Για καφέ με τη συγγραφέα Θάλεια Αντωνιάδου

 

Θάλεια να μιλάμε στον ενικό;

Κανένα πρόβλημα!

 

Έχεις χρόνο για ένα καφεδάκι;

Άμα είναι και καλή η παρέα, επιβάλλεται!

 

Ποια είναι η «Θρυλία»;

Η Θρυλία είναι ένας άλλος Κόσμος που γέννησε η φαντασία μου πριν από μερικά χρόνια. Σ’ αυτόν τον Κόσμο τα πάντα είναι διαφορετικά από τον δικό μας, μα και πάλι, όχι και τόσο! Μέσα του ζουν όλοι οι θρύλοι όλων των παραδόσεων της Γης. Κι όταν λέω «ζουν», εννοώ ότι ζουν πραγματικά. Για να πάει κανείς σ’ αυτό τον Κόσμο, πρέπει να γνωρίζει τις μυστικές πύλες που τον συνδέουν με τον δικό μας κόσμο και να έχει υπόψη του ότι ακόμα και ο Χρόνος και ο Χώρος είναι Θρύλοι: είναι οντότητες και έχουν βούληση, γι’ αυτό και διαρκούν ή μετακινούνται όποτε και για όσο θέλουν!

 

 

Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης;

Πάντα με ενδιέφεραν οι μύθοι άλλων χωρών εκτός από τους δικούς μας. Βλέποντας επίσης την κακοποίηση που υφίστατο η μυθολογία μας από αρκετούς ξένους συγγραφείς, ήθελα να γράψω μια ιστορία που να σέβεται τους μύθους μας. Σε αυτή την προσπάθεια ενέταξα και τη σωστή χρήση της γλώσσας μας καθώς και την εξέλιξή της μέσα στον χρόνο, που είναι γοητευτική έτσι κι αλλιώς.  

Άλλη πηγή έμπνευσης υπήρξε βέβαια ο τόπος που ζω: το Ναύπλιο, με το κάστρο του και την ιστορία του. Φυσικά και εντάχθηκαν και αυτά στην Θρυλία!

 

Τι είναι το «Ιαματικό Ψυχοβότανο»;

Το Ιαματικό Ψυχοβότανο είναι η ιστορία δύο παιδιών από το Ναύπλιο που περνάνε στην Θρυλία στην προσπάθειά τους να ανακαλύψουν μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, τρεις μέρες, ένα βοτάνι που θα θεραπεύσει την σπασμένη ψυχή της θείας ενός από τα παιδιά. Εκεί θα συναντήσουν πλάσματα που δεν έχουν ξαναδεί ή φανταστεί ποτέ, άλλα γοητευτικά κι άλλα τρομακτικά ή επικίνδυνα. Θα ζήσουν μια περιπέτεια χωρίς ανάσα μέχρι το τέλος, προσπαθώντας να κάνουν τις σωστές επιλογές όχι πετυχημένα πάντοτε.

Η διαφορά με άλλα βιβλία είναι ότι τα δύο παιδιά δεν είναι υπερήρωες, δεν είναι αλάνθαστα, συμπεριφέρονται όπως συμπεριφέρονται όλα τα παιδιά του κόσμου στο τέλος της παιδικής και την αρχή της εφηβικής ηλικίας:       τσακώνονται μεταξύ τους, εμπιστεύονται λάθος πρόσωπα, φοβούνται πάρα πολύ το άγνωστο, τρομάζουν με οτιδήποτε είναι τρομακτικό και ασυνήθιστο και ανησυχούν για το αν θα τα καταφέρουν ή όχι. Όλη η σειρά της Θρυλίας αφορά τελικά στην αναζήτηση της ωριμότητας και την παραδοχή των λαθών, με αρχή το Ιαματικό Ψυχοβότανο. Κάθε ιστορία της Θρυλίας είναι αυτοτελής, υπάρχουν όμως στοιχεία στα βιβλία της που, αν είναι κάποιος πολύ προσεκτικός και τα σταχυολογήσει, διαβάζοντας τους άλλους δύο τόμους που θα ακολουθήσουν, θα ταξιδέψει μαζί με τα δύο παιδιά!

Σε ποιες ηλικίες απευθύνεται το βιβλίο σου;

Σε όλους όσοι έχουν ή εξακολουθούν να έχουν εφηβική καρδιά! Τα παιδιά θα σταθούν στην περιπέτεια, οι μεγάλοι όμως εκτός από αυτήν, θα περάσουν σε βαθύτερα στρώματα της ιστορίας.

 

Λογοτεχνία η πεζογραφία; Πού το κατατάσσεις;

Πάντα ο λόγος για το τι είναι ένα κείμενο πέφτει στην κρίση του κάθε αναγνώστη. Θα μου άρεσε να μου πουν ότι είναι λογοτεχνία, θα ήταν μεγάλη μου τιμή. Με ενδιαφέρει να μου πεις τη δική σου γνώμη, ξέρεις!

 

Ποια είναι η δική σου σχέση με τον χρόνο;

Καλά το κατάλαβες, Κωνσταντίνε! Για τον χρόνο είχα ανέκαθεν ερωτήματα, και ακόμα έχω. Με γοητεύει η έννοια του χρόνου, ακριβώς επειδή είμαστε εντός του χρόνου όλοι μας, αναπόδραστα ενωμένοι, in der Zeit sein, και ανίκανοι να φανταστούμε το Πριν ή το Μετά, ακόμα και το Τώρα.

 

Έχεις άφθονη φαντασία. Έτσι ήσουν από μικρή;

(Ξανά χαμόγελο!) Ναι. Έλεγα ιστορίες στα αδέρφια μου, στους φίλους μου και συμμαθητές μου για παιχνίδι…

 

Τι σου λένε πιο συχνά οι αναγνώστες;

Μου μεταφέρουν την έκπληξή τους μετά την ανάγνωση κάποιου βιβλίου μου. Μου αρέσει να δίνω στους αναγνώστες την εντύπωση του απρόσμενου. Είναι ένα είδος μυστικής συνθήκης μεταξύ μας, το αν θα καταφέρω και στο επόμενο βιβλίο να διατηρήσω αυτή την αίσθηση.

 

Πότε ήταν η πρώτη σου επαφή με τον κόσμο της λογοτεχνίας;

Από την στιγμή που έπιασα στα χέρια μου το πρώτο μου βιβλίο που μου έκανε δώρο ο πατέρας μου, στα πέντε μου χρόνια, την Οδύσσεια. Από τότε, κάθε βιβλίο που διάβαζα γινόταν κι από ένα σκαλοπάτι για να ανεβαίνω ψηλότερα και να επιθυμώ να γράψω κι εγώ μια ιστορία που θα διαβαζόταν κάποτε από άλλους.

 

Με κάθε σου βιβλίο ανεβάζεις τον πήχη ακόμα πιο ψηλά;

Και πάλι, Κωνσταντίνε μου, αυτή είναι ερώτηση για τους αναγνώστες. Μόνο εκείνοι μπορούν να απαντήσουν αν ανέβασα τον πήχη ή όχι. Προσωπικά, μόνο να ελπίζω στην επιείκειά τους μπορώ και την αγάπη τους για το έργο μου!

Εύχομαι ολόψυχα να φτάσει ψηλά! Σ’ ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου! Κερνάω εγώ!

Σ’ ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου! Ήταν τιμή μου να κάνω μαζί σου αυτή την κουβέντα. (Πότε;😉)