ΑΦΙΕΡΩΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΝΤΟΥΓΚΑ - ΚΟΤΟΠΟΥΛΟΥ | ΕΚΔΟΣΕΙΣ Σ. Ι. ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

 

ΟΝΕΙΡΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

“Η συγγραφεύς ξέρει να στήνει ένα θέμα. Που το πραγματεύεται με ρεαλισμό και ζωντάνια. Το επενδύει έντεχνα, ευφάνταστα, χιουμοριστικά, μέσα από δυνατές περιγραφές, υπηρετώντας την αλήθεια, σε μια ζωή αναλλοίωτα πνιγηρή στη ζοφερή καθημερινότητά της. Η ηρωίδα, που αισθάνεται ανία, πιεζόμενη ανάμεσα στις απιστίες του φίλου της και στις κοινωνικές συμβάσεις, καταφεύγοντας σε φαντασιώσεις και παραισθήσεις κάποτε, γίνεται συμπαθής σ’ αυτή την Ονειρική δολοφονία”.

 

 

 

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΑΠΟΔΡΑΣΗ

Πόσο μπορεί να διαρκέσει μια απόλαυση με άδεια, ένας έρωτας κρυφός και παράνομος, μια ιστορία αγάπης κλεισμένη σε μια παρένθεση ή πλαισιωμένη από μια βίαιη ή μονόπλευρη χάραξη συνόρων;

 

Οι μονόλογοι που εγείρονται και που ακούγονται μέσα σ’ αυτά τα κομματισμένα και θρυμματισμένα μέρη μιας ζωής χωρισμένης μέσα σ’ έναν καθρέφτη. Πόσο μπορούν να καλύψουν και να δικαιολογήσουν οι κουβέντες δύο γυναικών, δύο Βακχών, σε στιγμές που χαίρονται την προσωρινή φυγή στον Κιθαιρώνα της φυσικής ελευθερίας;

 

Ο λόγος της συγγραφέας είναι πιστός στη φύση και στις ανάγκες των ανθρώπινων χαρακτήρων της, που κυρίως αισθάνονται πιο πολύ από όσο θα περίμενε κανείς, πράγμα ασύνηθες για την εποχή μας.

 

Γιώργος Γιάνναρης, καθηγητής Πανεπιστημίου

 

ΤΑΞΙΔΙ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΣΚΕΥΕΣ

Έγραφα ένα άρθρο για το “Ιατρικό Βήμα” σχετικά με την “Περιθανάτια εμπειρία”, αυτή που αποκτάνε οι “κλινικά νεκροί” άρρωστοι και που ύστερα από λίγα λεπτά της ώρας ξαναγυρίζουν στη ζωή.

 

Με το άρθρο μου προσπαθούσα ν’ αποδείξω πως αυτή οφείλεται σε παραισθήσεις, αποτέλεσμα έκκρισης ουσιών από τα εγκεφαλικά κύτταρα την ώρα ισχυρής δοκιμασίας του οργανισμού του ανθρώπου.

 

Εκείνες τις ημέρες έπεσα πάνω στο βιβλίο “Ταξίδι χωρίς αποσκευές” της Κατερίνας Ντούγκα-Κοτοπούλου. Από την ανάγνωση των πρώτων κιόλας σελίδων του σκέφτηκα: “Μπορεί να γίνει η περιθανάτια εμπειρία λογοτέχνημα;” Και να που είχε γίνει. Η Κατερίνα το πραγματοποίησε. Πήρε ένα μακάβριο, θα το 'λεγε κανείς θέμα, κι έπλεξε μια όμορφη δαντέλα με επιδεξιότητα και τρυφερότητα τέτοια, που μόνο γυναικεία χέρια θα μπορούσαν να πλέξουν.

 

Διαβάζοντας το βιβλίο της Κατερίνας πεθαίνεις και συ μαζί της και την ακολουθείς όπου σε πάει. Σαν τελειώνεις την ανάγνωση του, φεύγεις μαζί της στους ουρανούς, αφήνοντας τους “ζώντες, τους περιλειπομένους” κατά τον Απόστολο της Νεκρώσιμης Ακολουθίας, στον δικό τους, τον “απανδόκευτο” δρόμο. Χρειάζεται μεγάλη ευαισθησία και περίσσια τόλμη για να χειριστείς ένα θέμα σαν το “Ταξίδι χωρίς αποσκευές”. Είμαι βέβαιος πως το βιβλίο της Κατερίνας θα κατακτήσει κι από το ταξίδι του θα γυρίσει με αποσκευές και μάλιστα γεμάτες!

 

 

ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΑΓΩΝΙΑ

Η γραφή του βιβλίου έχει μια μουσική υφή γεμάτη συναισθηματισμό στην έκφραση της χαράς ή του πόνου, με μια φυσική πειστικότητα που παρασύρει και υποβάλλει τον αναγνώστη να νιώσει και να σκεφτεί όλες τις αξίες, ιδεολογικές, κοινωνικές, ηθικές και αισθητικές. Η ηρωίδα βρίσκεται μπροστά στην αναπάντεχη και βίαιη ανατροπή της ζωής της. Η δύναμη της σιγουριάς του παρελθόντος εκμηδενίζεται. Ο φόβος απογυμνώνει την ψυχή της με την αμεσότητα του κινδύνου. Το νεαρό παιδί της είναι στο μεταίχμιο μεταξύ ζωής και θανάτου και η ίδια καλείται να πάρει μια μεγάλη απόφαση. Ο αναγνώστης βρίσκει τον δρόμο της καρδιάς αντιμέτωπος με μια ενότητα ελπίδας, προσδοκίας, θάρρους και ευθύνης απέναντι στο κοινωνικό χρέος, μέσα στη μεταφυσική διάσταση η οποία ολοκληρώνεται στο τέλος του. Άραγε το τέλος πάντα οριοθετεί μιαν αρχή;

 

 

ΠΑΡΟΠΛΙΣΜΕΝΑ ΠΛΟΙΑ

«Το έργο της [Κατερίνας Ντούγκα-Κοτοπούλου] διαπνέεται από πίστη για τον ρόλο, την εξέχουσα θέση και τη δύναμη της γυναίκας. Η βάση του αποτελείται από σημαντικές εμπειρίες και ισχυρά συναισθήματα (αγάπη, πάθος, πόνος), υφάδια για το ανθρώπινο πεπρωμένο. Αυτό το υλικό η Κατερίνα πρώτα το επιλέγει, το εξυψώνει από τον τόπο του κοινότοπου, το εγκαθιστά στην ψυχή της, το ποτίζει συναίσθημα και, τέλος, χρησιμοποιώντας το ως μέσο, μας οδηγεί σ’ έναν χώρο μεγαλύτερης ενόρασης, για να κατανοήσουμε με άλλο τρόπο την καθημερινότητα απέναντι σε πράγματα που μάθαμε άλλοτε να τα παραβλέπουμε, κάποτε να τα προσεγγίζουμε βιαστικά με θολό βλέμμα ή συνήθως να τα εγκαταλείπουμε γιατί ενοχλούν.

 

»Οι διηγήσεις της έχουν σαφήνεια με αρχή, μέση και τέλος. Δεν επιδιώκει να εντυπωσιάσει, γι’ αυτό και παραμένει πειστική. Παραδίνει ένα έργο απλό στην επιφάνειά του, με πολλές όμως αντηχήσεις ψυχικές, διανοητικές, συναισθηματικές, γιατί τίποτα δεν είναι πιο δύσκολο από το να μιλάς για τον έρωτα, τη ζωή και τον θάνατο. Αποφεύγει ρητορικά σχήματα και συχνά μιλά με μιαν εύστοχη εικόνα, με μιαν ευκολονόητη αλληγορία, με μια φράση ενός από τους ήρωες βαλμένη στο κατάλληλο στόμα και ώρα, ώστε να σου μείνει. Είναι ένα τρόπος που πείθει το αναγνωστικό κοινό της, πιστός φίλος της Κατερίνας που την ακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια της δημιουργίας της πολύ περισσότερο από τις λεπτομερείς και συχνά ανούσιες κατασκευές άλλου τύπου».

 

Γιάννης Πλαχούρης

 

ποιητής-δημοσιογράφος

 

 

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Ένα οδοιπορικό στα δύσβατα μονοπάτια της ψυχής της Μυρτώς, εκεί όπου καμιά ηλιαχτίδα δεν κατάφερε να εισχωρήσει ή δεν άφησε το πέρασμά της. Ένα ερωτικό πάθος, που καιροφυλακτούσε χρόνια, σαρώνει χωρίς οίκτο μια μεγάλη φιλία και το ανελέητο κυνήγι του παρελθόντος την οδηγεί στην απέναντι όχθη. «...Η Μυρτώ χάθηκε κρυμμένη σ’ ένα σύννεφο, με τα χέρια γεμάτα αστέρια. Κι εκεί, στο βάθος του ορίζοντα, πίσω από τ’ ολόγιομο φεγγάρι βλέπει τα τεράστια μπλε μάτια της Ελένης να την καλωσορίζουν».

 

 

Σύντομο βιογραφικό

 

Η Κατερίνα Ντούγκα-Κοτοπούλου γεννήθηκε στη Φλώρινα της Μακεδονίας, αλλά η καταγωγή της είναι από τον Βόλο. Σπούδασε για τρία χρόνια στυλίστρια, ιστορία ενδυματολογίας και εργάστηκε ως εκπαιδεύτρια στον ιδιωτικό τομέα. Σπούδασε διακόσμηση εσωτερικού χώρου και βραβεύτηκε για τις επιδόσεις της. Για τέσσερα χρόνια παρακολούθησε στη Σχολή Καλών Τεχνών μαθήματα ζωγραφικής και αγιογραφίας. Έχει στο ενεργητικό της αρκετές ομαδικές και ατομικές εκθέσεις και έχει βραβευτεί για το έργο της. Είναι μέλος του εικαστικού συλλόγου «Απελλής» και μέλος του διοικητικού συμβουλίου. Στη λογοτεχνία έχει μεγάλη δράση. Είναι ιδρυτικό μέλος του «Αττικού Πνευματικού Συλλόγου Γλυφάδας» και εκλεγμένο μέλος του διοικητικού συμβουλίου. Είναι μέλος της «Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών» και για πέντε χρόνια ήταν στο διοικητικό συμβούλιο. Αρκετές φορές υπήρξε πρόεδρος και μέλος της κριτικής επιτροπής λογοτεχνικών διαγωνισμών και έχει κάνει αρκετές ομιλίες. Είναι μέλος της «Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών» και εκλεγμένη στην επιτροπή κρίσης νέων μελών. Σαν πεζογράφος έχει βραβευτεί για το λογοτεχνικό της έργο από τον «Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσό» και έργα της έχουν μεταφραστεί σε τρεις γλώσσες.