Έγραφα, γράφω και θα γράφω… νύχτες
ατέλειωτες με ατέλειωτα ξενύχτια… μόνος πάντα μόνος κι έρημος… κινητά δεν
χτυπάνε… μηχανάκια δεν περνάνε να μου σπάνε τα νεύρα να μου χαλούν την ησυχία…
οι νύχτες είναι φίλες μου… πάντα δίπλα μου… πάντα στο πλευρό μου… δεν με
ενόχλησαν ποτέ… δεν μου ζητάνε τίποτα… δεν θέλω τίποτα από αυτές… μόνο την
απόλυτη ησυχία… να μπορώ να κάνω αυτό που αγαπώ… αυτό που θέλω κι ονειρεύομαι…
να γράφω λέξεις, προτάσεις, ιστορίες ολόκληρες… ώρες να κάθομαι παρέα με το
αγαπημένο μου λαπιτόπι… το πιστό μου που δεν με εγκαταλείπει ποτέ… οι άλλοι
έρχονται και φεύγουν… αυτό δεν πάει πουθενά… με αγαπάει δυνατά… και οι ώρες
περνάνε… ελεύθερες… κανένας δεν τις εμποδίζει… κανένα παράσιτο… ηρεμία… αυτό
έχω ανάγκη για να μπορώ να γράφω για όλους εσάς που είστε πάντα δίπλα μου, που
δεν με αφήνετε μόνο μου… να μη μάθω τι θα πει μοναξιά… να μη πέσω χαμηλά… δάκρυ
να μη τρέξει απ’ τα μαύρα μου μάτια… και έξω ξημερώνει… δεν ξέρω τι ώρα είναι…
πλησιάζει πέντε… ακούω τα σκουπιδιάρικα… τα μάτια μου καίνε… στο τασάκι τα
αποτσίγαρα βουνό… η καρδιά μου γεμάτη συναισθήματα… ο ερωτάς μου όλοι εσείς…
που με κρατάτε ζωντανό… που θέλετε να βλέπετε το χαμόγελό μου… τώρα βγαίνει ο
ήλιος, τώρα όλοι ξυπνούν κι εγώ θα πάω για ύπνο… σας ευχαριστώ για ακόμη μια
φορά… σας ευχαριστώ και πάλι… καλημέρα.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου