Στο παρελθόν έμαθα τι πάει να
πει απόρριψη (στον επαγγελματικό τομέα). Σπούδασα στη Δραματική Σχολή και
πίστεψα πως τα όνειρά μου θα βγουν αληθινά. Έτρεχα σαν τον τρελό, παρακαλούσα,
μοίραζα αμέτρητα βιογραφικά λες και ήταν ψηφοδέλτια. Έπαιξα σε πολλές παραστάσεις
και συνεργάστηκα με πολλούς και καταξιωμένους σκηνοθέτες. Παράπονο δεν έχω. Όσο
όμως περνούσανε τα χρόνια έβλεπα τη βρωμιά και την υποκρισία που υπήρχε σ’
αυτόν το χώρο. Αποφάσισα να ασχοληθώ με τη γραφή. Στην αρχή σε εφημερίδα στη
Θεσσαλονίκη στη συνέχεια το πρώτο μου θεατρικό το οποίο και ανέβασα σε μπαρ
στου Ψυρρή και έκανε μεγάλη επιτυχία. Τότε απέκτησα και «φίλους».
Ξαφνικά εμφανίστηκε ένα
πρόβλημα υγείας. Είχα ταλαιπωρήσει σε μεγάλο βαθμό και τον εαυτό μου αλλά και
το σώμα μου. Χρειάστηκε να μείνω για αρκετό καιρό στο νοσοκομείο. Τότε οι «φίλοι»
που προανέφερα εξαφανίστηκαν. Όλοι! Ούτε μηνύματα στο κινητό, ούτε τηλέφωνα,
καλά, ας μη πω για τις επισκέψεις στο νοσοκομείο.
Όταν ξαναβγήκε ο ήλιος
αναθεώρησα για πολλά πράγματα. Πήρα το μάθημά μου και κατάλαβα την έννοια της λέξης:
φιλία…
Σήμερα η ζωή μου είναι εντελώς
διαφορετική. Ο κύκλος μίκρυνε κατά πολύ. Λίγοι και καλοί. Βγήκε και το βιβλίο
μου και αρκετός κόσμος το αγάπησε και το αγκάλιασε. Το ταξίδι του συνεχίζεται. Με
αργά και σταθερά βήματα. Υπάρχουν βέβαια και μια ομάδα ανθρώπων που δεν μπήκε
καν στη διαδικασία να το αγοράσει ενώ θα έπρεπε.
Δεν γίνομαι σκληρός με τους ανθρώπους.
Παλιά βοηθούσα πολύ κόσμο με όποιο τρόπο γινόταν. Σταμάτησα να ζητάω πράγματα
γιατί ξέρω ότι κανείς δεν θα απαντήσει στο τηλεφώνημά μου. Ότι κάνω το κάνω με τις
δικές μου δυνάμεις χωρίς να έχω από πίσω μου φραγκάτους γονείς να προμοτάρουν
την κάθε μου κίνηση.
Δεν θα σταματήσω να αγωνίζομαι
και να κυνηγάω τα όνειρά μου. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να κλειστώ στους τέσσερις
τοίχους και να κλαίω τη μοίρα μου γιατί ξέρω πολύ καλά πως αυτό θα δώσει χαρά
σε πολλά άτομα.
Δεν παραιτούμε για κανέναν λόγο.
Ευχαριστώ όλους και όλες για την υποστήριξή σας.
Ο θεός να σας έχει καλά…
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου