Αύγουστος… ο τελευταίος μήνας του Καλοκαιριού

Είπα δεν θα ντυθώ στα μαύρα και τα φόρεσα (κόβουν λέει η μαμά). Είπα να κάτσω σπίτι αλλά δεν τα κατάφερα (δεν θέλω να στεναχωρήσω τον Ψυχίατρό μου) . Είπα να κοιμάμαι πολλές ώρες, να παίρνω δυνάμεις για τον χειμώνα, να γεμίσω τις μπαταρίες μου, αλλά μετά το σκέφτηκα και με ρώτησα…

 - Να ξεκουραστώ από τι;

Αφού όταν σταματάω να κάνω αυτά που αγαπάω πέφτω ψυχολογικά και ηθικά και αυτό δεν μου αρέσει καθόλου μα καθόλου. Αφού να σταματήσω από οτιδήποτε κάνω με χαλάει. Αφού είμαι καλύτερα τώρα που γράφω και τρώω και διαβάζω και κολυμπάω και σχεδόν ταυτόχρονα όλα αυτά.

Η ζωή είναι δώρο. Φιλοσοφώ τώρα. Ο χρόνος τρέχει και με τον χρόνο δεν τα βάζει κανείς. Ποιος κατάλαβε για πότε πέρασε το καλοκαιράκι; Οέο;

Ποιος θα κάτσει με τα χέρια σταυρωμένα; Σίγουρα όχι εγώ (έβαλα κι ένα «εγώ» έτσι να υπάρχει.

Θα τα ξαναπούμε τον Σεπτέμβρη, λοιπόν, γιατί έχω να κάνω πολλά πράγματα…

Ετοιμάζω το επόμενο βιβλίο μου (εσείς με πιέσατε δεν θα σας το έλεγε…)

Σας φιλώ γλυκά. Μακριά από τις τσούχτρες. Όχι σκουπίδια και πλαστικά σε θάλασσες κι ακτές.

Και μην ξεχνάτε… Σας αγαπώ!!!