Για καφέ με τη συγγραφέα Σάρα Προφέτα

 

Σάρα έχεις λίγο χρόνο για ένα καφεδάκι;

Πάντα έχω χρόνο για καφέ (και σόδες)

 

«AL TIRA» είναι ο τίτλος του νέου σου βιβλίου. Τι πραγματεύεται;

Είναι μια ιστορία με δράση, περιπέτεια, αγωνία και ανατροπές. Και φυσικά αγάπη και δύναμη.

Η ρομαντική αγάπη, η φιλική αγάπη, οι ανθρώπινες αξίες, η αυτοθυσία και όσα δυνατά σε έχουν γαλουχήσει σαν άνθρωπο, είναι αυτά που συνοδεύουν την ιστορία. Είναι αυτά που στέκονται αντιμέτωπα με τον ρατσισμό, την μισαλλοδοξία, τον φονταμενταλισμό, την αδίστακτη τρομοκρατία.

 

Τι σε δυσκόλεψε κατά τη διάρκεια της συγγραφής;

Τρία πράγματα. Το ένα ήταν να κρατήσω ισορροπίες, να μην γύρω την πλάστιγγα, να την αφήσω να ζυγιστεί από μόνη της. Ισορροπίες ανάμεσα σε αξίες, ιδεολογίες, θρησκείες, καταγωγές. Η φυλετική αντιπαλότητα, ο αντισημιτισμός, ο φονταμενταλισμός, δεν είναι εύκολες έννοιες και παρόλο  που το δίκαιο και το σωστό υπάρχει μέσα στον καθένα μας, ακόμα πιο βαθιά υπάρχουν και όλα τα παραπάνω. Είτε λόγω άγνοιας είτε λόγω περιβάλλοντος είτε λόγω πολιτικών πεποιθήσεων

Το δεύτερο ήταν να μην κάνω λάθη. Μπορεί να πρόκειται  για μια μυθοπλασία, όμως τίποτα δεν είναι ψεύτικο, υπερβολικό ή φανταστικό. Από τα οπλικά συστήματα, μέχρι τις αποστάσεις και τους χρόνους, όλα είναι διασταυρωμένα, πιστοποιημένα και απόλυτα αληθινά. Χρειάστηκε να ταξιδέψω σε μέρη πρώτη φορά και να επαναλάβω τις επισκέψεις μου σε κάποια άλλα. Να μιλήσω με ανθρώπους που ξέρουν, να μελετήσω πολλά. Δεν ήθελα τίποτα να φανεί τυχαίο ή εκτός πραγματικότητας. Γιατί η βάση αυτής της ιστορίας είναι μια πραγματικότητα.

Και το τρίτο ήταν τα προσωπικά μου βιώματα. Κομμάτια από την ζωή μου, που τρύπωσαν άναρχα από μόνα τους, γιατί είναι αλήθειες. Πολλές από αυτές οι αλήθειες πονούσαν και μερικές ακόμα πονούν. Και τελικά πολλές από αυτές βρίσκονται σε αυτές τις σελίδες. Άλλα όχι μόνο αλήθειες που πονούν. Υπάρχουν και κάποιες άλλες, αναμνήσεις αγαπημένες, όπως αυτές του πατέρα μου, ζωγράφος ό ίδιος, όταν μου μιλούσε για την τέχνη που αγαπούσε.

Όλα αυτά, με δυσκόλεψαν.

 

 

 

Ποιος είναι ο αγαπημένος σου ήρωας;

Εδώ, όλοι μοιράζονται, ένα βάθρο ηρωισμού.

Βαθιά αγαπημένη είναι η Έστερ. Αυτή η μικροκαμωμένη αθώα κοπελιά, η μαλθακή και καλομαθημένη ιστορικός τέχνης, που βρίσκει την δύναμη που όλοι έχουμε κάπου μέσα μας μας να σταθεί απέναντι στο μίσος και να υπερασπιστεί ό,τι αγαπά.

Το ίδιο αγαπημένος είναι και ο Ντάριους. Ο θαρραλέος φίλος που δεν βλέπει πίσω από θρησκευτικές διαφορές αλλά στέκεται μπροστά στο ανθρώπινο δίκαιο.

Φυσικά και οι γονείς τους. που ανέθρεψαν τους δύο αδελφικούς φίλους, την εβραία  Έστερ και τον μουσουλμάνο Ντάριους, που τους έμαθαν τι σημαίνει ενσυναίσθηση και τους μετέδωσαν τις δικές τους σωστές ανθρώπινες αξίες.

Νομίζω όμως πως ο πιο αγαπημένος όλων, είναι ο Αρί. Ο άνθρωπος που έχει χάσει τα πάντα στην αιματοβαμμένη αρένα της τρομοκρατίας και που δεν θα διστάσει ούτε δευτερόλεπτο να θυσιαστεί ο ίδιος για να σώσει αυτούς που αγαπά.

 

Ποιοι είναι οι δικοί σου φόβοι;

Το Al Tira δεν πιάνει πάντα και παντού βέβαια.

Παρόλα αυτά, οι γονείς μου με έμαθαν να μη φοβάμαι. Κάποτε φοβόμουν το σκοτάδι. Πολύ.

Μου έλεγε όμως πως πάντα υπάρχει μια μικρή ακτίνα από φως ακόμα και στο μεγαλύτερο σκοτάδι και αυτό είναι η ελπίδα.

Και εγώ σιγά σιγά έμαθα πως χρειάζεται ένα συγκεκριμένο είδος σκοταδιού, ίσως το απόλυτο, για να μπορέσεις να δεις τα αστέρια.

Οπότε…δεν φοβάμαι τίποτα.

 

 

Αυτό το βιβλίο είναι ένα στοίχημα για σένα;

Ναι! Πολλαπλό μάλιστα. Και μόνο η ολοκλήρωση του, ήταν ένα στοίχημα που κέρδισα. Το ότι βρήκε σπίτι ήταν ένα άλλο… Τώρα μένει να διαβαστεί, να αγαπηθεί.  

 

Τι σε χαλάει πιο πολύ;

Πιο πολύ από όλα, όλα, όλα;

Η υποκρισία.

 

 

Ποιο είναι το Α και το Ω της ζωής σου;

Το δικαίωμα των προσωπικών επιλογών είναι το Α. Η ελευθερία να είσαι αυτός που είσαι στην προσωπική σου ζωή, να είσαι αυτό που σε ολοκληρώνει. Γιατί αυτή είναι η δική σου ζωή, όχι των άλλων. Είναι αναπόσπαστο, πολύτιμό, ανεκτίμητο και μοναδικό ανθρώπινο δικαίωμα.

Η ελευθερία του πνεύματος είναι το Ω. Δεν θα μπορούσα ποτέ να ζήσω σε μια χώρα, όπου δεν θα μπορούσα να διαβάσω ό,τι ήθελα, δεν θα μπορούσα να μιλήσω.

Ανάμεσα στο Α και το Ω είναι όλα τα υπόλοιπα: η εκτίμηση κάθε μορφής ζωής (εκτός από τις κατσαρίδες), η αγάπη για τα ταξίδια, ο σεβασμός κάθε διαφορετικής κουλτούρας, η λατρεία της ελευθερίας που μου δίνει η μηχανή. Όλα, όλα.   

 

 

Στείλε το δικό σου μήνυμα στους αναγνώστες του blog.

Θα ήθελα να πω κάτι πιο βαθυστόχαστο, όμως αυτό το βιβλίο κυριάρχησε για περίπου δυο χρόνια στην ζωή κ την σκέψη μου. Οπότε θα ήθελα να πω δυο πράγματα για αυτό:

Η διεθνής τρομοκρατία, δεν είναι φαινόμενο των τελευταίων χρόνων. Είναι η μάστιγα του αιώνα

Ανήθικη, θανατηφόρα, τυφλή, ισοπεδώνει και αφανίζει κάθε δίκαιο αγώνα.

Είναι ακόμα το όπλο του φανατισμένου, ενάντια σε όποιον δεν συμφωνεί μαζί του.

Η τρομοκρατία, αυτό το παιδί που γεννιέται από την μισαλλοδοξία και τον φονταμενταλισμό, αντανακλά και προκαλεί όλα αυτά που την συνθέτουν: μίσος, ρατσισμό.

Και είναι ο χειρότερος τρόπος για να φανατίσεις, αυτόν που θες να εξολοθρεύσεις.

Κάπως έτσι φτάσαμε να εννοούμε την λέξη Ισλαμιστής συνώνυμο με την λέξη τρομοκράτης, κάτι που είναι τεράστιο λάθος.

Κάπως έτσι και ο ρατσισμός του φανατικού, γυρνάει μπούμεραγκ και προκαλεί εξίσου φανατικές αντιδράσεις.

Τι είναι αυτό που παρασύρει νέους ανθρώπους στην τρομοκρατία; Απλοποιεί τα πράγματα. Ο φανατικός δεν έχει ερωτήσεις, μόνο απαντήσεις. Δεν δέχεται άλλες γνώμες, έχει μόνο την δική του.

Και το πιο τρομερό από όλα: Κανείς δεν γεννιέται ρατσιστής. Ο ρατσισμός είναι επίκτητος… Διδάσκεται.

Μάθετε στα παιδιά σας να τον απεχθάνονται.

Η εκπαίδευση, η μόρφωση, η δημοκρατία είναι οι μόνοι τρόποι εξάλειψης αυτού του τρόμου.

 

Η Malala Yousafzai η Πακιστανή ακτιβίστρια στον τομέα της εκπαίδευσης και η νεότερη κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης (2014) που της απονεμήθηκε όταν ήταν μόλις 17 χρονών, είχε πει:

Με όπλα μπορείς να σκοτώσεις τρομοκράτες, με εκπαίδευση μπορείς να σκοτώσεις την τρομοκρατία».

 

Εύχομαι ολόψυχα να είναι καλοτάξιδο. Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου. Κερνάω εγώ!