Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

Ο Εθελοντισμός είναι μακροζωία!!!



Και αυτό δεν είναι δικό μου, οι έρευνες το λένε εδώ και δεν ξέρω κι εγώ πόσα χρόνια. Η κατάσταση δυστυχώς δεν αλλάζει. Παραμένουμε άνεργοι (όλοι), παραμένουμε άφραγκοι (επίσης όλοι), και ήμαστε ένα σκαλοπάτι πριν την απογοήτευση. Λίγο πριν τα βάψουμε όλα μαύρα, πριν την πέσουμε για τα καλά στο κρεβάτι και δεν κάνουμε απολύτως τίποτα, κοιτάζοντας με τις ώρες το ταβάνι με την ηλίθια απορία « θα πέσει δεν θα πέσει». Όχι, το ταβάνι δεν πέφτει, στο υπογράφω. -- Όχι, σε ικετεύω μη κάτσεις με τα χέρια σταυρωμένα. Μη κλαίς τη μοίρα που σε χτυπάει αλύπητα σαν το χταπόδι.


Γίνε κι εσύ εθελοντής. Μπορείς! Είναι εύκολο. Δεν χρειάζονται σπέσιαλ γνώσεις ή πτυχία ή μάστερ από το τάδε επώνυμο κολέγιο. Δεν είναι ανάγκη να μιλάς πέντε γλώσσες ή να έχεις μαντικές ικανότητες. Το μόνο που  χρειάζεται είναι θετική ενέργεια και όρεξη. Το να ξέρεις ότι κάπου μπορείς να προσφέρεις βοήθεια είναι υπέροχο. Να μην αισθάνεσαι άχρηστος/άχρηστη, να μη λες κάθε πρωί «που να τρέχω τώρα» ή «δεν βαριέσαι, κοίτα τι ωραία μέρα, θα πιώ ακόμα ένα φραπέ» ή «δεν γαμιέται, δεν θα κάνω τίποτα».


Θα σου πω εγώ προσωπικά για το κεφάλαιο «δεν θα κάνω τίποτα» που το έζησα κυριολεκτικά από το Α μέχρι το Ω.
Όλα  άρχισαν από βαρεμάρα. Που να πάω σήμερα, τι να κάνω, από αύριο θα ψάξω για δουλειά, από αύριο θα αρχίσω τρέξιμο, από αύριο θα χτυπάω πόρτες. Τα άφηνα όλα για το αύριο, και φυσικά το αύριο για το μεθαύριο και ούτε καθ’ εξής. Φυσικά όλα αυτά και άλλα πολλά μαζεύονταν στοίβα σαν τα ασιδέρωτα με αποτέλεσμα να μην έκανα τίποτα από όλα αυτά που ήθελα να κάνω.


Τελικά κατάφερα να γίνω από μόνος μου μανιοκαταθλιπτικός, να μη σηκώνομαι από το κρεβάτι, να μη μπορώ να φάω και να φοβάμαι ακόμα και να πλησιάσω το μπαλκόνι. Τελικά έχασα χρόνο από τη ζωή μου αλλά τώρα οκ. Ξέρω ότι δεν γίνεται να τα έχουμε όλα. Ξέρω ότι να κάθομαι και να μη κάνω τίποτα δεν κερδίζω κάτι. 


Κατάλαβα, έστω και αργά, ότι ο εθελοντισμός είναι κάτι που με γεμίζει χαρά. Βοηθάω χωρίς να περιμένω αντάλλαγμα. Κοιτάζω ανθρώπους που έχουν μεγαλύτερες ανάγκες και όχι τον εαυτό μου.

Με λίγα λόγια: Έμαθα να κοιτάζω μπροστά!   
   
Εσύ;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ «ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΗΤΑΝ Ο ΚΑΙΡΟΣ» ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΗ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΚΑΙ ΩΡΑ 18:00 ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ ΒΗΤΑ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

  Οι Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ και ο συγγραφέας Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου   Μια φορά ήταν ο κ...