύ των ουρανών η φλόγα,

 

θαμπώνεται άλλοτε η ολόχρυσή τους όψη·

 

τ’ όμορφο κάποτε χάνει την ομορφιά του

 

απ’ την πορεία της φύσης είτε από την τύχη.

 

 

Μα το δικό σου αιώνιο θέρος δε θα σβήσει,

 

της ομορφιάς την κατοχή δε θα τη χάσεις,

 

κι ο Χάρος δεν θα καυχηθεί πως μπήκες στη σκιά του· θα λάμπεις πάντα εσύ μέσα σ’ αιώνιους στίχους!

 

 

Όσο θα βλέπουν μάτια κι άνθρωποι αναπνέουν,

 

οι στίχοι αυτοί θα ζουν κι εσύ θα ζεις μαζί τους».

 

 

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία!

 

Καλό Καλοκαίρι σε όλους με λέξεις κι εικόνες!

 

Ελένη.