Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

Πάσχα στη Μύκονο


Μεγάλη Πέμπτη: το Blue Star Ithaki σαλπάρει για Σύρο, Τήνο, Μύκονο. Νυστάζω πολύ (μα τι πρωτότυπο) και ο ήλιος κάνει σιγά σιγά την εμφάνισή του. Καθίσαμε φυσικά κατάστρωμα για να μη χαλάμε την παράδοση. Η μαμά μας εφοδίασε με μια μεγάλη ποικιλία από νηστίσιμα τοστ (ταχίνι, τυρί, μαρμελάδες, χαλβά). Τα μάτια μου τσούζουνε. Αγόρασα φραπέ. 3.20 παρακαλώ. Για κακή μας τύχη στο τραπέζι προστέθηκαν ακόμα πέντε. Δυο κοπέλες, ένας άντρας και δυο σκυλιά (όχι από αυτά τα φιλικά που είναι όλο χάδια και νάζι). Το καράβι είναι γεμάτο. Οι Έλληνες καλοπερνάνε. Ποιος μίλησε για κρίση; Γράφω στο ημερολόγιό μου (απαραίτητο αξεσουάρ) τώρα θα ήθελα να είχα 2 φόλες. Τη μια για το μικρό και την άλλη για το μεγάλο. Αμαρτία που το λέω αλλά τα νεύρα μου σπάνε με το παραμικρό. Ο ήλιος πήγε από την άλλη πλευρά και κρυώνω. Βούρτσισα τα δόντια μου. Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα μέσα μου και μου αρέσει πολύ αυτό. Βάζω τα ακουστικά μου και ακούω Ρυθμό 9,49 και όχι τα γαβγίσματα των σκύλων. Πότε ήταν η τελευταία φορά που είχα επισκεφθεί το νησί των ανέμων; Σιγά μη θυμάμαι (εδώ δεν θυμάμαι τι έφαγα εχθές).
Ξεσκίστηκα για να φτάσω Μύκονο. Δεν φταίω εγώ γι’ αυτό αλλά τα μποφόρ που σκάσανε μύτη απροειδοποίητα. Ήμουν που ήμουν κουνημένο από παιδί, τώρα παράγινε το κακό. Τα τοστ μου κάτσανε στο στομάχι. Ο φραπέ μου βγήκε απ’ τα ρουθούνια. Στην προσπάθειά μου να (ξανα) βουρτσίσω τα ολόλευκα δόντια μου, η οδοντόβουρτσα μου μπήκε στο μάτι. Το καράβι κουνιέται πέρα δώθε σαν μίλκ σέικ. Τα τραπέζια παίζανε ντόμινο με μεγάλη επιτυχία. Οι καρέκλες φεύγανε από το κατάστρωμα σαν σπιρτόκουτα. Τα κατοικίδια γαυγίζουνε όλα μαζί το δεύτε τελευταίον ασπασμών κι εμείς είχαμε κλάσει πόμολα. Πάλι καλά να λες… σωθήκαμε.
Μόλις πατήσαμε το πόδι μας στο καινούργιο λιμάνι της Μυκόνου κοιτάζαμε σαν τα χαζά ποιος κρατάει ταμπελάκι που να γράφει San Marco hotel. Ευτυχώς δεν παιδευτήκαμε πολύ. Ο οδηγός ήξερε το επώνυμό μου ( πήρα αμέσως τα πάνω μου). Μας πήρε τις βαλίτσες απ’ τα χέρια και μας άνοιξε τη πόρτα του πούλμαν. Ωραία υποδοχή (είπα από μέσα μου). Σε λιγότερο από δέκα λεπτά βρεθήκαμε σε ένα μαγευτικό μέρος στο ξενοδοχείο San Marco. Εκεί δεν μας πήρε πολύ χρόνο για να ανακαλύψουμε ότι η πολυτέλεια και η απλότητα πάνε μαζί. Μοναδική θέα, υπέροχα δωμάτια, μεγάλη πισίνα, βεράντα με αναπαυτικούς καναπέδες και θέα το πέλαγος. Τα αγόρια στην υποδοχή ( Βασίλης και Γιάννης) μας καλωσόρισαν με ένα πλατύ χαμόγελο γεμάτο ευγένεια. Ένας άλλος κύριος πήρε τα πράγματά μας, τα φόρτωσε στο αμαξάκι και μας οδήγησε στο δωμάτιό μας. Δωματιάρα μιλάμε με όλα τα κομφόρ. Βγάλαμε τις πρώτες φωτογραφίες, φορέσαμε τα μαγιό μας και κατεβήκαμε στη πισίνα. Εκεί μας περιποιήθηκε η Ιωάννα (τι να γράψω γι’ αυτό το κορίτσι, ότι και να πω θα είναι λίγο). Λιαστήκαμε σαν τα πρόβατα, χτυπήσαμε και δυο μακαρονάδες και την πέσαμε για ύπνο. Το ίδιο βράδυ κατεβήκαμε στη χώρα. Ο αέρας ξερίζωνε δέντρα. Ψάχναμε για κανέναν celebrity αλλά τζίφος. Με λύπη αντιλήφθηκα ότι στο νησί δεν υπήρχαν φραγκάτοι (original).

Μεγάλη Παρασκευή
Το ξενοδοχείο είναι ένα πανάκριβο στολίδι. Η θέα από το δωμάτιο ανεκτίμητης αξίας. Χθες την άρπαξα λιγάκι (τι το ήθελα το κοντομάνικο;). Σήμερα δεν φυσάει τόσο. Κατεβήκαμε για πρωινό. Ο μπουφές είχε τα πάντα. Μίλησα με τη μητέρα μου στο κινητό. Κατεβήκαμε στην πισίνα. Ήπιαμε, φάγαμε, όλα άψογα. Επικρατεί παντού μια γλυκιά ηρεμία. Ακριβώς αυτό που θέλαμε. Grande οικονομικές διακοπές σε ένα Grande μέρος. Το βράδυ του επιτάφιου γινότανε ο πανικός μέσα στα στενά. Όλοι μα όλοι είχανε πιάσει καρέκλες, πεζούλια και σκαλάκια και πίνανε ποτά και κάνανε χαβαλέ. Αυτό λέγεται Ελλήνων Πάσχα; Είδα και τη θεά Αριάδνη για δέκα λεπτά αλλά υπέφερα γιατί αισθανόμουν ότι το οξυγόνο μου τελείωνε (είμαι τόσο ξενέρωτος;). Φάγαμε του σκασμού στην Paraportiani και πληρώσαμε και λίγα. Στη συνέχεια πήγαμε για ύπνο αφού πρώτα ήπιαμε ένα ποτήρι λευκό κρασί στη Βεράντα του San Marco.

Μεγάλο Σάββατο
Πήρα μαζί μου το ημερολόγιό  στην πισίνα επειδή ήτανε πολύ άδικο να το αφήνω ολομόναχο στο δωμάτιο. Στο πρωινό έκανα αισθητή τη παρουσία μου πάλι χωρίς να φταίω. Έχυσα όλα τα δημητριακά του μπουφέ. Κάποιος με έχει βάλει στο μάτι. Ρεζίλι έγινα. Τρίτη μέρα στο νησί και χρώμα δεν έχω πάρει. Ο Γάλλος απέναντι με τους κοιλιακούς πέτρα έχει πάρει και πάει πέρα δώθε. Σιγά τ’ αυγά. Έχουμε δει και καλύτερους. Το μεσημέρι φάγαμε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου που έχει πελώρια πιάτα, νοστιμότατα σε πολύ καλές τιμές. Συζητούσαμε με την Ιωάννα και λέγαμε ότι το νησί έχει χάσει την αίγλη του. Ούτε χλιδάτους βλέπουμε, ούτε κλασσάτους. Κι αν έρχονται δεν κατεβαίνουν στη χώρα. Το νησί το είχα γνωρίσει στις δόξες του. Τώρα έχουνε αλλάξει τα πράγματα. Μια επίσκεψη θα σας πείσει. Το San Marco είναι και γαμώ. Σου προσφέρει τα πάντα και δεν πληρώνεις τον κούκο αηδόνι. Το βράδυ κατεβήκαμε για την Ανάσταση. Δυο κοκτέιλ στη μικρή Βενετία ήταν αρκετά για να φτάσουμε στη Μητρόπολη φτιαγμένοι. Μετά πίσω στο ξενοδοχείο μας περίμενε ένας πλούσιος μπουφές που είχε ότι μπορείς να φανταστείς. Μαμ και νάνι.

Κυριακή του Πάσχα
Χριστός Ανέστη (ήρθε η ώρα να ευχηθώ) χαρά, υγεία, δύναμη, αισιοδοξία, αγάπη και καλά κέρδη! Κοιμήθηκα παραπάνω. Το είχα ανάγκη. Φόρεσα ένα παντελονάκι (έτσι απαιτούσε το dress code) και κατέβηκα στο καφε. Πιάσαμε φιλίες με δυο κορίτσια την ώρα που έπινα τον έναν φίλτρου μετά τον άλλον. Το μάτι δεν άνοιγε με τίποτα. Δεν ξέρω αν λυπάμαι ή χαίρομαι που αύριο φεύγουμε για Αθήνα. Ξέρω ότι τα πάντα στη ζωή μας είναι μια στιγμή. Μια μοναδική στιγμή που αποκτά από μόνη της αξία, σου μένει για λίγο στην καρδιά και μετά εξαφανίζεται μια για πάντα. Καλές ή κακές αυτές ήτανε οι εντυπώσεις μου από τις διακοπές του Πάσχα στο νησί της Μυκόνου. Το San Marco σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Οι φωτογραφίες στα εξώφυλλα των εφημερίδων δεν γνωρίζω αν είναι αληθινές (και δεν με νοιάζει). Τις δικές μας θα τις δείτε σε λίγο καιρό στο facebook … ναι, το ξέρω… άλλη όρεξη δεν έχετε.
Τα ξαναλέμε λοιπόν…

Σύντομα!!!    

   

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου