Με ένα σελοφάν τυλιγμένη. Να την προστατεύει. Ακροβατεί
σε ένα τεντωμένο σκοινί που είναι έτοιμο να σπάσει. Από τη μια οι φόβοι της από
την άλλη οι σκέψεις της. Κι εκείνη μετέωρη. Θέλει να κάνει μια βόλτα. Από τον
Ταύρο μέχρι το Σύνταγμα. Προτιμάει να πάει με τα πόδια. Αλήθεια; Θα τα
καταφέρει; Βλέπει. Κοιτάζει. Παρατηρεί. Και μετά έρχονται κι άλλες σκέψεις και άλλες
αναμνήσεις. Σαν χαστούκια. Δεν προλαβαίνει να τις βάλει σε τάξη. Οι «λίστες» της
ζωής περιμένουν στο σπίτι. Εκείνη προτιμάει να αφιερώσει λίγο «έξω» στον εαυτό της.
Το βιβλίο της Έφης Γεωργάκη θα μπορούσε άνετα να παιχτεί στο θέατρο. Ένας σύγχρονος
γυναικείος μονόλογος με εσωτερική ένταση, με ενδιαφέρον αλλά και με μηνύματα. Της
το εύχομαι ολόψυχα!
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου