ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ… συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης

 

Γιάννη καλημέρα και καλώς ανταμώσαμε

Καλώς σε βρήκα

Το «Σ’ αγαπώ σου φταίει»

Αυτό φταίει. Για όλα φταίει η αγάπη. Η αγάπη είναι ο ένοχος.

Ένα νέο τραγούδι που ακούγεται πολύ ευχάριστα. Θέλεις να πεις δυο λόγια γι’ αυτό; Πως το εμπνεύστηκες.

Ναι. Αυτό. Θέλεις να σου πω ακριβώς πως το εμπνεύστηκα;

Θα μου άρεσε να μάθω την ιστορία…

Λοιπόν, θα σου πω κατευθείαν: Ήμουνα στα Χανιά, καλοκαιράκι ήτανε, κι έπαιζα σ’ έναν χώρο που λεγόταν «Ακταίον» όπως τραγουδούσα, λοιπόν, έρχεται μια κοπέλα λίγο ζαλισμένη είχε ψιλοπιεί θα έλεγα και μου λέει μπορείς να μου παίξεις τον Αύγουστο του Παπάζογλου; Το αναφέρω και αυτό μεσ’ το τραγούδι, και του Νικόλα ο Αύγουστος που σου’ χω αφιερώσει λέει στο τραγούδι μέσα, λοιπόν, αγαπημένο τραγούδι, και το έπαιξα ενθουσιάστηκε η κοπέλα και ήρθε κοντά μου και με κοιτάει και μου λέει σ’ αγαπώ! Βέβαια αυτό το σ’ αγαπώ δεν ήταν ερωτικό σ’ αγαπώ ήτανε θαυμασμού. Εγώ όμως ο τρελός ποιητής το πήρα και όταν μπήκα το βράδυ στο σπίτι έγραψα τους στίχους για «το σ’ αγαπώ σου φταίει». Αν το ακούσει ο κόσμος θα καταλάβει τι εννοώ, είναι αγαπημένο τραγούδι, μου θυμίζει πάρα πολύ την περίοδο εκείνη στα Χανιά το γλυκό εκείνο καλοκαίρι μετά βρήκα τα παιδιά από τους Λαθρεπιβάτες τα παιδιά που μας συνοδέψανε το συγκρότημα και πήγαμε και το γράψαμε με το συγκρότημα βγήκε ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα όπως και το video clip είναι πολύ φροντισμένο πάρα πολύ ωραίο και το βλέπω και χαίρομαι αυτή είναι εν κατακλείδι η ιστορία.       

Στο χώρο της μουσικής είσαι πάρα πολλά χρόνια…

 

Στη δισκογραφία είμαι από το 1987, αλλά στο χώρο της μουσικής είμαι πολύ περισσότερα χρόνια καθώς από δέκα χρονών σπούδαζα κιθάρα, στα δεκαοκτώ μου είχα γίνει ήδη επαγγελματίας παίζοντας με τον Χάουι Στούαρτ έναν Σκωτσέζο και το 1985 συναντώ τον Θαλασσινό που ιδρύουμε το ντουέτο των «Λαθρεπιβατών» και το 1987 βγάζουμε τον πρώτο μας δίσκο το «Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε».

Αγαπημένο τραγούδι. Τεράστια επιτυχία. Τι έχεις κερδίσει και τι έχεις χάσει μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια…

Τώρα η νίκη με την ήττα είναι συνυφασμένες έννοιες δεν απέχουν και πολύ η μια με την άλλη, κοίταξε αυτό που κέρδισα είναι σαφώς η αγάπη του κόσμου και εν μέρη καταξίωση γιατί είμαι και χαμηλών τόνων εγώ δεν είμαι από αυτούς που εμφανίζονται πολύ στα media, απ’ την άλλη η ανασφάλεια που κυνηγάει τους καλλιτέχνες σαν το φάντασμα αυτό είναι που έχασα δεν είχα τη σιγουριά του να πάρω το κλειδί μου να ανοίξω το μαγαζί μου για παράδειγμα η να πάω σε μια υπηρεσία του δημοσίου αυτό όμως δεν με ενοχλεί καθόλου το συνήθισα με το χρόνο και μπορώ να πω ότι δεν θα άλλαζα αυτό που ζω και που έζησα.

 

Τα τραγούδια που έχεις γράψει είναι αμέτρητα. Αναρίθμητα…

 

Δεν τα μετράω αυτό είναι σίγουρο

 

Υπάρχει κάποιο που σε αντιπροσωπεύει απόλυτα;

Κοίταξε… θα μπορούσα να πω αρκετά από αυτά που με αντιπροσωπεύουνε αλλά αυτό τον καιρό εστιάζω στο «Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω» καθώς μεγάλωσα… αυτό τώρα περισσότερο με κρατάει πως να σου πω σαν ακροατή απ’ ότι όταν το έγραψα ίσως όταν το έγραφα δεν ήξερα τι ακριβώς έγραφα. Απ’ την άλλη νιώθω ευγνωμοσύνη για το «Ανησυχώ» που έχει πει η Δήμου το πρώτο μου τραγούδι νιώθω ευγνωμοσύνη για αυτό το τραγούδι γιατί αυτό μας άνοιξε την πόρτα της ΜΙΝΟΣ τότε και μάλιστα η Δήμου το είπε πάρα πολύ ωραία και η συμμετοχή στον πρώτο μας δίσκο. Άρα υπήρχε το «Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε» υπήρχε και αυτό το κομμάτι που ενδυνάμωσαν τον δίσκο αλλά και πολλά άλλα ωραία τραγούδια. Μετά κάναμε και το «Ταξίδι στο όνειρο» που εκεί είναι το «Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω» και το τελευταίο ήτανε το «Λαθρεπιβάτης έτσι απλά» που εκεί υπάρχει «Του Αυγούστου η φωτιά» με την ποίηση του αγαπημένου μου Οδυσσέα Εισαγγελέα. Αυτή ήταν η δισκογραφία μου με τους «Λαθρεπιβάτες» μετά έχω κάνει πάρα πολλά και πολλές επιτυχίες.

 

Πιστεύεις ότι σήμερα στα τραγούδια και στη μουσική έχει χαθεί η ποιότητα;

Όχι, δεν το πιστεύω αυτό… βγαίνουν πολύ ωραία τραγούδια αλλά βγαίνουν και πολύ κακά τραγούδια. Όπως συνέβαινε ανέκαθεν δηλαδή.

 

Η γνώμη σου για το τραγούδι της Eurovision;

 

Ε τώρα… η ερώτηση παγίδα… τι να σου πω τώρα… τεχνικά το έχουν μελετήσει… εννιά άτομα το γράψανε, δηλαδή, εδώ ισχύει βέβαια το «όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει». Λοιπόν, κοίταξε τι γίνεται τώρα, αυτή η κοπέλα έχει ταλέντο θέλω να είμαι δίκαιος έχει ταλέντο φαίνεται ότι έχει ταλέντο και μουσικό ταλέντο έχει από φωνή εντάξει είναι μια μέτρια φωνή αλλά έχει το δικό της στυλ. Το τραγούδι όμως αυτό είναι συνονθύλευμα. Είναι εξυπνακίστικο και δεν έχει έμπνευση. Αυτό το καταλαβαίνεις και από τον στίχο. «Εν αρχήν ην ο λόγος». Λοιπόν, ο στίχος του δεν έχει, δεν υπάρχει καμία συνοχή, είναι άλλα ντ’ άλλα. Δεν μπορεί να είναι τραγούδι χωρίς καλό στίχο. Υπάρχει καλό τραγούδι χωρίς καλό στίχο; Δηλαδή, κοίταξε, εμένα δεν μου άρεσε αυτό το τραγούδι. Βεβαίως εύχομαι καλή επιτυχία. Αλλά η κοπέλα αυτή η Σάττι σαφώς και έχει θέση στο ελληνικό τραγούδι. Θέλω να είμαι δίκαιος. Είναι καλή, δεν είναι κακιά. Το τραγούδι δεν είναι καλό όμως και δεν με νοιάζει αν θα κερδίσει η αν θα χάσει. Με νοιάζει που δεν θέλω να το ακούω.                    

 

Που οφείλεται ο θάνατος της δισκογραφίας;

