Εγώ τις έχω και μπόλικες. Τέσσερις στον αριθμό. Την Γεωργία,
την Μαρία, την Ευαγγελία και την Βασιλεία. Α! παραλίγο να τον ξεχάσω. Έχω κι
έναν αδερφό. Τον λένε Βασίλη. Αυτός είναι το νούμερο πέντε. Εγώ είμαι το
νούμερο έξι. Μετά από μένα το καλούπι έσπασε. Τέτοιο παιδί που αλλού να βρεθεί;
Η αδερφή μου η τρίτη, λοιπόν, η Λία (από το Ευαγγελία βγαίνει αλλά το σιχαίνεται
οπότε τη φωνάζουμε όλοι Λία) μένει στα Βασιλικά της Σαλαμίνας. Δίπλα στη
θάλασσα. Ωραίο σπίτι. Εξοχικό. Αφού βρίσκεται στην εξοχή. Έχει και μεγάλο κήπο.
Και δέντρα και λουλούδια που τώρα την άνοιξη ανθίζουν όλα μαζί και σε πιάνει
ζάλη. Εδώ είμαι. Στον παράδεισο. Με τον άντρα της Λίας τον Κώστα και τα ανιψάκια
μου τον Γιάννη και τον Μωυσή. Το βράδυ θα κάνουμε Ανάσταση στον Άγιο Αλέξανδρο
που είναι ένα γραφικό εκκλησάκι κι αυτό δίπλα στη θάλασσα. Αύριο το πρωί θα
έρθουν και οι γονείς μου η μαμά Φρόσω με τον μπαμπά Μωυσή και την αδερφή
νούμερο ένα την Γεωργία που γιορτάζει την Δευτέρα και θα φάμε γλυκό. Η Σαλαμίνα
είναι μια κούκλα γιατί είναι κοντά. Ένα τέταρτο με το λεωφορείο κι άλλο ένα
τέταρτο με το φέρι μπότ. Να σας ευχηθώ καλή Ανάσταση. Να είστε γεροί, δυνατοί
κι ευτυχισμένοι για να μπορείτε να διαβάζετε αυτά που γράφω. Πλάκα έχουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου