ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ, ΟΕΟ;

Γιορτές έρχονται, μπαλκόνια στολισμένα μα το δικό μας σκοτεινό. Θυμάμαι, μια χρονιά, είχα λεφτά τότε, πήγα με την αδερφή μου και αγοράσαμε το πιο μεγάλο δέντρο και στολίδια και πολύχρωμα λαμπάκια. Το στολίσαμε στο σαλόνι και άντε μετά τις γιορτές να το μαζέψουμε. Πέρσι δεν στολίσαμε το σπίτι. Φέτος είπα να το στολίσω στο μπαλκόνι κι ας πουντιάσει το κακόμοιρο. Μέσα στο σπίτι δεν χωράει. Στο ένα δωμάτιο κοιμάται η μαμά και στο άλλο ο μπαμπάς. Στο δικό μου δωμάτιο το κρεβάτι είναι μεγάλο και στο γραφείο μου επίσης το γραφείο είναι μεγάλο. Το πρόβλημα είναι ότι δεν θυμάμαι. Ειλικρινά δεν θυμάμαι που το έχω χώσει. Στο πατάρι της κουζίνας; Στην αποθήκη της ταράτσας; Θέλω να στολίσω φέτος. Να ανέβει – κι άλλο – η ψυχολογία μου. Αλλά δεν θυμάμαι. Πρέπει να αρχίσω να ψάχνω. Αλλά χρόνο δεν έχω. Κρίμα. Άγιε μου Βασίλη; Θα με θυμηθείς εσύ φέτος; Δεν ζητάω πολλά. Ξέρεις εσύ το μυστικό μας…