Δεν γιορτάζω σήμερα. Αφήνω τους άλλους στην χαρά τους. Στα
αρκουδάκια και στους όρκους αιώνιας αγάπης και πίστης. Στου έρωτα τις μεγάλες
υποσχέσεις. Στα μεγάλα λόγια. Στο παρελθόν ναι. Σαν παιδί κι εγώ έκανα σχέσεις
αλλά σε ελάχιστες από αυτές – μπορεί και σε καμία – να υπήρξα πραγματικά
ερωτευμένος. Ενθουσιασμένος ναι ήμουν. Αλλά
για λίγο και αυτό.
Ο έρωτας είναι σαν ένα μπαλόνι. Που με τον καιρό
ξεφουσκώνει. Και τι μένει στο τέλος; Εδώ είναι το ερώτημα. Εγώ μόνος μου μια
χαρά περνώ. Μπορώ να πω καλύτερα από ποτέ. Δεν έχω γκρίνιες ούτε καυγάδες. Δεν έχω
έλεγχο: «Που πάς;», «Με ποιους;», «Τι ώρα θα γυρίσεις;». Α πα πα… πονοκέφαλος με έπιασε.
Έχω κάτι πιο σημαντικό. Οικογένεια και φίλους που με
αγαπούν πραγματικά και με φροντίζουν. Θέλουν να είμαι καλά. Και είμαι καλά. Έχω
την αγάπη τους κι αυτή μου κάνει. Δεν ζητάω και πολλά στην τελική. Ένα χαμόγελο,
μια βόλτα, μια καλή κουβέντα. Αυτά. Χρόνια πολλά, λοιπόν, σε εσάς που
γιορτάζετε σήμερα. Εύχομαι να γιορτάσετε και του χρόνου. Σας το εύχομαι
ολόψυχα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου