Κι αυτή η πανσέληνος πόσο πολύ με κούρασε… αύριο θα φύγω με τους φίλους μου για Κάιρο!

Ναι, καλά, κανένας φίλος μου δεν ψήνεται για Κάιρο αλλά ο πραγματικός λόγος είναι ότι κανένας δεν μπαίνει σε αεροπλάνο. Μια φορά εξαφανίστηκε ως δια μαγείας αεροπλάνο και ακόμα ψάχνουνε. Μα τι είναι το αεροπλάνο; Κουτί με προφυλακτικά; Αναπτήρας; Ή σερβιετάκι με φτερά; Και το αεροπλάνο έχει φτερά για να πετάει αλλά απορώ πως δεν βγάζουνε άκρη. Κάτι μου βρωμάει αλλά βαριέμαι. Έχω πιο σημαντικά πράγματα να ασχοληθώ. Κρίμα για τις τόσες ψυχές που πήγανε χαμένες. Εύχομαι μόνο να μην πόνεσαν. Τα πράγματα πρέπει να μπούνε στη θέση τους. Το σιχαίνομαι το πρέπει αλλά αυτή τη περίοδο ταιριάζει γάντι. Όλο το σπίτι είναι πακεταρισμένο. Σε κούτες. Μετακόμιση. Αλλά που; Εύκολο να το λες δύσκολο στη πράξη. Ο παππούς με το δίπατο στην Αγία Παρασκευή λάκισε τελευταία στιγμή και τώρα τρέχουμε. Ας το έχει να το χαίρετε. Τα αθλητικά έχουνε πάρει φωτιά. Τα τηλέφωνα επίσης. Και οι μεσίτες άνθρωποι είναι και θέλουν να βγάλουν το ψωμάκι τους αλλά μη μας περνάνε και για χαζούς. Αλλιώς τα γράφουνε στις αγγελίες, άλλα δείχνουν οι φωτογραφίες, άλλα σου λένε στο τηλέφωνο και όταν τα  δεις από κοντά σε πιάνει νευρικό γέλιο και δεν ξέρεις από πού είναι η έξοδος. Ο Ερμής ο άμοιρος έχει πάθει σοκ. Δεν ζει σε σπίτι. Προσπαθεί να δείχνει cool και ότι δεν τρέχει μία αλλά δεν. Έχω μπλέξει με τρελούς σκέφτεται αλλά δεν μας το δείχνει για να μη μας πληγώσει. Και λέγαμε: Πανσέληνος είναι θα περάσει. Βόλτα πήγαμε μέχρι τη Σαλαμίνα και ψήσαμε και φάγαμε και μου βγήκαν όλα από τη μύτη και αγκαλιά με τη λεκάνη μέχρι τα ξημερώματα. Και τα τηλέφωνα χτυπάνε ταυτόχρονα και μπερδεύω τα σπίτια με τα μεσιτικά και ας κρατάω σημειώσεις. Και ο καιρός καλοκαιρινός. Πιο όμορφος από ποτέ. Και αντί να σχεδιάζουμε τι θα κάνουμε το Πάσχα εμείς ψάχνουμε για καινούργιο σπίτι. Κι εδώ κολλάει το: Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός χαμογελά.

Το απόλυτο soundtrack:

Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα κι εγώ δεν έχω για νοίκι…