Ο δικός μου Παράδεισος δεν είναι ψεύτικος…

Τον έφτιαξα με τα ίδια μου τα χέρια… ίδρωσα, πόνεσα, γέλασα πολύ… του έβαλα χιλιάδες χρώματα ανακατεμένα, χαρούμενες μελωδίες, αρώματα ακριβά που τα έφερα από το κέντρο της Γης… Δεν είναι και τόσο μεγάλος… τι να τα κάνω τα χίλια τετραγωνικά; θα χανόμουν το μόνο σίγουρο… στον Παράδεισό μου κατοικώ εγώ αποκλειστικά με αυτούς που αγαπώ... τους πρωταγωνιστές της ζωής μου… τους ήρωες που θαυμάζω και προσκυνώ… αυτούς που κυβερνούν τη σκέψη μου και τη ζωή μου… Η καρδιά μου είναι μεγάλη, καλό αυτό χωράνε πολλοί, αλλά είναι φτιαγμένη από γυαλί, κακό αυτό ραγίζει εύκολα… ο Παράδεισός μου έχει τα πάντα: χαμόγελα, αισιοδοξία, χαρά, γέλιο, εικόνες, ελπίδες και όνειρα που δεν θα μείνουν για πάντα όνειρα… φιλοξενώ τους φίλους μου, λίγοι και καλοί… προσκαλώ και όποιον έχει ανάγκη από μια αγκαλιά, είναι μεγάλη αλλά πάνω απ’ όλα αληθινή/original/vintage…αν μια μέρα ξυπνήσω και βρω ένα μήνυμα στο κινητό: Ο Παράδεισός σου δεν είναι αληθινός … θα πληγωθώ… πολύ… μετά θα μου περάσει αλλά είναι σίγουρο ότι θα πληγωθώ γιατί είμαι ακόμα παιδί και η καρδιά μου εύθραυστη, φτιαγμένη από γυαλί…