ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΕΡΖΙΔΗΣ…η συνέντευξη

Τα «ΑΔΕΙΑ ΔΩΜΑΤΙΑ» στα χέρια μου ένα παγωμένο μεσημέρι του Δεκέμβρη σε ένα café απέναντι από το Μέγαρο Μουσικής. Χτυπάει το κινητό και στο τηλέφωνο είναι ο συγγραφέας του βιβλίου Χρήστος Τερζίδης. Μετά από αυτό, τι να πω; Καλύτερα να μας τα πει ο ίδιος…

Empty rooms. Τι σημαίνει για σένα αυτό το τραγούδι;

Πολλές γλυκές αναμνήσεις από το παρελθόν. Γι’ αυτό δανείστηκα τον τίτλο σαν ένα μικρό φόρο τιμής προς έναν καλλιτέχνη που η μουσική του συντρόφευε τα εφηβικά μου χρόνια.

Μουσική βιομηχανία ή Δημιουργική γραφή;

Το ένα δεν απορρίπτει το άλλο σε καμμία περίπτωση. Από την πορεία μου στην μουσική βιομηχανία έχω αντλήσει πολλές εμπειρίες και εικόνες τις οποίες έχω μεταφέρει στα βιβλία μου.

Τι σε ώθησε ώστε να γράψεις αυτό το βιβλίο;

Πέρα από την ανάγκη επικοινωνίας και την επιλογή να βαδίζω στο μόνιμο μονοπάτι της συγγραφής ως επιλογή καλλιτεχνικής έκφρασης, υπήρξαν διαφορετικές πηγές έμπνευσης. Μία ταινία, ο χαμός ενός φίλου, η αναχώρηση ενός ροκ σταρ.

Θεσσαλονίκη: η καλύτερη ανάμνηση

Ένα γκολ του ΠΑΟΚ και οι πανηγυρισμοί σε μία κατάμεστη Τούμπα.

Αθήνα: η χειρότερη ανάμνηση

Κλειδωμένος στο διαμέρισμα μου την περίοδο των μεγάλων πυρκαγιών τον Αύγουστο του 2007, να παρακολουθώ από την τηλεόραση τις κραυγές αγωνίας ανθρώπων που καιγόταν ζωντανοί στην Πελοπόννησο.

Νέα Υόρκη: πως είναι εκεί η ζωή σου; Θα έμενες για πάντα;

Δεν θα ήθελα να μείνω πουθενά μόνιμα στην ζωή μου. Αν όμως κάποιος κολλούσε ένα πιστόλι στον κρόταφο μου και μου επέβαλε να επιλέξω μία πόλη από την οποία δεν θα μετακινηθώ ποτέ μέχρι το τέλος της ζωής μου, αυτή θα ήταν η Νέα Υόρκη. Ήταν, είναι και θα παραμείνει η κορυφαία πόλη στον πλανήτη για ανθρώπους με ανησυχίες.

Πόσα κοινά έχεις με τον κεντρικό ήρωα του βιβλίου;

Βρίσκομαι πίσω από κάθε ήρωα των ιστοριών μου. Διαφορετικά δεν θα μπορούσα να τους δώσω μία πραγματική φωνή.

Σου αρέσει να σε αποκαλούν «το καλό παιδί;» ή «το κακό παιδί» και γιατί;

Αναλόγως ποιός με αποκαλεί. Ξέρεις πολλούς άντρες που χαίρονται όταν η γυναίκα των φαντασιώσεων τους, τους αποκαλεί «καλό παιδί»?

Τα τραγούδια έχουν καλύτερη μοίρα στην Ελλάδα από τα βιβλία;

Τα βιβλία, όπως και τα τραγούδια, είναι παιδιά έρωτα και έμπνευσης. Αλλοίμονο αν αναλογιζόμασταν την μοίρα τους πριν να τα γράψουμε.

Πως αισθάνεσαι όταν γράφεις και πώς όταν ακούς μουσική;

Η μουσική, στο σύνολο της σχεδόν, αγγίζει την ψυχή μου και μου χαρίζει εικόνες τις οποίες έχω ανάγκη όταν απομονώνομαι για να γράψω.

Η ζωή σου είναι «άδεια» και γιατί;

Η ζωή μου κάθε άλλο παρά άδεια είναι. Για την ακρίβεια η αγωνία μου είναι να την κρατήσω γεμάτη και ο μόνος δρόμος για αυτό πιστεύω ότι είναι η ασυμβατότητα.

Τα «γεμάτα δωμάτια» τι παραπάνω μπορούν να προσφέρουν;

Υποθέτω ότι η συμβολική αναφορά μπορεί να προσδιοριστεί πιο συγκεκριμένα στην ψυχική ισσοροπία η οποία για μένα αποτελεί μία μεγάλη ουτοπία σε μεγάλο βάθος χρόνου και αποτελεί ενδεχόμενο εφαλτήριο για εφησυχασμό. Οι βασανισμένες ψυχές δημιουργούν για να βρουν διέξοδο από τα αδιέξοδα.

Ένας μεγάλος έρωτας ή περιστασιακό σεξ;

Ένας μεγάλος έρωτας ή μία απλή συνουσία? Όπως αναρωτήθηκαν και οι Στέρεο Νόβα. Αγαπάω τις πόλεις των γρήγορων ρυθμών και  των εύκολων συναισθημάτων.

Οι αναγνώστες τι σου λένε για τα βιβλία σου;

Διαφορετικές προσεγγίσεις του ίδιου βιβλίου. Αυτό είναι και το πλέον ενδιαφέρον στην επικοινωνία με του αναγνώστες μετά την κυκλοφορία ενός βιβλίου και αποδεικνύει ότι το βιβλίο είναι ένας ζωντανός οργανισμός που στην πορεία του στον χρόνο, αγγίζει ανθρώπους, διαμορφώνει απόψεις και εμπνέει. Είναι ένα καράβι που πλέει και κάθε ματιά από την ακτή βλέπει μία διαφορετική προοπτική του.

Τι σε χαλάει πιο πολύ;

Είμαι στην διαδικασία να μην αφήνω τίποτα να με χαλάει γιατί υπάρχουν τόσα πολλά γύρω μου που με χαλάνε πραγματικά.

Πότε λες τη φράση «ήρθε η ώρα να μπω στο αεροπλάνο και να ταξιδέψω μέχρι τη Νέα Υόρκη;»

Όχι για κάποιον συγκεκριμένο λόγο που μου δημιουργεί συναισθηματική πίεση. Το πρόγραμμα μου συνήθως καθορίζεται από τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις.

Υπάρχει το «ποτέ» και το «πάντα»;

Φυσικά και υπάρχουν αλλά όχι έτσι όπως έχουμε συνηθίσει να τα χρησιμοποιούμε οι περισσότεροι από εμάς.

Υπάρχει αληθινή ευτυχία;

Παροδικά και ως ψευδαίσθηση ίσως. Το σύγχρονο περιβάλλον δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να κατακτήσει αυτό το έπαθλο.

Τι θα έλεγες σε έναν νέο συγγραφέα;

Δεν θεωρώ ότι είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να συμβουλέψει κάποιον. Εάν αποφάσιζα να κάνω αυτή την προσωπική υπέρβαση θα του έλεγα να είναι ειλικρινής στο γράψιμο του χωρίς να υπολογίσει κανένα κόστος.

Ανησυχείς για την κοινωνία που μεγαλώνει η κόρη σου;

Προβληματίζομαι. Από την άλλη σκέφτομαι ότι όλοι ζούμε στις εποχές μας και οφείλουμε να προσαρμοζόμαστε. Θα μπορούσε αυτή την περίοδο να πετάνε βόμβες πάω από τα κεφάλια μας.

Αστυνομικό το επόμενο; Πες δυο λόγια (αν θέλεις να αποκαλύψεις κάτι φυσικά)

Μπορεί το επόμενο βιβλίο μου να το κατατάξει κάποιος στην κατηγορία της αστυνομικής λογοτεχνίας, όμως ουσιαστικά για μένα η περίοδος της πρώτης γραφής υπήρξε μία κατάβαση στην πιο σκοτεινή πλευρά της ψυχής μου.

Τι εύχεσαι από καρδιάς γι’ αυτή τη χώρα;

Να αλλάξει την πολιτική της ιδεολογία.

Γιατί να διαβάσουμε τα «Άδεια Δωμάτια;»

Γιατί δεν σας εμπνέει η φτηνή λογοτεχνία.