ΑΛΚΗ ΖΕΗ…ΜΕ ΜΟΛΥΒΙ ΦΑΜΠΕΡ ΝΟΥΜΕΡΟ ΔΥΟ και ένα αντίο…

Θυμάμαι εκείνη τη στιγμή σαν να’ ναι τώρα. Θυμάμαι που το πήρα στα ιδρωμένα χέρια μου και το κρατούσα σφιχτά. Πρώτη φορά στη ζωή μου τόση λαχτάρα για ένα βιβλίο. Η Ματίνα μου το έκανε δώρο. Για την γιορτή μου. Τόσα χρόνια φίλοι πάντα βιβλία μου κάνει δώρο. Το μεγάλο μου πάθος.

Είχαμε πάρει αμπάριζα όλα τα βιβλιοπωλεία του κέντρου. Δεν το βρίσκαμε πουθενά. Εγώ το ήθελα όμως. Εκείνη τη στιγμή. Εκείνο το ανοιξιάτικο μεσημέρι. Τελευταία μας ελπίδα το Public στο Σύνταγμα.

-        Μήπως το έχετε; Ρωτάω την υπάλληλο.

-        Φυσικά! Μου απάντησε εκείνη και μου το έδωσε.

Μετά πήγαμε για καφέ. Μετά για σουβλάκι και μετά σπίτια μας. Έφτασα σπίτι και όταν το άνοιξα πανικοβλήθηκα. 

Ήταν τυπωμένο λάθος! Όλα τα κεφάλαια ανάποδα! Λέω, δεν πειράζει, θα παίζει σίγουρα το cd. Έφτιαξα καφέ. Άλλαξα ρούχα και ξάπλωσα. Φώναξα και τη μητέρα μου μαζί.

Μαζί ακούσαμε την υπέροχη Άλκη Ζέη να αφηγείται. Μαζί είδαμε την παράσταση «Το καπλάνι της Βιτρίνας». Το πρώτο βιβλίο που διάβασα όταν ήμουν παιδί. Ακολούθησαν κι άλλα βιβλία δικά της. Όλα αγαπημένα. Όλα ξεχωριστά.

Αντίο. Δεν θα σας ξεχάσω ποτέ!