Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014

Βόλτα με τη μηχανή…



    Στο Σύνταγμα με πάρκαρε για να πάρω το 040 που δεν σταματάει ποτέ. Μπήκα μέσα εγώ και άλλοι νορμάλ άνθρωποι. Όλοι μου φαίνονται νορμάλ εκτός από εμένα. Ο οδηγός έβαλε μπροστά. Άδεια η Αθήνα. Αύγουστος δηλαδή. Έτρεχε, μα τι πρωτότυπο. Λεωφόρος Συγγρού, τα μπουζούκια, λεωφόρος Θησέως, τα εικοσιτετράωρα café, παραλία, μικρά ξενοδοχεία, ο Σκάι, το παλιό λούνα πάρκ που μου ξυπνά χιλιάδες αναμνήσεις.
     Ξεκίνησα ανάποδα επειδή πρώτον κάνει αφόρητη ζέστη και δεύτερον επειδή έτσι μ’ αρέσει. Ανάποδος ήμουνα από την ώρα που γεννήθηκα. Το «blind date» ήτο σκέτη αποτυχία. Ο αποτυχημένος – πώς να τον πω δεν μου’ ρχεται τώρα – με άφησε επί της Θησέως στο ύψος της Καλλιθέας. Ψιθύρισε ένα «sorry» αλλά εγώ είχα ήδη κλείσει τη πόρτα πίσω μου.
     Μετά γίνανε δυο πολύ σοβαρά τηλεφωνήματα. Το πρώτο στη φίλη μου την Τζένη, της είπα για το ναυάγιο, μου είπε θα το αναλύσουμε αύριο στον καφέ. Το δεύτερο στον φίλο μου τον Ήφαιστο που είναι φωτιά και λαύρα ο άτιμος αλλά επειδή είναι αληθινός φίλος σταματώ εδώ. Άναψε το πράσινο φως: - Έλα σπίτι και βλέπουμε τι κάνουμε…
     Περπάτησα μέχρι τον ηλεκτρικό. Επιβιβάστηκα και κοιτώντας το κινητό μου έβριζα την ώρα και τη στιγμή που κανόνισα εκείνο το ραντεβού. Φτάνω Ομόνοια. Νύχτα είναι, μέρα είναι, πάντα το ίδιο σκηνικό και δεν αλλάζει. Μια βρώμικη πλατεία.
     Πήρα μια ευθεία και περπατούσα κοιτώντας επίμονα την άσφαλτο. Μια φορά είχα βρει χαρτονόμισμα και έκανα πάρτι. Άσχετο. Πάω παρακάτω. Φτάνω έξω από την πόρτα του. Πατάω το κουδούνι, μπαίνω στο ασανσέρ και σε κλάσματα δευτερολέπτου βρίσκομαι στο πανέμορφο σπίτι του φίλου μου του Ήφαιστου.
     Μου πέφτει το σαγόνι. Με τη διαρρύθμιση, τα έπιπλα, τον απαλό φωτισμό. Το χαμόγελό του. Αυτή η ασφάλεια που ελάχιστος κόσμος μου την προσφέρει πια. Δεν ζήτησα καν νερό. Πιάσαμε αμέσως την κουβέντα. Λόγια. Μιλούσε εκείνος άκουγα εγώ. Με προσοχή, πάντα. Για τις διακοπές του, τα μπάνια του, τις περιπέτειες.
     Εγώ, καμιά περιπέτεια, κανένα μπάνιο, τη λέξη «νησί» δεν τολμώ καν να την αναφέρω. Δεν με νοιάζει. Χορτάτος είμαι. Από τα πάντα. Αποφασίσαμε να κατηφορίσουμε προς τη πλατεία Εξαρχείων. Επειδή όμως ποτέ μου δεν τη χώνεψα, ούτε αυτή, και μη ρωτήσετε γιατί, καθίσαμε σε ένα ταβερνάκι επί της Μπενάκη να πιούμε παγωμένες μπύρες. Οι γκαζόζες ευτυχώς τους είχανε τελειώσει.
    Αυτό το τραπέζι άκουσε πολλά. Όταν ήρθανε τα σουβλάκια μου δεν πρόλαβαν τίποτα να κρυφακούσουν γιατί πήγανε κατ ευθείαν στο στομάχι μου. Χαρά εγώ, χαρά κι ο Ήφαιστος που έχει το μοναδικό ταλέντο να μιλάει, να μη γίνεται βαρετός, να δίνει συμβουλές και να χαιρετάει και τους γνωστούς του. Ναι, το αγόρι έχει μεγάλο κύκλο, το πρόβλημα που είναι;
    Η ώρα περνούσε. Κάποια στιγμή δεν άντεξα και είπα κάτι πολύ προσωπικό (τα πολύ προσωπικά τα φυλάω για μένα) και αφού το λύσαμε κι αυτό έφυγε ένα μεγάλο βάρος από πάνω μου. Πληρώσαμε και την κάναμε με ελαφρά. Θα λέγαμε κι άλλα πολλά αν δεν μας είχανε νυστάξει τα σουβλάκια και οι μπύρες.
     Ο φίλος μου ο Ήφαιστος όμως που είναι καλό παιδί, οδηγεί μηχανή. Μεγάλου κυβισμού. Από αυτές που τρέχουν, καταλαβαίνετε. Την καβάλησα όσο πιο ατσούμπαλα μπορούσα. Δεν το έκανα επίτηδες. Είμαι και δυο μέτρα. Έβαλε μπροστά και με πήγε μια όμορφη βόλτα. Συνεχίσαμε να μιλάμε ακόμα και πάνω στη μηχανή. Ο αέρας στη μούρη δεν μας ενοχλούσε.
Τελικά ο καθένας κάπου εκτονώνεται. Εγώ όταν έχω νεύρα καβαλάω το ποδηλατάκι μου και εξαφανίζομαι. Εκείνος τη μηχανή του και επίσης εξαφανίζεται. Είναι όμως πολύ όμορφος και πουθενά δεν μπορεί να κρυφτεί…
     Κατεβήκαμε μέχρι την Ομόνοια. Περάσαμε από Αγίου Κωνσταντίνου, μεγάλη η χάρη του, λίγο Πειραιώς, όλη τη Σταδίου μέχρι που φτάσαμε Σύνταγμα. Έξω από τα Public οκτώ στον αριθμό αστυνομικοί μαζεμένοι. Ο λόγος;
      Η βόλτα ήτανε τόσο όσο. Γιατί ναι, μου έκανε τη χάρη να μ’ εξυπηρετήσει αλλά φοβάμαι και τις μηχανές. Τους μαλάκες δεν φοβάμαι και δυστυχώς που θα τελειώσω έτσι αλλά μαζευτήκανε πολλοί. Σε κάποιον άλλο πλανήτη μπορεί να πάρουν κάποια αξία. Εδώ, καμιά. Αυτό το υπογράφω.

Ήφαιστε καλέ μου, σ’ ευχαριστώ πολύ.

Θα το ξανακάνουμε, ναι;         

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ «ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΗΤΑΝ Ο ΚΑΙΡΟΣ» ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΗ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΚΑΙ ΩΡΑ 18:00 ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ ΒΗΤΑ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

  Οι Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ και ο συγγραφέας Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου   Μια φορά ήταν ο κ...