Αχ Δραχμούλα μου. Πόσο μου λείπεις. Πόσο μας λείπεις. Από εκείνη τη χρονιά
που το ευρώ μπήκε στη ζωή μας αλλάξανε πολλά. Τα πάντα γίνανε πιο ακριβά.
Θυμάμαι που σε μάζευα μία μία όταν έλεγα τα κάλαντα για να πάω να αγοράσω
δώρα στους αγαπημένους μου.
Θυμάμαι όταν σε μάζευα στον πήλινο κουμπαρά και όταν εκείνος γινόταν βαρύς
τον έσπαγα και πήγαινα στο δισκοπωλείο στην πλατεία για να πάρω τα αγαπημένα
μου βινύλια.
Θυμάμαι εκείνες τις Κυριακές του χειμώνα που τα αδέρφια μου μου δίνανε δραχμούλες
για να τους πάρω πατατάκια και ποπ κορν για να δούνε ταινία και μου δίνανε να
κρατήσω τα ρέστα.
Θυμάμαι κάθε πρωί που σε έδινα στον φούρνο της γειτονιάς για να πάρω ζεστό κουλούρι
για να πάρω μαζί μου στο σχολείο.
Πάντα ήσουν γενναιόδωρη δραχμούλα μου. Πάντα έφτανες και περίσσευες. Γύρνα πίσω
δραχμούλα μου. Γύρνα πίσω γιατί μας λείπεις πολύ. Θα σε εκτιμήσουμε. Πίστεψέ με.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου