Χτυπάει το κινητό, δεν το
ακούω. Χτυπάει το κουδούνι της πόρτας, επίσης δεν το ακούω. Μου μιλάνε, τα
ίδια. Έχω πολύ σοβαρό πρόβλημα. Και τώρα που μιλάς δεν σε ακούω. Οπότε χώστα
μου, βρίσε με, πες ότι θέλεις, είναι η ευκαιρία της ζωής σου…
Το χτικιό άρχισε να κυβερνά τα
πελώρια αυτιά μου την προηγούμενη εβδομάδα. Νόμιζα πως δεν έτρεχε μία και ήταν
απλά στη φαντασία μου. Οι μέρες περνούσαν, άρχισαν και οι βροχές και τότε τα
πράγματα γίνονταν χειρότερα. Είχα βάλει
το ξυπνητήρι για να κάνω κάτι δουλίτσες στο κέντρο. Φυσικά δεν άκουσα κανένα
ξυπνητήρι, ούτε το σταθερό που χτυπούσε ασταμάτητα ούτε καν το κινητό που το
είχα ακριβώς δίπλα μου…
Τους ανησύχησα. Όλους. Νόμιζαν πως
κάτι κακό είχα πάθει. Ναι, έπαθα, και όχι απλά κακό αλλά το χειρότερο πράγμα
που θα μπορούσε να μου συμβεί αυτή τη περίοδο που τρέχω λίγο παραπάνω με
διάφορα…
Είμαι κουφός. Ή μάλλον είμαι και
κουφός και δυστυχισμένος. Γαβγίζει ο σκύλος, θέλει βόλτα, χαμπάρι εγώ. Πήγαμε σινεμά
να δούμε το Gravity μια πολύ
ατμοσφαιρική ταινία που εξελισσόταν στο διάστημα. Για μένα ήταν βουβή. Δεν άκουγα
απολύτως τίποτα. Ευτυχώς διάβαζα τους υπότιτλους. Στη συνέχεια περπατήσαμε στη
Φωκίωνος. Έβλεπα τη βροχή να πέφτει. Ήταν πολύ ρομαντικά, αλλά δεν άκουγα το θρόισμα
των φύλλων…
Με παίρνουν τηλέφωνο και δεν
μπορώ να επικοινωνήσω με τον έξω κόσμο. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι τους κάνω
πλάκα και γελάνε μαζί μου αλλά ούτε τα γέλια τους δεν μπορώ να ακούσω…
Ξαφνικά αισθάνομαι 1.000 ετών. Αρχίζει
το μυαλό μου να κάνει παιχνίδια. Τα μαλλιά μου θα αρχίσουν να ασπρίζουν και να
πέφτουν ταυτόχρονα, τα δόντια μου θα φύγουν με τους φίλους τους για Κάιρο και
μια ωραία μασέλα θα πάρει τη θέση τους, τα πελώρια αυτιά μου θα κοσμούν
ακουστικά βαρηκοΐας και όταν θα πέφτει η μπαταρία θα υπάρχει πρόβλημα και
μάλιστα μεγάλο…
Τι εφιάλτης θεέ μου!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου