ΟΝΕΙΡΟ ή ΕΦΙΑΛΤΗΣ;

Τώρα που κάθισα στο γραφείο μου τώρα μου ήρθε. Αυτό το παράξενο όνειρο που είδα τα ξημερώματα. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν εφιάλτης γιατί δεν τρόμαξα. Ούτε όμως όνειρο ήταν μπορώ να πω με σιγουριά. Ελπίζω να μη σας μπέρδεψα. Επισκέφθηκα λέει τον εκδότη μου. Έναν περίεργο και σκοτεινό τύπο που και δεν τον ήξερα αλλά και δεν είχα συνεργαστεί μαζί του στο παρελθόν. Ένας πενηντάρης, ψηλός με γκρίζα μαλλιά και περίεργο βλέμμα. Του ζήτησα καφέ και μου είπε να περιμένω. Μετά αυτός δεν μίλαγε. Είχε καταπιεί τη γλώσσα του. Κοίταζε μια στοίβα με χαρτιά που είχε μπροστά του. Κάποια στιγμή δεν άντεξα και τον ρώτησα: «Πώς πάει το νέο μου βιβλίο;» και εκείνος μου απάντησε μονολεκτικά «Δεν πάει!»… Τη συνέχεια δεν τη θυμάμαι. Μετά ξύπνησα. Αυτό ήταν όλο. Προφητικό; Λες; Τι να πω. Δεν ξέρω…

 

Φωτογραφία Μαρία Γεωργαντά