…ή καλύτερα στη Σαλαμίνα πετάει
μια πεταλούδα… όχι, ούτε αυτό κολλάει… Μια πεταλούδα πετάει στο μπαλκόνι μου
στη Σαλαμίνα κάθε πρωί που πίνω φραπόγαλα – καπνίζω σαν φουγάρο και βλέπω τον
ήλιο να ανεβαίνει ψηλά και τότε τα χρώματα της πεταλούδας φαίνονται ακόμα πιο
ζωντανά…
Κι αυτή η πεταλούδα ολοζώντανη
είναι γιατί μου λέει «καλημέρα» και πετάει σαν τρελή και είναι ευτυχισμένη και
κολυμπάει στα καταγάλανα νερά γιατί δεν έχει προβλήματα…
Κάνει ότι γουστάρει, δεν πίνει
χάπια για να κοιμηθεί, δεν της καίγεται καρφί τι θα πουν οι άλλες πεταλούδες,
δεν τη στεναχωρούν τα likes στο facebook γιατί πολύ απλά δεν έχει facebook ούτε την απασχολεί πως θα πληρώσει το κινητό, το ενοίκιο
και όλους τους άλλους λογαριασμούς…
Δεν τη χαλάει που το κινητό της
είναι νεκρό γιατί δεν έχει κινητό, ούτε της τη δίνει στα νεύρα η μοναξιά γιατί
γεννήθηκε μόνη, μεγάλωσε μόνη και της αρέσει να ζει μόνη χωρίς κανέναν νταβατζή
πάνω απ’ το κεφάλι της…
Της αρέσει πολύ η Σαλαμίνα, οι
άνθρωποι, οι παραλίες, οι πλατείες που σφύζουν από ζωή, οι βάρκες που πάνε μια
δεξιά και μια αριστερά…
Έχω ευθύνη απέναντι σ’ αυτή τη
πεταλούδα: κανένας έξυπνος να μη της κάνει κανένα κακό, να μη τη πληγώσει με
άσχημα λόγια ή πράξεις, να μη της κλέψει τον καθαρό αέρα που εδώ στη Σαλαμίνα
φτάνει και περισσεύει για όλους…
Πάντως ο κήπος του σπιτιού της
ανήκει… γράφει παντού το όνομά της… και είναι μεγάλος ο κήπος… αν με βαρεθεί
μπορεί να ανοίξει τα φτερά της και να φύγει.-
Μια βουτιά στη θάλασσαααααααααα……….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου