ΙΚΑΡΙΑ… η συνέχεια!!!

Κι ενώ εδώ στο νησί ζούμε το μύθο μας και περνάμε καλύτερα από ποτέ με ρυθμούς χαλαρούς χωρίς σκοτούρες και προβλήματα, συμβαίνουν πολλά όμορφα πράγματα που δεν είναι πράγματα και που τα πιο πολλά είναι καινούρια, δεν τα έχουμε ξαναζήσει ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα και γουστάρουμε πολύ.

Το Πανηγύρι του Προφήτη Ηλία ψηλά στο βουνό με ζωντανή ορχήστρα, φαγητό και άφθονο κρασί ήταν κάτι το παραδοσιακό (καθόλου εμπόριο θα μπορούσαν να το κάνουν με μεγάλη επιτυχία) που δυστυχώς δεν το ζούμε στην Αθήνα. Είναι μια μεγάλη γιορτή όπου μικροί και μεγάλοι ενώνουν τα χέρια και χορεύουν μέχρι τελικής πτώσης. Τα χαμόγελά τους αστράφτουν και τόσο οι ντόπιοι όσο και οι επισκέπτες του νησιού τα αφήνουν όλα στην άκρη για αυτό το ξέφρενο γλέντι όπου όλοι μαζί γίνονται ένα. Πραγματικά πρέπει να το ζήσεις για να καταλάβεις ακριβώς τι εννοώ.

Η Μονή Θεοκτίστης βρίσκεται κι αυτή ψηλά στο βουνό εδώ και πολλά χρόνια. Είναι μια μαγευτική διαδρομή μέσα στο καταπράσινο νησί με τα χιλιάδες είδη δέντρων. Εκεί είδαμε το θαύμα, το εκκλησάκι είναι φτιαγμένο μέσα στο βράχο κι εδώ κολλάει και η φράση «όταν η φύση δημιουργεί». Οι σπιτικοί λουκουμάδες με μέλι που φάγαμε μου έχουν αφήσει ακόμα τη γεύση στο στόμα.

Η παραλία του Νας. Το όνομα προέρχεται από το Ναό της Αρτέμιδας που βρισκόταν εκεί και μάλιστα λέγεται ότι κάνανε και ανθρωποθυσίες αφού βρέθηκαν ανθρώπινα οστά. Τα νερά είναι καταγάλανα, η άμμος χρυσή και το όλο τοπίο δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από διάσημες παραλίες του εξωτερικού.

Πάντως η αλήθεια είναι ότι σε αυτό το νησί οι παραλίες μπορεί να είναι λίγες αλλά είναι εντελώς ξεχωριστές.

S.O.S Μην έρθετε τον μήνα Αύγουστο, το νησί είναι μικρό και γίνεται χαμός (αυτό μας το λένε όλοι)

Καλημέρα