Για καφέ με τη συγγραφέα Φωτεινή Καϊοπούλου

 

Καλημέρα! Να μιλάμε στον ενικό;

Γιατί όχι; Δεν θεωρώ ότι ο πληθυντικός αποτελεί από μόνος του στοιχείο που καθορίζει το σεβασμό μεταξύ των ανθρώπων. Επιπλέον, ίσως το χρειάζομαι να νιώσω κάπως οικεία πριν μιλήσω για προσωπικά θέματα.

Έχεις λίγο χρόνο για καφεδάκι και κουβεντούλα;

Πάντα. Όταν τα θέματα άπτονται των ενδιαφερόντων μου κρατώ τ΄ αφτιά μου ανοιχτά και κάνω προσπάθεια να περιορίσω την πολυλογία μου.

Πότε συναντήθηκες με την Κλερ για πρώτη φορά;

Πριν μερικά χρόνια, σ΄ ένα ταξίδι στη Βουργουνδία, όταν σε κάποιο επισκέψιμο σατό είδα το πορτραίτο μιας Κλερ να με καλεί κρεμασμένο στα αριστερά μιας σκάλας απαράμιλλης φινέτσας,  όπως ήταν και όλα στο χώρο. 

Πως και επέλεξες μυθιστόρημα και όχι κάποιο άλλο είδος;

Εκείνο με επέλεξε αυτή τη φορά. Δεν το σκέφτηκα και δεν το προαποφάσισα, έτσι εξελίχθηκε. Ίσως ενηλικιώθηκα κι έπαψα να αναζητώ σε χαρακτήρες παραμυθένιους τη μαγεία της παιδικής ηλικίας, όπως στα παραμύθια που έγραφα όταν πρωτοσυναντήθηκα με τη γραφή. Ως ενήλικας,  καταπιάστηκα με  ενήλικες και ανακάλυψα μια άλλη μαγεία, εξίσου σημαντική. Τείνω βέβαια να καταλήξω ότι μάλλον το βλέμμα του παιδιού είναι το πιο καθαρό για να εμβαθύνει κανείς στα πράγματα και ίσως επιστρέψω σ΄ αυτό, αλλά προς το παρόν χαίρομαι τον κόσμο των μεγάλων. Όσο για κείμενα μικρότερης φόρμας, φοβάμαι ότι δυσκολεύομαι να τα εξυπηρετήσω όσο φειδωλά και συμπυκνωμένα θα ήθελα∙ μου ταιριάζει καλύτερα η μεγαλύτερη φόρμα.

Πολλές διακρίσεις και πολλά βραβεία. Πως αισθάνεσαι για όλα αυτά;

Μεγάλη χαρά κι ευγνωμοσύνη. Ήταν ο τρόπος να παραδεχτώ ότι αυτά που γράφω σε κάποιους αρέσουν και ίσως άξιζε να τα βγάλω από το συρτάρι του γραφείου μου. Δεν είμαι σίγουρη ότι θα τολμούσα να προχωρήσω σε αναζήτηση έκδοσης χωρίς να έχουν προηγηθεί.

Ποια είναι η δική σου σχέση με την Φωτεινή της ιστορίας;

Φαίνεται να είναι στενή τόσο λόγω ονόματος, όσο και λόγω κοινής συγγραφικής ιδιότητας αλλά αυτό ισχύει μόνο πολύ επιφανειακά. Ίσως ένα κομμάτι μου να θέλησε να βουτήξει στην έκθεση σε κοινό μέσω της ηρωίδας, για να τελειώνω μια και καλή με την αγωνία της, αλλά δεν είμαι εγώ. Στοιχεία μου σίγουρα έχει όπως και όλοι οι χαρακτήρες, αφού εγώ τους δημιούργησα. Τη θαυμάζω πάντως για την υπέρβαση που έκανε, για το χώρο που έδωσε στο όνειρό της.

Τελικά τι είναι αυτό που συνδέει τις δύο ηρωίδες;

Η κοινή ψυχή που διάλεξε να εκφραστεί, να επικοινωνήσει, να ελευθερωθεί και να εξελιχθεί μέσω της γραφής. Μια κλωστή που τις συνδέει στο χρόνο και τις οδηγεί στη λύτρωση από όσα τις βαραίνουν.

Τι είναι αυτό που σε κέρδισε στον κόσμο της δημιουργικής γραφής;

Πέρα από τη χαρά της δημιουργίας η οποία θεωρώ ότι είναι ζωοδότρα, κυρίως η κατανόηση του εαυτού και του περιβάλλοντος στο οποίο δρω, μέσω αυτής. Με βοηθά να βρίσκω τις συντεταγμένες μου στον κόσμο, ειδικά όσες φορές χάνομαι.

Ποια είναι τα άμεσα σχέδιά σου;

Να απολαύσω το καλοκαίρι δίπλα στη θάλασσα, να κολυμπήσω, να ψαρέψω, να διαβάσω μερικά από τα βιβλία που σωρεύονται αδιάβαστα στο κομοδίνο μου και να παρατηρώ γύρω μου ανθρώπους και γεγονότα που θα με εμπνεύσουν για κάποιο άλλο μυθιστόρημα, νουβέλα, παραμύθι…ό,τι προκύψει. 

Όταν δεν γράφεις με τι ασχολείσαι;

Επαγγελματικά, ως γεωπόνος, δεν είμαι πια δραστήρια και ειλικρινά, νιώθω ευλογημένη που έχω την πολυτέλεια να ασχολούμαι μόνο (σχεδόν) με πράγματα που αγαπώ. Όχι ότι δεν αγάπησα τη γεωπονία, με έφερε πολύ κοντά στη φύση και στη Μητέρα Γη, αλλά ο κύκλος της έκλεισε. Τώρα με άλλα καταπιάνομαι. Τα βιβλία, τις γλάστρες στο μπαλκόνι μου, μαγειρική, συναντήσεις με φίλους, ταξίδια και τελευταία, με το μπριτζ που διεκδικεί όλο και περισσότερο από το χρόνο μου και φοβάμαι ότι πλησιάζει η στιγμή που θα πρέπει να το περιορίσω επειδή  η γραφή σταθερά αποτελεί την πρώτη και μεγάλη μου αγάπη.

Ποιο είναι το Α και το Ω της ζωής σου;

Για το Α εύκολα μπορώ να απαντήσω «τα παιδιά μου και η αγάπη που τους έχω». Για το Ω δυσκολεύομαι. Το βλέπω ως τέλος, σαν κάτι που κλείνει, που ολοκληρώνει ένα κύκλο και ο δικός μου είναι ακόμη ανοιχτός. Κατά διαστήματα φτάνω σε νοήματα που μπορεί να τα θεωρήσω κατακλείδες (η εσωτερική ελευθερία, η ανάληψη της προσωπικής ευθύνης, η ενσυναίσθηση, η αγάπη…) αλλά όσο ζω και σπουδάζω τη ζωή δεν μπορώ ακόμη να προσδιορίσω με βεβαιότητα το Ω.

Στείλε το δικό σου μήνυμα στους αναγνώστες του blog.

Να διαβάζουν όσο μπορούν περισσότερο. Να ανακαλύπτουν στα βιβλία τα μηνύματα που τους ταιριάζουν και τους σπρώχνουν να προχωρήσουν, να εξελιχθούν, ν΄ ανοίξουν τα φτερά τους και να πετάξουν και  προπαντός, να μην επιτρέψουν σε κανέναν να τους πείσει ότι δεν έχουν τη δύναμη να το κάνουν.

Ευχαριστώ πάρα πολύ! Κερνάω εγώ!

Κι εγώ ευχαριστώ πολύ, επιφυλάσσομαι να κεράσω τα επόμενα.