Η Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας έχει σκοπό την
ευαισθητοποίηση του κοινού για τις ψυχικές ασθένειες. Εορτάστηκε για πρώτη φορά
το 1992 κατόπιν πρωτοβουλίας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ψυχικής Υγείας. Τη μέρα
αυτή (10 Οκτωβρίου) κάθε χρόνο διοργανώνονται σε ολόκληρο τον κόσμο εκδηλώσεις
με θέμα την Ψυχική Υγεία. Κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων σχετικοί φορείς και
οργανισμοί καλούν τους συμμετέχοντες να προβληματιστούν για τα ψυχικά νοσήματα
και να ενημερωθούν για τους τρόπους αντιμετώπισής τους.
Μια μέρα που για τον περισσότερο κόσμο είναι σαν όλες τις
άλλες. Για κάποιους από εμάς όμως αυτή η μέρα είναι ξεχωριστή για πολλούς και
διάφορους λόγους. Θα μιλήσω για μένα προσωπικά. Αυτό που έμαθα καλά τα
τελευταία χρόνια είναι και αυτό που υποστηρίζω, το ότι η «Συναισθηματική Διπολική
Διαταραχή» δεν είναι ψυχασθένεια. Είναι μια χρόνια πάθηση που μαθαίνεις
(θέλοντας και μη) να ζεις μαζί της.
Είναι σαν τον ακροβάτη που περπατά σε ένα τεντωμένο
σκοινί, αλλά πάντα με δίχτυ ασφαλείας. Αν έχει καλή ισορροπία και αν κάνει αυτά
που πρέπει, τότε δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος να πέσει και να τραυματιστεί. Βέβαια,
αν κάτι δεν πάει καλά και πέσει, σίγουρα θα βρεθεί ένας τρόπος να ξαναπατήσει
στα πόδια του γιατί έτσι είναι η ζωή!
ΠΡΟΣΟΧΗ! Η «Συναισθηματική Διπολική Διαταραχή» είναι
λιγάκι ύπουλη. Μιλώντας εκ πείρας πάντα, πιστεύω για παράδειγμα, ότι σε αρκετά
άτομα, όταν αλλάζει ο καιρός απότομα το ίδιο απότομα μπορεί να αλλάξει και η
διάθεση του ατόμου.
Και το πιο σημαντικό απ’ όλα; Είναι οι πρωταγωνιστές της
ζωής σου. Οι άνθρωποι που έχεις πάντα δίπλα σου. Οι γονείς, τα αδέρφια, οι φίλοι
που σε βοηθούν με πράξεις και όχι με λόγια.
Σημασία έχει να το παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις.
Να μη τα παρατάμε στην πρώτη δυσκολία και να μην ξεχνάμε το πιο σημαντικό. Η ζωή
βρίσκεται εκεί έξω και μας περιμένει! Κλείνοντας να αναφέρω και τα λόγια του Μαχάτμα
Γκάντι: Πρέπει να ζούμε σαν να πρόκειται
να πεθάνουμε αύριο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου