Τροχαίο ατύχημα

Το Σάββατο το βράδυ ήμασταν καλεσμένοι σε ένα φιλικό σπίτι στο Καλαμάκι. Μιλήσαμε, μαγειρέψαμε, πέρασε ευχάριστα και γρήγορα η ώρα. Πάντα όταν περνάς καλά ο χρόνος τρέχει. Στην επιστροφή, την ώρα που ανεβαίναμε τον Κηφισό βλέπουμε έναν νεαρό να εκσφενδονίζεται από το μηχανάκι του... μόνος του. Δεν φορούσε κράνος, άγιο είχε. Βγάλαμε αλάρμ και σταματήσαμε στα δεξιά. Ένας κύριος με μια μεγάλη μηχανή σταμάτησε για να βοηθήσει. Παρατήρησα ότι κανένας δεν σταμάταγε. Όλοι έκοβαν ταχύτητα, ρίχνανε μια γρήγορη ματιά και φεύγανε.

- Θα καλέσω ασθενοφόρο, είπα κι αυτό έκανα. Ο νεαρός είχε παντού αίματα. Του μιλούσαμε για να μη χάσει τις αισθήσεις του. Παρακάλεσε τον άλλο κύριο να καλέσει στο κινητό τον αδερφό του ο οποίος έφτασε μετά από δέκα λεπτά. Το ασθενοφόρο ήρθε μετά από μισή ώρα σχεδόν. Τότε είπε ο νεαρός ότι μιλούσε στο κινητό την ώρα που οδηγούσε. Ανέβηκε στο ασθενοφόρο κι εγώ πήγα σπίτι μου.

Το επόμενο πρωί λέω στον φίλο μου τον Αντώνη το σκηνικό.

- Να μη το ξανακάνεις, μου είπε…

Μια φορά ένας γνωστός μου σταμάτησε να βοηθήσει σε ένα τροχαίο και τον τρέχανε στα δικαστήρια. Έμπλεξε ο άνθρωπος χωρίς να φταίει. 

Μετά από αυτό κατάλαβα γιατί ενώ το παλικάρι αιμορραγούσε στην άσφαλτο κανένας δεν σταματούσε να καλέσει βοήθεια…