10 + 1 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΔΗΜΗΤΡΗ ΒΑΡΒΑΡΗΓΟ

 

Δυο λόγια για το νέο σας βιβλίο, τι ακριβώς πραγματεύεται;

Το βιβλίο «Σχεδόν Γυναίκα» αναφέρεται στο έθιμο της ιερής πορνείας κατά την Αρχαιότητα όπως περιγράφεται από τον Ηρόδοτο. Κάθε γυναίκα είχε καθήκον, μία τουλάχιστον φορά στη ζωή της, να ασκήσει την πορνεία στον ναό της Μύλιττας. Οι γυναίκες πήγαιναν στον ναό, κάθονταν εκεί και περίμεναν. Ο οποιοσδήποτε άντρας διάλεγε μία, της έδινε ένα ποσό χρημάτων (που κατέληγε στον ναό) και επικαλείτο τη θεά. Η γυναίκα τον ακολουθούσε και συνευρισκόταν μαζί του. Κατόπιν εθεωρείτο ότι  είχε επιτελέσει το ιερό της καθήκον απέναντι στη θεά Αφροδίτη και επέστρεφε στο σπίτι της.

 

Τόσα χρόνια στο χώρο του βιβλίου τι έχετε χάσει και τι έχετε κερδίσει;

Τίποτα δεν έχω χάσει. Αντίθετα, έχω κερδίσει μια δημιουργική πληρότητα κι αισθάνομαι ικανοποιημένος που μου δόθηκε η χάρη να ζήσω και να απολαμβάνω αυτά τα σημαντικά λογοτεχνικά ταξίδια. Η συγγραφή απαιτεί πειθαρχία, απομόνωση, ενδοσκόπηση και ακολουθώ συνειδητά αυτά τα βήματα. Με τη συγγραφή έχω κερδίσει κάτι πολύ ουσιαστικό: το δώρο της σύνδεσης με τους ανθρώπους μέσα από τις λέξεις. Χαίρομαι το μοίρασμα όταν κάποιος αναγνώστης μου λέει πως κάτι βρήκε μέσα στις σελίδες και ταυτίστηκε με τον ήρωα. Είναι μια σύνδεση που δεν συγκρίνεται με τίποτα.

 

Τι σας κέρδισε στο χώρο της λογοτεχνίας;

Η δύναμη της αφήγησης. Το γεγονός ότι μπορείς να πλάσεις κόσμους από το μηδέν και να μιλήσεις για αλήθειες με έναν τρόπο που αγγίζει τον αναγνώστη χωρίς να τον τραυματίζει. Η λογοτεχνία είναι ένας καθρέφτης, που αντικατοπτρίζει την κοινωνία αλλά και τον ίδιο τον συγγραφέα και τον αναγνώστη.

Πότε κάνατε τα πρώτα σας συγγραφικά βήματα;

Πολύ νωρίς. Θυμάμαι τον εαυτό μου παιδί ακόμα να γράφει μικρές ιστορίες σε τετράδια σχολικά. Το πρώτο σοβαρό μου κείμενο το έγραψα στην εφηβεία και από τότε ήξερα πως ό,τι κι αν κάνω στη ζωή μου, η γραφή θα είναι πάντα το σπίτι μου.

 

Πιστεύετε στη νέα γενιά συγγραφέων;
Απολύτως. Έχει φωνή, τόλμη και κυρίως ανάγκη να πει κάτι ουσιαστικό. Οι νέοι συγγραφείς δεν φοβούνται να αγγίξουν δύσκολα θέματα, να πειραματιστούν με μορφές και να γκρεμίσουν στερεότυπα και καλούπια. Αυτό είναι υγεία για τη λογοτεχνία.

 

Τι σας λένε πιο συχνά οι αναγνώστες;

Βρήκα τον εαυτό μου σε αυτό το βιβλίο. Ένιωσα ότι γράφατε για μένα. Και κάθε φορά που το ακούω, συγκινούμαι. Γιατί αυτό σημαίνει πως η ιστορία βρήκε τον προορισμό της.

 

Ποιο από τα βιβλία σας ξεχωρίζετε και γιατί;

Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω ένα, γιατί το καθένα αντιπροσωπεύει μια διαφορετική φάση της ζωής και της σκέψης μου. Αν έπρεπε, όμως, θα έλεγα το βιβλίο «Υπατία», γιατί είμαι ο πρώτος έλληνας που έγραψε μυθιστόρημα γι’ αυτή τη σπουδαία Ελληνίδα και γι’ αυτό με σημάδεψε περισσότερο.

 

Υπάρχει μυστική συνταγή για ένα τέλειο μυθιστόρημα;

Όχι. Και αν υπήρχε, θα την είχαμε όλοι χάσει στην πρώτη σελίδα. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως χρειάζεται ειλικρίνεια και σεβασμός απέναντι στον αναγνώστη. Το τέλειο μυθιστόρημα είναι αυτό που σε κάνει να ξεχάσεις πως διαβάζεις.

 

Ποιος είναι ο άσσος στο μανίκι σας;

Η παρατήρηση. Δεν γράφω ποτέ για να γράψω. Πρώτα παρατηρώ, ερευνώ, αφουγκράζομαι τον κόσμο γύρω μου και μετά επιτρέπω στις λέξεις να τον αποδώσουν.

 

Στείλτε το δικό σας μήνυμα στους αναγνώστες του blog.

Διαβάστε με καρδιά ανοιχτή. Αναζητήστε τις λέξεις που σας κάνουν να νιώθετε λιγότερο μόνοι. Και ποτέ μην υποτιμάτε τη δύναμη μιας ιστορίας, γιατί μπορεί κάποια μέρα, να σας δώσει λύσεις. Το λέω αυτό διότι μου έχει συμβεί.