Τετάρτη 30 Απριλίου 2025

Νέα βιβλία από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

 Μόλις κυκλοφόρησαν

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
    
Θα πέσει η νύχτα του Κωνσταντίνου Τζαμιώτη
μυθιστόρημα

Η ασίγαστη ανάγκη να υπερασπίζεται κανείς το καλό πριν το κακό υπερισχύσει και πέσει πάλι η νύχτα.
 
Από την Αθήνα στον μεγάλο κάμπο της Λάρισας και τα δάση της Χαλκιδικής, οι ήρωες κινούνται στο σήμερα, κουβαλώντας το παρελθόν τους.
Μια οικογενειακή σάγκα, μια ιστορία ενηλικίωσης, μια σχεδόν αστυνομική ιστορία, μαζί με έρωτες και θανάτους, συμπλέκονται και δημιουργούν ένα σύμπαν άλλοτε ζηλευτό και άλλοτε ζοφερό. Ένα φιλόδοξο μυθιστόρημα, καθώς πέρα από την έκτασή του φλερτάρει και αξιοποιεί πολλά λογοτεχνικά είδη. Με άλλα λόγια μιλά για την ασίγαστη ανάγκη να υπερασπίζεται κανείς το καλό πριν το κακό υπερισχύσει και πέσει πάλι η νύχτα.
 
Δεν έκανε δα και τίποτα που να μην έχει ξανακάνει. Λες και δεν τα ήξερε τα χαΐρια του… Όλοι τα ξέρουν. Εδώ και χρόνια. Ένα σωρό κόσμος βάζει μαζί του στοίχημα αν μπορεί να καταφέρει το ένα ή το άλλο. Πότε αν τολμάει να σκαρφαλώσει μέχρι την κορυφή στο παλιό κυπαρίσσι που βρίσκεται στην αυλή της εκκλησίας, πότε αν κρατάει να σηκώσει πέντε καφάσια γεμάτες μπίρες, πότε πόσες φορές αντέχει να τρέξει τον γύρο της πλατείας στο ένα πόδι, αν μπορεί με τα μάτια δεμένα να κάνει σούζα με το ποδήλατο, τέτοια πράγματα. Κερδίζει∙ κέρασμα μια ομελέτα με λουκάνικα και πορτοκαλάδα. Χάνει∙ πρέπει να πιει με τη μία ένα κατοστάρι τσίπουρο.
Απόσπασμα από το βιβλίο
 
«Ένας από τους καλύτερους συγγραφείς της γενιάς του».
diastixo.gr
 
«[Ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης] είναι ο πιο αντιπροσωπευτικός εκπρόσωπος της σωματικότητας, που αντιστέκεται ακόμα σε έναν κόσμο που έχει διαμορφωθεί για να ελέγχει, να εξαπατά και να χειραγωγεί».
Τίνα Μανδηλαρά, LiFO
 
Ξεφυλλίστε κάποιες σελίδες του βιβλίου ΕΔΩ.
 
Βρείτε ΕΔΩ όλα τα βιβλία του Κωνσταντίνου Τζαμιώτη που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ.
 

ΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
 
Ορκισμένη της Rene Karabash
μυθιστόρημα
μετάφραση: Σπύρος Ν. Παππάς

Μια ιστορία για την ελευθερία, τις ορκισμένες παρθένες των Βαλκανίων και την υπεράσπιση του κώδικα τιμής πάση θυσία.
 
Το μυθιστόρημα παρασύρει τον αναγνώστη στο αμείλικτο Κανούν, που εξακολουθεί να βασιλεύει σε απομονωμένες περιοχές των Βαλκανίων. Σύμφωνα με αυτό, οι γυναίκες γίνονται ορκισμένες παρθένες και μεταμορφώνονται σε άντρες, κόβοντας τα μαλλιά τους, φορώντας αντρικά ρούχα και αποκτώντας τις ελευθερίες των αντρών. Οι αιματηρές βεντέτες ανάμεσα στις οικογένειες είναι καθημερινές, ο έρωτας ισούται με θάνατο, ενώ η γυναίκα αξίζει όσο είκοσι βόδια. Τίποτα παραπάνω.
Η Μπεκιά είναι ένα κορίτσι που θέλει απεγνωσμένα να γίνει ο γιος του πατέρα της, ο οποίος ήθελε να έχει αγόρι για παιδί. Μέχρι πού μπορείς να φτάσεις ώστε να μεταμορφωθείς σε γιο; Είναι αμαρτία ν’ αποφύγεις τον θάνατο; Είναι λάθος να δοθείς εξ ολοκλήρου στο πάθος με τίμημα τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου; Αυτή είναι η ιστορία για τον άνθρωπο, πέρα από το φύλο, πέρα από τις λέξεις «γιος» και «κόρη», «άντρας» και «γυναίκα», για τον άνθρωπο που συγκέντρωσε στα 21 γραμμάρια της ψυχής του την οργή και το έλεος του Θεού.
Στο βραβευμένο μυθιστόρημά της η Βουλγάρα συγγραφέας και ηθοποιός Rene Karabash (ψευδώνυμο της Ιρένα Ιβάνοβα) φωτίζει τη σκληρή πραγματικότητα των πατριαρχικών κοινωνιών στα Βαλκάνια αξιοποιώντας τις αφηγηματικές φόρμες της τοπικής κουλτούρας. Με αφήγηση που κινείται ανάμεσα στη θηλυκότητα και την αρρενωπότητα, η συγγραφέας αποδομεί βαθιά ριζωμένες κοινωνικές αντιλήψεις για το φύλο, ενώ θίγει διαχρονικά και επίκαιρα ζητήματα.
 
Ορκισμένη – ορκισμένη παρθένα, γυναίκα, η οποία δίνει όρκο παρθενίας σύμφωνα με το Κανούν του Λεκ Ντουκαγκίνι και αρχίζει να ζει σαν άντρας και κεφαλή μας οικογένειας, σε πατριαρχικές κοινωνίες σε Βόρεια Αλβανία, Κόσοβο, Βόρεια Μακεδονία, Σερβία, Μαυροβούνιο, Κροατία, Βοσνία. Αυτή είναι μια θεσμικά αποδεκτή αλλαγή φύλου, μέσω όρκου, που έχει ως αποτέλεσμα η γυναίκα να αποκτά τα δικαιώματα ενός άντρα, τα οποία στερούνται οι γυναίκες στα μέρη εκείνα. Βεντέτες αίματος χαρακτηρίζουν τα μέρη στα οποία κυριαρχεί το Κανούν. Έως τις μέρες μας έχουν απομείνει λίγες ορκισμένες παρθένες, καθώς οι κοινότητες όπου ζουν ερημώνουν. Όλο αυτό δεν συμβαίνει παρά 537 χλμ. μακριά απ’ τη Βουλγαρία. Αυτό δεν είναι μύθος, ούτε παραμύθι. Είναι ανθρώπινη ιστορία.
Απόσπασμα από το βιβλίο
 
«Ένα μυθιστόρημα που μιλάει για τη βία μιας κοινωνίας όπου η μόνη ελευθερία των γυναικών είναι να υπακούν και όπου οι παραβάσεις του κώδικα τιμής είναι θανάσιμες».
maze
 
Ξεφυλλίστε κάποιες σελίδες του βιβλίου ΕΔΩ.
 

ΙΣΤΟΡΙΑ
 
Αλλαγές και ανατροπές
Μια πολιτική ανατομία της κρίσης 2009-2019 του Πάνου Λουκάκου

Μια βαθιά ανασκόπηση μιας από τις πιο κρίσιμες περιόδους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, που ανακεφαλαιώνει την πιο μακροχρόνια κρίση της χώρας μας.
 
Το βιβλίο επικεντρώνεται στην πόλωση και την ασυνεννοησία που επικράτησε μεταξύ των κομμάτων στα χρόνια της δεκαετούς κρίσης. Πόλωση και ασυνεννοησία που επέτεινε τα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά προβλήματα της δεκαετίας, παρέτεινε την κρίση και καθυστέρησε την έξοδο από τα Μνημόνια. Εξετάζει επίσης τις έντονες και συχνά ακραίες κοινωνικές αντιδράσεις, που συχνά υποδαυλίστηκαν από κομματικές σκοπιμότητες. Τέλος, καταγράφει τις καταιγιστικές εναλλαγές της εκλογικής συμπεριφοράς των ψηφοφόρων.
Αφήνει ωστόσο και ένα αισιόδοξο μήνυμα η δεκαετία 2009-2019: Το γεγονός ότι το Σύνταγμα, η δημοκρατία και οι θεσμοί της αντεπεξήλθαν στις πρωτοφανείς για αναπτυγμένη ευρωπαϊκή χώρα κοινωνικές και οικονομικές πιέσεις. Έτσι επιτεύχθηκε η ομαλή μετάβαση στην κανονικότητα μετά το 2019.
Μια σημαντική προσθήκη στις μελέτες για μια αχαρτογράφητη και τεταμένη ιστορική περίοδο της σύγχρονης Ελλάδας.
 
Ξεφυλλίστε κάποιες σελίδες του βιβλίου ΕΔΩ.
 

 
ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ
 
Σειρά: Οξυγόνο
Μετανάστευση του Hein de Haas
22 μύθοι και τι κρύβεται πίσω από αυτούς
μετάφραση: Γιώργος Μαραγκός

Ποια αλήθεια κρύβεται πίσω από τους τίτλους ειδήσεων και την καταστροφολογία των πολιτικών; Ένας κορυφαίος ειδικός σε ζητήματα μετανάστευσης δίνει τις απαντήσεις.
 
Είναι τα σύνορά μας εκτός ελέγχου; Παίρνουν οι μετανάστες τις δουλειές μας; Ή μήπως χρειαζόμαστε απεγνωσμένα μετανάστες, για να μην καταρρεύσει η οικονομία;
Σε αυτό το αποκαλυπτικό βιβλίο, που βασίζεται σε τρεις δεκαετίες έρευνας, ο κορυφαίος κοινωνιολόγος Hein de Haas, αντλώντας τεκμήρια από την ιστορία, τη γεωγραφία, τη δημογραφία και άλλες επιστήμες, αποδομεί και καταρρίπτει τα απλοϊκά αφηγήματα, τους μύθους, υπέρ και κατά της μετανάστευσης, είτε προέρχονται από πολιτικούς, ομάδες συμφερόντων ή κανάλια πληροφόρησης.
Συγκρίνοντας τάσεις και αντιλήψεις από δυτικές «χώρες προορισμού» (ΗΒ, ΗΠΑ και Ευρώπη) καθώς και «χώρες προέλευσης» σε Ασία, Αφρική και Λατινική Αμερική, ο de Haas παρουσιάζει τη μετανάστευση όχι ως πρόβλημα προς επίλυση ούτε ως λύση κάποιου προβλήματος, αλλά όπως πραγματικά ήταν και είναι: ένα εγγενές, αδιαχώριστο τμήμα ευρύτερων διαδικασιών κοινωνικής, πολιτισμικής και οικονομικής αλλαγής.
Μια νέα οπτική, βασισμένη σε δεδομένα κι όχι σε φόβους, μια ριζοσπαστική θεώρηση αυτού του διαχρονικής σημασίας ζητήματος. Ένα συναρπαστικό ταξίδι για να αντιληφθούμε τις σχέσεις και τους διαχωρισμούς, την ποικιλία και την πολυπλοκότητα του κόσμου μας.
 
«Μια πανίσχυρη κατάρριψη των μύθων για την παγκόσμια μετανάστευση και ένα κατηγορητήριο εναντίον της ανειλικρίνειας των πολιτικών».
The Guardian
 
«Το βιβλίο που εστιάζει στις πραγματικές τάσεις, τα αίτια και τον αντίκτυπο της μετανάστευσης και όχι στο τι “πρέπει να είναι” η μετανάστευση».
Wall Street Journal
 
«Γραμμένο από μια αυθεντία… το βιβλίο αυτό θα ανατρέψει τις βαθιά ριζωμένες απόψεις των αναγνωστών».
The Times
 
«Απαραίτητο ανάγνωσμα, ειδικά στις μέρες μας που μαστίζει η παραπληροφόρηση στα θέματα της μετανάστευσης».
Library Journal
 
Ξεφυλλίστε κάποιες σελίδες του βιβλίου ΕΔΩ.
 
Βρείτε ΕΔΩ όλα τα βιβλία της σειράς «Οξυγόνο».
 
 
ΓΛΩΣΣΑ
 
Για κάτσε να σου πω... πώς να μιλάς σωστά
100 καθημερινά λάθη της Ιωάννας Κουρκούδιαλου
 
Η γλώσσα είναι το εργαλείο με το οποίο εκφραζόμαστε, συνδεόμαστε με τους άλλους και αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας. Κι όμως, συχνά τη χρησιμοποιούμε μηχανικά, χωρίς να αναρωτιόμαστε για την ακρίβεια ή τη δύναμη των λέξεων που επιλέγουμε.
Το βιβλίο αυτό είναι ένας σύντομος οδηγός που επικεντρώνεται στα πιο συνηθισμένα λάθη του καθημερινού λόγου και λειτουργεί ως σύμμαχος στην προσπάθεια για την ορθή χρήση λέξεων και φράσεων. Χωρίς να γίνεται στείρα καταγραφή κανόνων, κάθε λάθος διορθώνεται, αιτιολογείται η διόρθωση και συνοδεύεται από εύστοχα παραδείγματα.
Ένα πρακτικό βοήθημα για όλους, για μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς, για επαγγελματίες, για όσους αγαπούν τη γλώσσα και θέλουν να τη γνωρίσουν και να τη σέβονται, από τη φιλόλογο Ιωάννα Κουρκούδιαλου, γνωστή στο Instagram ως @the_speech_specialist_.
 
Ξεφυλλίστε κάποιες σελίδες του βιβλίου ΕΔΩ.
 

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ της ποιητικής αυτο-εθνογραφίας ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ "ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΓΑΒΓΙΖΟΥΝ ΣΥΛΛΑΒΙΣΤΑ" 5 ΜΑΙΟΥ 18:30 ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΟΣ ΞΕΝΩΝΑΣ ΧΙΟΥ | ΚΑΠΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ

 


ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΘΕΟΥΣ | ΤΟ ΝΕΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΜΑΛΑΜΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΝΩΑΣ

 


ΕΥΗ ΔΟΥΡΓΟΥΤΗ | Η ΟΡΓΗ ΠΟΥ ΜΑΤΩΝΕΙ ΤΗ ΜΕΡΑ | ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ | ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΞΗ

 


ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16 ΜΑΪΟΥ 2025 - ΜΑΥΡΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ: ΣΟΦΙΑ ΚΑΖΑΝΤΖΙΑΝ & ΜΑΡΙΟΣ ΙΟΡΔΑΝΟΥ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ KAKTOS

 




ΣΟΦΙΑ ΚΑΖΑΝΤΖΙΑΝ - ΜΑΡΙΟΣ ΙΟΡΔΑΝΟΥ

 

 

 

Μαύροι Πίνακες

 

Η σειρά-φαινόμενο της χρονιάς γίνεται βιβλίο!

 

 

 

Την Παρασκευή 16 Μαΐου κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ

 

το πολυαναμενόμενο αστυνομικό μυθιστόρημα Μαύροι Πίνακες

 

της Σοφίας Καζαντζιάν και του Μάριου Ιορδάνου,

 

βασισμένο στο ομότιτλο σενάριο της επιτυχημένης

 

τηλεοπτικής σειράς του Star Channel.

 

 

 

Ξέρεις πού είναι η κόρη σου;

 

 

 

Με καταιγιστικό ρυθμό και έντονη συναισθηματική φόρτιση, το βιβλίο μάς μεταφέρει στο σκοτεινό σύμπαν μιας επαρχιακής πόλης, όπου ένας φόνος έρχεται να κλονίσει τις εύθραυστες ισορροπίες.

 

 

 

Όταν η κόρη του δημάρχου στις Λεύκες, μία ορεινή κωμόπολη, βρίσκεται άγρια δολοφονημένη, στο τοπικό αστυνομικό τμήμα σημαίνει συναγερμός. Τα κίνητρα του δολοφόνου παραμένουν άγνωστα, ενώ η μεθοδολογία του παραπέμπει στους Μαύρους Πίνακες του Φρανσίσκο Γκόγια. Η Άννα, η αστυνομικός που αναλαμβάνει την υπόθεση, εκτός από τη μάχη με τους προσωπικούς της δαίμονες, θα προσπαθήσει με τους συνεργάτες της να λύσει το μυστήριο και να σταματήσει τον δράστη. Κι ενώ νομίζουν ότι τον κυνηγούν αυτοί… τους κυνηγάει εκείνος. Ο χρόνος είναι εναντίον τους και ο δολοφόνος ετοιμάζεται να χτυπήσει ξανά...

 

 

 

Οι συγγραφείς υφαίνουν έναν πολυφωνικό αφηγηματικό καμβά, όπου κάθε χαρακτήρας είναι ένας πίνακας – συχνά μαύρος, με πινελιές από ενοχή, πάθος και σιωπηλό πόνο.

 

 

 

Ολόκληρη η ιστορία της τηλεοπτικής σειράς του Star Μαύροι Πίνακες, που καθήλωσε το κοινό, διασκευασμένη από τους δημιουργούς της σε ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα.

 

 

 

Είστε σίγουροι ότι αντέχετε να γυρίσετε σελίδα;

 

 

 

                                                                                                                                                                                                        ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ:

 

 

 

Γεννηθήκαμε κάπου κάποτε. Ούτε και έχει σημασία το πότε και το πού.

 

Ψάξαμε τον εαυτό μας. Δεν τον βρήκαμε. Κι έτσι τον επινοήσαμε.

 

«Ταξιδεύουμε» μαζί, γιατί μπορούμε να ταξιδεύουμε και μόνοι.

 

Γράφουμε γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς.

 

Είμαστε η ιδέα του εαυτού μας.

 

Κι αυτή η ιδέα κάποτε θα σβήσει.

 

Μέχρι τότε…

 


ΔΕΚΑ ΣΤΑ ΔΕΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ «ΕΡΗΜΟΣ»

 



Ποιες είναι οι προκλήσεις του ρόλου που υποδύεσαι;

Έλενα: Ως η έφηβη πλευρά αυτής της γυναίκας, έρχομαι συχνά σε αντιπαράθεση με όλους και με όλα. Είναι πράγματι πρόκληση αυτό  γιατί μιλάμε για τις υπέροχες αντιθέσεις του εσωτερικού κόσμου ενός ηθοποιού και του εσωτερικού κόσμου ενός ρόλου.

Ζωή: Από πού να ξεκινήσω; Από το ότι η ηρωίδα είναι διασπασμένη σε τέσσερις διαφορετικούς εαυτούς; Από το ότι ο δικός μου ρόλος είναι ο ενήλικος εαυτός, που ευθύνεται για την κατάσταση στην οποία έχουν βρεθεί; Από το ότι είναι μητέρα; Από το ότι είναι, συγκεκριμένα, μια μητέρα που εγκαταλείπει το παιδί της; Από το ότι αυτός ο άνθρωπος είχε βιώσει την εγκατάλειψη, δεν ήθελε να την προκαλέσει, αλλά το κάνει και νιώθει άσχημα γι αυτό; Υπάρχουν πολλές προκλήσεις, πολλές σκέψεις και πολλές συναισθηματικές διακυμάνσεις, που φέρει αυτός ο ρόλος.

Σοφία: Αισθάνομαι το ρόλο μου αρκετά απαιτητικό, αφενός, θεσμικά, γιατί εκφράζει το βαθιά τραυματισμένο εαυτό μιας σύγχρονης 25χρονης γυναίκας με παιδί, που εύκολα με φέρνει σε μια λίγο δύσκολη θέση, καθώς δεν είμαι πολύ μακριά ηλικιακά από εκείνη. Πρακτικά, από την άλλη, στη σκηνή, ο χαρακτήρας μου είναι αυτός με τις περισσότερες ακραία διαφορετικές συμπεριφορές. Οι τόσες πολλές και έντονες αλλαγές στο συναίσθημα και τη συμπεριφορά νομίζω ότι αποτελούν τη μεγαλύτερη πρόκληση για εμένα. 

Φωτεινή: Ο ρόλος αγγίζει την παιδικότητα και την αθωότητα μιας γυναίκας που μέσα στην ανάγκη της να αναπνεύσει, φεύγει από το σπίτι και εγκαταλείπει το παιδί της. Η πρόκληση είναι να συνδεθώ με αυτή την άγνοια κινδύνου, να υποδυθώ μια ψυχή που λειτουργεί παρορμητικά, χωρίς τις άμυνες και τις ενοχές μιας ενήλικης γυναίκας που κουβαλάει και το φορτίο των κοινωνικών ρόλων της.





Πως ένιωσες όταν πήρες το κείμενο στα χέρια σου;

Έλενα: Ενθουσιασμένη, όταν το διάβασα για πρώτη φορά ένιωσα πως αυτό το κείμενο έχει τόσες προοπτικές και εκδοχές, πραγματικά από έναν μονόλογο, σε ένα έργο με 4 ηθοποιούς και σε πολλά άλλα. Ένιωσα εκείνον τον ενθουσιασμό της δημιουργίας, μάλιστα είπα στον Γιάννη πως μπορούμε να κάνουμε τόσα πολλά με αυτό το κείμενο, και η ιδέα του για τους 4 αυτούς ρόλους με τράβηξε ακόμα πιο κοντά του!

Ζωή: Για μένα, εκείνη η στιγμή είχε ιδιαίτερη αξία, καθώς ανέλαβα και την επιμέλεια του κειμένου. Όσο το διάβαζα, άκουγα τη φωνή του Γιάννη, στο κεφάλι μου. Γνωρίζοντάς τον πολλά χρόνια, βλέπω στο κείμενο μια ξεκάθαρη, αφιλτράριστη αποτύπωση της πορείας της σκέψης του. Μια πορεία που, εκ πρώτης όψεως, δεν γίνεται εύκολα κατανοητή, αφού μοιάζει με βομβαρδισμό ασύνδετων συλλογισμών. Δεν είναι, όμως. Κάθε φράση συνδέεται με τις υπόλοιπες με μια κλωστή συναισθημάτων, φοβιών, παρορμήσεων και συνειδητοποιήσεων, τόσο αβίαστα, και είναι ακριβώς ακριβώς αυτό που επιτρέπει να χωρέσουν σε δέκα σελίδες τόσα πολύπλοκα και σημαντικά ζητήματα.

Σοφία: Η πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή με το κείμενο ήταν πριν αυτό αποκτήσει την τελική μορφή του. Ήταν πέρσι το χειμώνα που με το Γιάννη Φασόη συνεργαζόμασταν σε μια ταινία και εκεί, μέσα στην τρέλα του μοντάζ, μου διάβασε «κάτι που γράφει». Μου έγινε απευθείας ξεκάθαρο το πόσο ευαίσθητος ήταν απέναντι σε ένα πολύ λεπτό και βαθιά προσωπικό ζήτημα της γυναικείας ψυχοσύνθεσης. Το ίδιο ένιωσα κι εγώ αργότερα όταν ο μονόλογος μοιράστηκε σε ρόλους και μπήκα στη διαδικασία να δομήσω το χαρακτήρα μου.

Φωτεινή: Από την πρώτη ανάγνωση, με κατέκλυσαν έντονα συναισθήματα. Συγκινήθηκα βαθιά. Η ιστορία ήταν τόσο αληθινή, τόσο οικεία και επίκαιρη, που ένιωσα μεγάλη ταύτιση.

Τι το ξεχωριστό έχει αυτό το έργο;

Έλενα: Προσωπικά είχα πολύ καιρό να έρθω αντιμέτωπη με ένα τέτοιο έργο, για μένα αυτό που το κάνει ξεχωριστό είναι οι πολλές διαστάσεις του. Πιστεύω πως είναι ένα έργο που κάθε φορά που το βλέπεις θα καταλαβαίνεις όλο και περισσότερα και θα νιώθεις κάθε φορά όλο και πιο κοντά του.

Ζωή: Θίγει ζητήματα για τα οποία, ενώ τα μοιραζόμαστε, δεν μιλάμε. Ποιος δεν έχει βιώσει, ή δεν ξέρει κάποιον που έχει βιώσει, το διαγενεακό τραύμα; Ποιος γονιός δεν φοβάται μην κάνει κάποιο λάθος στην ανατροφή του παιδιού του; Ποιος δεν έχει «παράπονα» από τους γονείς του; Ποιος δεν έχει αναρωτηθεί τι πάει «λάθος» με την πάρτη του; Ακόμα κι αν μιλάμε για αυτά, συνήθως το κάνουμε με χαμηλωμένο βλέμμα. Ε, λοιπόν, αυτό το έργο τα κοιτάζει όλα κατάματα.





Σοφία: Για μένα αυτό είναι το πιο ξεχωριστό χαρακτηριστικό αυτού του έργου: η ευαισθησία. Απέναντι σε μια γυναίκα που στα 25 της έχει παιδί και φοβάται και πονάει και κουράζεται διαρκώς. Σε μια γυναίκα που δε νιώθει ξεχωριστή και μοναδική, νιώθει ίδια με όλους και ταυτόχρονα μόνη και άδεια. Στεκόμαστε δίπλα σε κάθε γυναίκα με ευαισθησία και ενσυναίσθηση. Δεν είναι εύκολο να υπάρχεις και εμείς το ξέρουμε πολύ καλά.

Φωτεινή: Αυτό το έργο μάς φέρνει αντιμέτωπες με τις πιο βαθιές μας αξίες και πεποιθήσεις. Μας δίνει το δικαίωμα να συγχωρήσουμε, να δούμε αλλιώς καταστάσεις που μέχρι τώρα θεωρούσαμε δεδομένες. Το πραγματικά ξεχωριστό όμως είναι ότι μάς δίνει τη δυνατότητα να προσωποποιήσουμε τις εσωτερικές μας πτυχές, να τις δούμε καθαρά, να τις αποδομήσουμε και τελικά να τις κατανοήσουμε σε ένα πιο ανθρώπινο επίπεδο.

Ποιες δυσκολίες αντιμετώπισες κατά τη διάρκεια των προβών;

Έλενα: Υπήρχαν πρόβες που κινήθηκα κατά βάση τεχνικά και υπήρχαν φορές που βυθιζόμουν μέσα στο συναίσθημα. Δυσκολεύτηκα αρκετά να βρω την χρυσή τομή σε αυτό το κείμενο, ναι μεν να υπάρχει τεχνική αλλά και να είμαι αρκετά ανοιχτή να συν-κινηθώ με το έργο.

Ζωή: Δεν καταλάβαινα. Δεν καταλάβαινα γιατί πρέπει να κάνω αυτό που πρέπει να κάνω με τον τρόπο που πρέπει να το κάνω. Ενώ το έργο ήταν καθαρό στο μυαλό μου «στη θεωρία», στην πράξη κολλούσα. Κολλούσα στο γιατί. Γιατί πρέπει να κάνω αυτή την κίνηση εδώ; Γιατί αυτό να το πω έτσι και όχι αλλιώς; Δεν μου ήταν εύκολο να οραματιστώ αυτή τη γυναίκα και να βγάλω προς τα έξω τις σκέψεις και τα συναισθήματά της με το σώμα, την έκφραση και τη φωνή μου.




Σοφία: Δεν υπήρξε ιδιαίτερη δυσκολία, για να είμαι ειλικρινής. Η συνεργασία με όλους τους συντελεστές ήταν πάνω από άψογη και ένιωσα από πολύ νωρίς την άνεση να είμαι ο εαυτός μου. Είχα μια στιγμή αδυναμίας όπου δουλεύοντας μια σκηνή έπαθα κρίση πανικού, αλλά και πάλι η ομάδα μου έδωσε το χώρο να ηρεμήσω και να επανέλθω. Και τους ευχαριστώ πολύ.

Φωτεινή: Όχι κάτι παραπάνω απ’ ό,τι συμβαίνει σε κάθε νέα συνεργασία: το να χτίσεις οικειότητα, να βρεις κοινό κώδικα, να λύσεις πρακτικά ζητήματα για να προχωρήσει η δουλειά. Όμως όλα αυτά κύλησαν πολύ ομαλά, γιατί είμαστε μια ομάδα με καλή διάθεση και ανάγκη για δημιουργία.

Υπήρξε κάποια στιγμή που είπες «τι κάνω τώρα»;

Έλενα: Όχι ιδιαίτερα, σίγουρα υπήρχαν στιγμές που κινήθηκα με βάση το ένστικτο αλλά ό,τι και αν συνέβαινε επί σκηνής ήξερα πως μπορούμε να το υποστηρίξουμε με την ομάδα.

Ζωή: Μόνο μία; Ειδικά το πρώτο διάστημα των προβών, ερχόταν το ένα εγκεφαλικό μετά το άλλο. Δυσκολεύτηκα να ξεδιπλώσω, σκηνικά, την ψυχοσύνθεση αυτής της γυναίκας, να βγουν τα πράγματα οργανικά. Βέβαια, αν πρέπει να επιλέξω μία στιγμή, τα πράγματα ξεκίνησαν πολύ νωρίς, όταν ο Γιάννης μας είπε ότι μες στο έργο θέλει να βάλει πτώσεις. Φοβάμαι την πτώση, φοβάμαι να ξέρω πως θα χτυπήσω πάτωμα (ίσως γι αυτό δεν τα πάω καλά με τις ασκήσεις εμπιστοσύνης), οπότε μου πήρε λίγο μέχρι να το συνηθίσω.

Σοφία: Χαχα καλησπέρα στην καθημερινότητα ενός καλλιτέχνη. Έχουν υπάρξει κάποιες τέτοιες στιγμές στη ζωή μου, και φαντάζομαι θα έρθουν ξανά. Ωστόσο, αισθάνομαι τρομερά τυχερή τον τελευταίο χρόνο να μπορώ να στέκομαι για μια στιγμή σταθερή μέσα στον ανεμοστρόβιλο του δράματος και να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι κάνω ό,τι έχω επιλέξει και καλούμαι να το υποστηρίξω. Οπότε μάλλον, για τώρα, η απάντηση είναι όχι.

Φωτεινή: Είμαι πολύ εξοικειωμένη με αυτό το συναίσθημα: είναι μια φωνούλα μέσα μου που λέει οτι κάτι μπορεί να κάνω λάθος. Την ακούω, αλλά στην πράξη την αγνοώ επιδεικτικά. Επιλέγω να είμαι παρούσα, να δίνω την προσοχή μου σε αυτό που συμβαίνει τη συγκεκριμένη στιγμή.

Η σκηνοθεσία είναι απαιτητική;

Έλενα: Καθε σκηνοθεσία και κάθε έργο για μένα είναι απαιτητικά. Σίγουρα απαιτούνται πολλά πράγματα από το κείμενο για τον ηθοποιό και από τον σκηνοθέτη για τον ηθοποιό. Και ίσως ένας σκηνοθέτης να έχει καλύτερη απάντηση προς αυτό. Για μένα ο Γιάννης κατάφερε να με κάνει να νιώσω άνετα , ένωσε την ομάδα και κάθε φορά που «μπλοκάραμε» έβρισκε έναν τρόπο είτε με κάποια κουβέντα είτε με κάποια άσκηση, να μας φέρει ξανά κοντά.





Ζωή: Θαρρώ πως ναι. Ο Γιάννης έχει στήσει ένα ολόκληρη ηλιακό σύστημα μέσα σε ένα black box και 90 λεπτά. Είμαστε και οι τέσσερις επί σκηνής, έχουμε συνεχή δράση, όλα έχουν αξία. Ακόμη, ο λόγος και η κίνηση είναι κομβική σημασίας και η συνθήκη του μαγικού ρεαλισμού δεν είναι και η πιο εύκολη.

Σοφία: Αρκετά. Πέρα από το ότι είμαστε  και οι τέσσερις γυναίκες επί σκηνής καθ’όλη τη διάρκεια του έργου, λειτουργούμε και τα 90 λεπτά σαν ένα σώμα. Όπως είναι στην πραγματικότητα ο εαυτός: συμβαίνει κάτι, άλλοτε θα βγεί μπροστά ο ενήλικος εαυτός σου, άλλοτε ο παιδικός, άλλες φορές η έφηβη και άλλες το τραύμα που κουβαλάς. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι οι άλλοι εαυτοί δεν υπάρχουν. Και έχει ενδιαφέρον να τους φωτίσεις σε μια όχι τόσο πρωταγωνιστική στιγμή. 

Φωτεινή: Ναι, είναι απαιτητική, γιατί χρειάζεται απόλυτη συγκέντρωση και εγρήγορση. Απαιτεί να έχεις καθαρή αντίληψη του χώρου, του ρυθμού, των ανθρώπων γύρω σου — να "ακούς" το περιβάλλον σου και να συγχρονίζεσαι μαζί του. Κάτι που ξέραμε εξαρχής και προετοιμάζουμε καιρό.

Γιατί ανυπομονείς πιο πολύ απ’ όλα;

Έλενα: Για την πρεμιέρα! Ανυπομονώ να ανοίξουμε την πόρτα αυτού του σύμπαντος στο κοινό και να μοιραστούμε την δουλειά μας.

Ζωή: Για το μοίρασμα με τον κόσμο. Πέρασα πολύ όμορφα στις πρόβες, ένιωσα πολλά, συγκινήθηκα, συλλογίστηκα πράγματα και τώρα θέλω όλα αυτά να περάσουν και στον κόσμο που θα έρθει κα μας δει.

Σοφία: Θέλω να πω «για να ξεκουραστώ», αλλά τελικά νομίζω ότι για αυτό είμαι φτιαγμένη. Για να τρέχω από το πρωί ως το βράδυ και να χωράω στη μέρα μου τα πάντα. Τουλάχιστον έτσι νιώθω τώρα. Ανυπομονώ για την πρεμιέρα, θέλω το έργο να μας γίνει ρουτίνα, να ρολάρει όμορφα και να έχουμε την ευκαιρία και την τιμή να το μοιραστούμε με όσο το δυνατόν περισσότερους.

