Διάβασα το «Κάτι μου κρύβεις» της Μανίνας Ζουμπουλάκη
και ειλικρινά μπορώ να πω ότι με μάγεψε. Με την έμπειρη πένα της σε αυτό το
βιβλίο καταφέρνει με έξυπνο τρόπο να σερβίρει μια καθόλου συνηθισμένη ιστορία
και να ανακατέψει ταυτόχρονα την Ελληνική Μυθολογία. Ένα βιβλίο που διαβάζεται
απνευστί, χωρίς να κουράζει με άφθονο σασπένς και όταν φτάνεις στην τελευταία
σελίδα εύχεσαι να μην είχε τελειώσει.
Το νέο βιβλίο της Μανίνας Ζουμπουλάκη είναι ένα
γρήγορο noir
μυθιστόρημα, με μια καθημερινή ηρωίδα που αγωνίζεται να τα βγάλει πέρα στη
σύγχρονη Αθήνα: η Δώρα είναι χωρισμένη, με δύο παιδιά στην εφηβεία, γοητευτική
με τον τρόπο της, σχεδόν-άνεργη και… ίσως έχει ένα έξτρα χάρισμα, ή ίσως δεν
έχει – ίσως απλώς διαθέτει ζωηρή φαντασία. Πάντως «βλέπει» πράγματα μέσα στο
κεφάλι των άλλων ανθρώπων, εικόνες από το παρελθόν ή το μέλλον. Είτε την
πιστεύουν οι άλλοι είτε όχι.
Έτσι «βλέπει» ότι ο πρώην άντρας της είναι αθώος για
τον φόνο του πολιτικού για τον οποίον συλλαμβάνεται. Προσπαθεί να πείσει ότι
δεν είναι τρελή, τουλάχιστον όχι εντελώς, κι ότι αλλού κρύβεται ο ένοχος.
Ψάχνει μόνη της σε ακραίες οργανώσεις, πάντα με την αίσθηση ότι κάτι της
κρύβουν όλοι γύρω της… οι πρώην και νυν έρωτές της, τα παιδιά της, οι πάντες.
Το Κάτι μου
κρύβεις είναι ένα γοητευτικό περίπου-αστυνομικό μυθιστόρημα αλλά ταυτόχρονα
και μια αληθινή αισθηματική ιστορία, όπως και η ιστορία μιας σύγχρονης
εναλλακτικής οικογένειας και… πολλές ιστορίες από την Ελληνική μυθολογία, που
είναι η αδυναμία της Δώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου