ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ

 

Ξύπνησα νωρίς… Δέκα; Δέκα παρά; Δέκα και; Κάπου εκεί ανάμεσα. Σηκώθηκα από το ζεστό μου κρεβατάκι και τηλεφώνησα στο Habit για ζεστό καφέ και λαχταριστή σφολιάτα. Γύρισε η μαμά από τον γιατρό και αφού πήραμε το πρωινό μας πήγαμε λαϊκή. Με μάσκες φυσικά. Μετά επέστρεψα σπίτι ανέβασα τα πράγματα σπίτι και βγήκα πάλι. Φυσικά και είχα στείλει μήνυμα στο 13033. Μετά από ένα τέταρτο μπήκα στο super market για να αγοράσω το αγαπημένο μου άρωμα. STR8 ORIGINAL. Εδώ και πολλά χρόνια χειμώνα καλοκαίρι αυτή φοράω. Τη γουστάρω πολύ. Το μάτι μου έπεσε στις εορταστικές συσκευασίες. Ρωτάω την υπάλληλο πολύ ευγενικά αν το κουτί είναι eau de toilette η after save. Εκείνη μου είπε με σιγουριά ότι είναι  eau de toilette και όχι after save. Εμένα όμως κάτι δεν μου κόλλαγε στην όλη φάση. Είστε σίγουρη; Την ρωτάω ξανά ακόμα πιο γλυκά. Μα ναι! Μου απαντάει. Αφού το γράφει και εδώ στο ταμπελάκι. Ναι. της λέω. Το ταμπελάκι το βλέπω τι γράφει. Αλλά το κουτί άλλο δείχνει απ’ έξω. Φώναξε μια άλλη υπάλληλο για βοήθεια. Τότε ανακάλυψε ότι είχε γίνει λάθος. Είχα ιδρώσει. Έκανε ζέστη εκεί μέσα. Εντάξει, κανένα πρόβλημα, δώστε μου αυτή που παίρνω πάντα δηλαδή το  eau de toilette. Μήπως φτάνεται; Είναι λίγο ψηλά. Με ρωτάει ευγενικά η υπάλληλος. Ναι, βέβαια, 1,88 είμαι, της έκανα χιούμορ. Πήγαμε στο ταμείο. Έβγαλα την κάρτα. Με χρέωσε ένα λεπτό παραπάνω. Νεαρέ χίλια συγγνώμη, μου είπε. Όχι, εγώ συγγνώμη για την ταλαιπωρία, της είπα. Βγήκα στον κρύο αέρα. Περπάτησα γρήγορα για να κάψω τα χθεσινά μελομακάρονα. Το κινητό χτύπησε. Ήταν η μανούλα μου. Φέρε δυο κιλά ρόδια σε παρακαλώ. Οκ. Ξαναπήγα στη λαϊκή να πάρω ρόδια. Γύρισα σπίτι κομμάτια. Πέταξα το μπουφάν και το φούτερ πάνω στο κρεβάτι. Άνοιξα το κουτί και ψεκάστηκα. Η ψυχολογία μου άλλαξε αμέσως προς το καλύτερο. Κοίταξα το ρολόι. Η ώρα μία το μεσημέρι. Πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος;

ΚΛΙΚ ΜΑΡΙΑ ΓΕΩΡΓΑΝΤΑ