Φωτεινή: Ανυπομονώ περισσότερο να δω τι αντίκτυπο θα έχει στο κοινό. Με ενδιαφέρει τι θα φτάσει στους θεατές, τι θα νιώσουν, τι θα τους μείνει. Θέλω να καταλάβω πώς μεταφέρεται αυτό που χτίσαμε όλοι μαζί.

Αυτός ο ρόλος είναι ένα στοίχημα για σένα;

Έλενα: Θα μπορούσαμε να πούμε πως κάθε ρόλος είναι ένα στοίχημα, γιατί κάθε φορά ο ηθοποιός ξεκινάει από την αρχή. Κάποιες φορές ακόμη και αν έχει ξαναπαίξει το ίδιο έργο. Γι αυτό είναι απαραίτητο να υπάρχει ένα περιβάλλον στο οποίο μπορούμε να ανοιχτούμε και να γίνουμε ευάλωτοι, και η δουλειά συνεχίζεται ακόμη και μετά την πρεμιέρα ή κάποιες φορές ακόμη και μετά το τέλος του έργου. Όταν δημιουργείς κάτι που αγαπάς μένει μέσα σου, έτσι και οι ρόλοι. Οπότε το αν νίκησα το στοίχημα ή όχι δεν μπορώ να σας το πω ακόμη…

Ζωή: Για μένα κάθε ρόλος είναι ένα στοίχημα, αν πρέπει να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη. Προσωπικά δεν πιστεύω στη θέαση κάποιου ρόλου ως στοίχημα. Νιώθω πως μειώνει την αξία της διαδικασίας. Το να μπεις «στο πετσί» ή «στα παπούτσια» του ρόλου είναι απαιτητική και βαθιά διαδικασία. Και δεν δίνεις μόνο, παίρνεις κιόλας. Όπως φτιάχνεις τον ρόλο, έτσι κι αυτός, εσένα. Εξελίσσεσαι, ανακαλύπτεις πτυχές του εαυτού σου, ξεκλειδώνεις, μέσα σου, εργαλεία. Η λέξη στοίχημα μού φαίνεται μικρή για να χωρέσει την τέχνη αυτή.







Σοφία: Θα πω λίγο το κλισέ ότι κάθε ρόλος είναι στοίχημα, γιατί, στ’αλήθεια, με φέρνει αντιμέτωπη κάθε φορά με κάτι άλλο, δικό μου, που με ενδιαφέρει πολύ να εξελίξω, να αποδεχτώ ή καμιά φορά και να απορρίψω. Στο συγκεκριμένο ρόλο, ερμηνευτικά δούλεψα πολύ περισσότερο από άλλη φορά το σώμα, τη σωματικότητα. Δε μπορώ να ανέβω στη σκηνή αν δεν έχω κάνει καλό ζέσταμα στο σώμα μου γιατί πρακτικά δε μπορώ να υποστηρίξω την κινησιολογία μου. Να κάτι καινούριο που ήθελα πολύ καιρό τώρα να δουλέψω στον εαυτό μου. Αυτό είναι ένα από τα στοιχήματα, μαζί με τις εναλλαγές στο συναίσθημα και τη συμπεριφορά, να βγάλω τα slow motion, τα πλιέ και τις ισορροπίες. Για να δούμε… 

Φωτεινή: Όχι, δεν τον βλέπω ως στοίχημα. Αυτόν τον ρόλο τον κουβαλάω και στη ζωή. Τον προσεγγίζω με αλήθεια και ευθύνη, όχι με άγχος για το αποτέλεσμα. Θέλω απλά να τον βιώνω.

Τι σημαίνει για σένα «Έρημος»;

Έλενα: Ανάμεσα στα πολλά αισθήματα που έχω για την έρημο και που καθημερινά αλλάζουν, σήμερα κυριαρχεί το αίσθημα ενός τόπου ανακάλυψης. Είναι ένα μέρος που δεν έχει φασαρία, κόσμο, περιττά πράγματα, και που δίνει την ευκαιρία σε εμάς να αλληλεπιδράσουμε με όσα έχουν πραγματική αξία. Τον εαυτό μας ίσως!

Ζωή: Η έρημος, για μένα, είναι ένας μεταβατικός χώρος, που ο καθένας μας μπορεί να βρεθεί στη ζωή του και, μάλιστα, πολλές φορές. Το δύσκολο είναι πως είσαι εκεί μόνος σου, χωρίς καραβάνι, χωρίς εφόδια, χωρίς την ελπίδα κάποιας όασης και χωρίς κάποια κατεύθυνση ή κάποια βοήθεια για το προς τα πού να πας, για να βγεις από εκεί. Για κάποιον λόγο, αναμένεται από εμάς να ξέρουμε πάντα τι κάνουμε και, κυρίως, να κάνουμε το σωστό σωστά. Και, κάπως έτσι, μπαίνουμε στον αυτόματο και κάνουμε πράγματα, χωρίς, καλά καλά, να ξέρουμε οι ίδιοι το γιατί. Παίρνουμε αποφάσεις για τις ζωές μας, οι οποίες δεν είναι δικές μας, για να πετύχουμε έναν απροσδιόριστο και θολό στόχο, που ίσως να μην είναι και αυτός που πραγματικά θέλουμε, τελικά. Και, «σταδιακά, αλλά και κατευθείαν» (μια φράση που ειπώθηκε στις πρόβες από αφηρημάδα και μας έμεινε) βρίσκεσαι σε αυτή την έρημο της συνειδητοποίησης ότι ζεις χωρίς να υπάρχεις, στην ουσία, στη ζωή σου. Βρίσκεσαι να αναθεωρείς όλες σου τις αποφάσεις, τα πιστεύω σου, τις αξίες σου, τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου και, στην τελική, τον ίδιο σου τον εαυτό.

Σοφία: Σε μια πρώτη ανάγνωση θα μπορούσαμε να πούμε ότι η έρημος συμβολίζει το άγνωστο, που σε τρομάζει, αλλά ταυτόχρονα σε καλεί να το ανακαλύψεις. Για μένα, είναι μια στιγμή, μέσα σε μια ρουτίνα που σε πνίγει, που συνειδητοποιείς τη λούπα στην οποία έχεις βάλει τον εαυτό σου, ζαλίζεσαι λίγο, σου τελειώνει ο αέρας κι εκεί λίγο πριν το κενό, αποφασίζεις να αναλάβεις την ευθύνη της ζωής σου. Εκείνη τη στιγμή, λίγο πριν αρχίσεις να χτίζεις τη νέα σου πραγματικότητα, είσαι μόνη στη μέση της ερήμου. Ενηλικίωση.

Φωτεινή: Για μένα, έρημος σημαίνει μοναξιά. Είναι ο χώρος όπου δεν έχεις τίποτα γύρω σου, μόνο εσένα. Και μέσα σ’ αυτή τη σιωπή, έρχεσαι σε αληθινή επαφή με τον κόσμο σου και έπειτα με τα αληθινά ερεθίσματα που μπορεί να έρθουν.

Γιατί να δούμε αυτήν την παράσταση;

Έλενα: Γιατί με έφερε πιο κοντά σε μένα, και μου έφερε στην επιφάνεια κρυμμένες πτυχές μου που δεν ήξερα ότι υπάρχουν, πιστεύω το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε σας.

Ζωή: Πιστεύω είναι μια παράσταση με την οποία θεατής μπορεί να νιώσει μια ταύτιση. Επίσης, σκηνοθετικά, έχει μια απλότητα, χωρίς να γίνεται βαρετή, γεγονός που το αποδίδω στη σκηνοθεσία του μαγικού ρεαλισμού. Όλο αυτό πλαισιώνεται και από ένα μοναδικό σκηνικό, που, μαζί με την κίνηση και τον λόγο, μετατρέπεται σε μια ζωντανή έρημο.

Σοφία: Για να βρεθείτε κι εσείς, αν θέλετε, έστω και για λίγο, στη δική σας αχανή έρημο, να φοβηθείτε, να γελάσετε, να συνειδητοποιήσετε, να απελπιστείτε, να πανικοβληθείτε, να νοσταλγήσετε και κάπου εκεί προς το τέλος, ή όπου εσείς θέλετε, να πάρουμε όλοι μαζί την απόφαση, να «βουλιάξουμε τα χέρια μας στην έρημο» ή, απλώς, να ζήσουμε!

Φωτεινή: Γιατί πάνω και πίσω από τη σκηνή βρίσκονται άνθρωποι που προσπαθούν με πίστη και σεβασμό να μεταφέρουν μια ιστορία που μάς αφορά όλες και όλους. Δεν έχουμε όλες τις απαντήσεις, αλλά έχουμε την ανάγκη να επικοινωνήσουμε κάτι αληθινό. Και αυτό, καμιά φορά, είναι αρκετό για να συναντηθούμε.

 





     Το έργο “Έρημος” πραγματεύεται το διαγενεακό τραύμα. Διαγενεακόό τραύμα ονομάζεται το τραύμα που περνάει από γενιά σε γενιά. Το συγκεκριμένο έργο προσεγγίζει αυτό το ζήτημα μέσω της εγκατάλειψης από τη μητέρα. Πιο συγκεκριμένα, μια νεαρή μητέρα αποφασίζει να εγκαταλείψει το σπίτι και το παιδί της. Στην προσπάθειά της, όμως, να ξεφύγει απ' το παρόν και το παρελθόν της, θα βρεθεί, διά μαγείας, σε μια τεράστια, αχανή έρημο. Η γυναίκα θα χαθεί μέσα σε αυτή την έρημο, χωρίς να ξέρει αν υπάρχει έξοδος. Ο μόνος τρόπος να μπορέσει να επιβιώσει, στη συνθήκη που θα βρεθεί, είναι να έρθει σε πραγματική επαφή με τον εαυτό της.

     Το έργο έχει έντονους συμβολισμούς και ανήκει στον μαγικό ρεαλισμό. Αν και είναι μονόλογος, δραματουργικάά παρουσιάζεται από τέσσερις γυναίκες ηθοποιούς, που κάθε μία συμβολίζει και μία άλλη πτυχή του ίδιου χαρακτήρα.

 

Συντελεστές:

Σύλληψη/ Συγγραφή/ Σκηνοθεσία: Γιάννης Φασόης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ζωή Κικινή

Ενδυματολόγος/ Σκηνογράφος: Θοδωρής Πιτσιλής

Βοηθός Σκηνογράφου - Artwork: Εμμανουήλ Τσιμπίδης

Επιμέλεια κίνησης: Ιωάννα Καρατέγου

Σύνθεση πρωτότυπης μουσικής: Σοφία Γιαννίτσιου Παπαευαγγέλου

Φωτογραφία: Κωνσταντίνα Πανέλη

 

 

Ηθοποιοί:

Έλενα Γεώργα

Σοφία Γιαννίτσιου Παπαευαγγέλου

Ζωή Κικινή

Φωτεινή Σαββίδη

 

Στο Θέατρο 104 από Παρασκευή 25 Απριλίου και κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή μέχρι και 15 Ιουνίου, στις 20:30.

(Εξαιρούνται 23, 24, 25 Μαΐου & 6 Ιουνίου.)

 

Εισιτήρια 12€


Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Θερμαϊκός το εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά της Ασπασίας Σιγάλα "Ο κήπος της Μάγιας"

  Ασπασία Σιγάλα Ο κήπος της Μάγιας Εικονογράφηση: Μαιρηλία Φωτιάδου Σελίδες: 40, Τιμή: 11.12 ευρώ ISBN : 978-618-5607-50-0 Εκδόσεις Θε...