Νέες κυκλοφορίες στις 22.09.22 Εκδόσεις Ψυχογιός

 

Η ΖΩΗ ΠΑΙΖΕΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ

ΝΤΑΒΙΝΤ ΓΚΡΟΣΜΑΝ

 

Ένα επικό και βαθιά συγκινητικό μυθιστόρημα για τη δύναμη αλλά και το τίμημα της αγάπης από τον βραβευμένο με Man Booker International Νταβίντ Γκρόσμαν.

Σ’ ένα κιμπούτς στο Ισραήλ το 2008, μια πολυμελής αλλά δεμένη οικογένεια γιορτάζει τα ενενηκοστά γενέθλια της λατρεμένης γιαγιάς Βέρα, που είναι η κεφαλή της. Ωστόσο οι εορτασμοί σημαδεύονται από την άφιξη της Νίνα, της δυναμικής κόρης που απέρριψε τη φροντίδα της Βέρα και εγκατέλειψε τη δική της θυγατέρα, την Γκίλι, όταν ήταν ακόμη μωρό.

Η επιστροφή της Νίνα στους κόλπους της οικογένειας ύστερα από χρόνια σιωπής θα σταθεί η αφορμή για να πραγματοποιηθεί ένα επικό ταξίδι από το Ισραήλ στο εγκαταλειμμένο νησάκι Γκόλι Ότοκ, κοντά στις ακτές της Κροατίας. Εκεί, πριν από πέντε δεκαετίες, η Βέρα είχε φυλακιστεί και βασανιστεί ως πολιτική κρατούμενη. Και εκεί είναι που οι τρεις γυναίκες θα συμφιλιωθούν με το τρομερό ηθικό δίλημμα που αντιμετώπισε η Βέρα και που άλλαξε για πάντα τη ζωή τους.

 

Ένα μυθιστόρημα με κινητήρια δύναμη την πίστη στην ανθρωπιά ακόμα και στις σκοτεινότερες στιγμές μας, που μας καλεί να αναμετρηθούμε με τις βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις μας για το ποιο είναι το καθήκον μιας γυναίκας απέναντι στον εαυτό της και απέναντι στα παιδιά της.

 

ΜΙΚΡΑΣΙΑ. ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΥ

ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ

Αχ αμάν αμάν, σεκερίμ αμάν…

 

Αυτό το παθιάρικο, ερωτικό τραγούδι έρχεται στα χείλη μου καθώς η λεπίδα χαρακώνει το λαρύγγι μου. Το μαυριδερό, λιγδιασμένο χέρι του τσέτη που την κρατάει φέρνει τις τουρκικές λέξεις στον νου μου. Παντού γύρω μου νιώθω τον αχό της λυσσασμένης Τουρκιάς κι ακούω βλαστήμιες για τους γκιαούρηδες.

 

Βάι βάι, ζαβαλίμ βάι…

 

Το ερωτικό τραγούδι γίνεται σπαρακτικό μοιρολόι καθώς η τραχιά, σερνική φωνή πίσω μου με προστάζει να κάνω την προσευχή μου. Καταπώς λένε, η ζωή μου όλη διαβαίνει μπρος απ’ τα σφαλισμένα βλέφαρά μου.

Το σπίτι μας στη Φώκαια, η σφαγή κι ο καταδιωγμός, το φραγκομονάστηρο και το σκλαβοπάζαρο, το καφέ σαντάν και το μπορντέλο της κιορ Ταρούς, το καφέ αμάν κι ο Νεντίμ πασάς, η σκλαβιά κι η λευτεριά, η Σμύρνη, η Κόνια, η Καππαδοκία, το Αϊβαλί, το Αϊδίνι. Κι ο Γιάννος μου που με κοιτά κατάβαθα, με μάτια βουρκωμένα.

Εγώ όμως δε βουρκώνω τώρα, δεν προσεύχομαι, δεν ικετεύω. Στέκω απλώς και καρτεράω, καθώς το μαχαίρι του ματώνει το πετσί μου. Από φοβέρες έχω χορτάσει πια, λίγα τα χρόνια μου, αμά πολλές φορές ανταμώθηκα καρσί καρσί με τον χάρο.

Εγώ, η Αννιώ, η Αννέτ, η Αϊνούρ, η Άννα Παπάζογλου.

 

 

Η ΣΜΥΡΝΗ ΦΛΕΓΕΤΑΙ

ΘΑΝΟΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ

Σμύρνη, 13 Σεπτεμβρίου 1922.

Λίγο πριν από το μεσημέρι οι πρώτες φλόγες υψώνονται πάνω από την ελληνική πόλη της Ιωνίας. Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει, αλλά όλοι το υποψιάζονται. Το απόγευμα η φωτιά κατακαίει στο διάβα της όλες τις χριστιανικές συνοικίες, και χιλιάδες άνθρωποι καταφεύγουν στην προκυμαία για να σωθούν. Ο Αμερικανός δημοσιογράφος Constantine Brown, που είδε από κοντά τη φωτιά, θα γράψει ένα άρθρο και θα αποκαλύψει τον ένοχο της πυρπόλησης: «[…] ένα έγκλημα που θα σημαδέψει τους Τούρκους για πάντα διαπράχθηκε την Τετάρτη, όταν οι Τούρκοι στρατιώτες, αφού τελείωσαν τη λεηλασία και το πλιάτσικό τους, έβαλαν φωτιά στην πόλη […]» Ξένοι αυτόπτες μάρτυρες ζουν τη φωτιά της Σμύρνης από τις 13 έως τις 15 Σεπτεμβρίου 1922 και την περιγράφουν με γλαφυρό τρόπο και συγκινητικά λόγια. Τίποτα δεν μπορεί πια να κρύψει την αλήθεια που για εκατό χρόνια διαστρεβλώνουν οι Τούρκοι. Η πυρπόληση και η καταστροφή της Σμύρνης δεν ήταν τυχαίο γεγονός αλλά εσκεμμένη ενέργεια προκειμένου οι Έλληνες της Σμύρνης να οδηγηθούν μακριά από την προαιώνια εστία τους.

Το χρονικό της πυρπόλησης της Σμύρνης όπως δε γράφτηκε ποτέ μέχρι σήμερα.