Εντάξει, τώρα αυτό είναι μια μεγάλη συζήτηση. Αυτό έχει σχέση με τη νέα τάξη πραγμάτων. Η νέα τάξη πραγμάτων δεν θέλει τους ανθρώπους να εστιάζουνε στην ποίηση και στο τραγούδι ακόμα και στο βιβλίο και θέλησε λοιπόν να αποδυναμώσει αυτά τα «Formats». Δηλαδή, το βυνίλιο, η κασέτα, το cd, τα έπιανες στα χέρια σου αυτά, τώρα λέει «θα το ανεβάσω στο You Tube» ο καθένας μπορεί να το ακούει τσάμπα, ο καθένας μπορεί να το κατεβάσει τσάμπα, άρα λοιπόν, εμείς όλοι οι δημιουργοί είμαστε αμήχανοι μπροστά στο ότι έχουμε πρόβλημα επιβίωσης. Δηλαδή δεν εισπράττουμε. Δηλαδή μπορώ εγώ να δίνω το ταλέντο μου και την πνευματική μου εργασία και ιδιοκτησία αλλά να μην πληρώνομαι γι’ αυτό. Όμως σου ζητάει το ρεύμα η ΔΕΗ, σου ζητάει η ΕΦΟΡΙΑ τους φόρους, εμένα με φορολογούν με έξι κατοστάρικα με το που έρχεται η χρονιά έξι κατοστάρικα αβλεπτεί. Λοιπόν, δεν μας λένε όμως, εγώ από που θα εισπράξω αυτά δεν μας τα λένε, κατάλαβες; Λοιπόν, το θέμα μας είναι άλλο, τεχνηέντως λοιπόν, αποδυνάμωσαν τις τέχνες όλες τις τέχνες και βλέπουμε τι συμβαίνει και στον κινηματογράφο, η νέα τάξη πραγμάτων έχει βάλει πόδι σε όλες τις τέχνες με αποτέλεσμα αποδυναμώνουν την καλή τέχνη και προάγουνε τα ποταπά. Γι’ αυτό έχουμε το φαινόμενο της τραπ της τρουπ δεν ξέρω πως τα λένε όλα αυτά ας πούμε και τα σκυλάδικα. Τα σκυλάδικα γεμίζουν όπου εκεί πέρα δεν νοιάζεται ο κόσμος για τον καλλιτέχνη… είχε πέσει ένας κάτω προχθές και τον είχαν σκεπάσει με αυτά τα πλαστικά πανέρια. Κατάλαβες; Δηλαδή δεν είναι αυτό τώρα ωραίο πράγμα. Τι άλλο θες να σου πω;

 

Έχεις μια εμφάνιση στο Christmas Theater;

Ναι, αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον, καθώς ο φίλος μου ο άλλος «Λαθρεπιβάτης» ο Παντελής ο Θαλασσινός γιορτάζει τα τριάντα χρόνια όχι από την αρχή της καριέρας του απ’ τους «Λαθρεπιβάτες» τα τριάντα χρόνια από τη δική του δισκογραφία και με κάλεσε – δεν γινόταν κι αλλιώς γιατί μαζί ξεκινήσαμε – εύχομαι να με κάλεσε και για την καλλιτεχνική μου αξία. Βέβαια τα τραγούδια μου θα πούμε. Θα είναι και ο Γιώργος Νταλάρας, η Μελίνα Κανά, η Γλυκερία, ο Γεράσιμος Ανδρεάτος μια πολύ δυνατή ομάδα και εγώ με τον Θαλασσινό φυσικά. 5 Απριλίου θα γίνει αυτό στις 20:30 στο Christmas Theater.

 

Και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών;

Ε, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών θα είμαστε παρέα και είναι για μένα πολύ σπουδαίο αυτό γιατί έγραψα και ένα πρωτότυπο τραγούδι σε στίχους σου Κωνσταντίνε Ιωακειμίδη όπου μου θύμισε τη χαμένη – όχι χαμένη – γιατί διατηρώ το παιδί μέσα μου – τη παιδικότητά μου και επειδή κι εγώ έχω τρία παιδιά καταλαβαίνεις ότι πάντα με βρίσκουνε αρωγό αυτές οι κινήσεις και εύχομαι να πάει καλά και το βιβλίο σου με όλη μου την καρδιά, συγχαρητήρια και για το έργο σου μέχρι τώρα ήδη έχω ένα βιβλίο σου στα χέρια μου «το αγόρι που δεν ήθελε να μεγαλώσει» ένα από αυτά τα αγόρια είμαι κι εγώ βέβαια μόνο που σε πρόλαβα και πριν από σένα έγραψα το «Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω» έτσι; Σε πρόλαβα

 

Με πρόλαβες…

Στο Μέγαρο θα είμαστε την Κυριακή 7 του Απρίλη στις 18:00 το απόγευμα στην αίθουσα Γιάννης Μαρίνος πρώην πολυχώρος.

 

Πλησιάζουν τα γενέθλιά σου

3 Απριλίου είναι…

 

3 Απριλίου σωστά. Ποια είναι η ευχή που θα έδινες στον εαυτό σου;

 

Να έχω υγεία. Όλα τα άλλα γίνονται. Να είμαι καλά. Αυτό. Αυτό. Τίποτα άλλο. Γιατί αν δεν έχεις υγεία δεν έχεις τίποτα.

 

Γιάννη σε ευχαριστώ πάρα πολύ!!!

 

Παρακαλώ. Εγώ σε ευχαριστώ που ήρθες…

 

Εύχομαι ολόψυχα κάθε επιτυχία

Και σε σένα

 

Και κάθε καλό..

 

Ειρήνη στον κόσμο να υπάρχει, αυτό είναι το βασικό, και να ακολουθήσουν τις οικολογικές συμβουλές του βιβλίου σου (γέλια).