Ναι, το
ομολογώ φίλες και φίλοι και είναι η πικρή αλήθεια. Διανύω περίοδο λιτότητας και
δεν υπάρχουν καθόλου ευρώ στις τσέπες μου, ούτε στο πορτοφόλι μου, ούτε μέσα
στο σπίτι. Αυτό είναι μήνυμα προς τους μελλοντικούς απαγωγείς μου, ότι και να
με κλέψουνε θα πάρουν από τα τρία το μακρύτερο (ούπς!). Το μενού σε καθημερινή
βάση είναι το ίδιο και το αυτό: μακαρόνια με σάλτσα και τυρί (το τυρί κάποιες
φορές). Ο καφές είναι φίλτρου ( χωρίς ζάχαρη φυσικά) και το πακέτο με τα
τσιγάρα συνεχώς αδειάζει (αυτό δεν μπορώ να το εξηγήσω).
Από την άλλη
σκέφτομαι πως αν είχα πολλά χρήματα θα είχα σοβαρό πρόβλημα και υπαρξιακό και
ψυχολογικό. Το χέρι θα ήταν συνεχώς στη τσέπη και με ένα μόνιμο άγχος που να τα
ξοδέψω. Τι χρειάζομαι, τι έχω περισσότερο ανάγκη, τι θέλω και τι όχι. Θα ζούσα
μέσα στην αγωνία για το αν θα τελειώσουν και τι θα κάνω μετά. Γιατί τελειώνουν
και μετά απορείς πως έγινε αυτό.
Στη ζωή μου,
όσους γνώρισα με πολλά χρήματα ήτανε δυστυχισμένοι… κάποιοι ζούσανε σε δικό τους
κόσμο και κάποιοι δεν ήτανε καθόλου καλά. Αντικαταθλιπτικά με τις χούφτες και
κολλημένοι στο κρεβάτι (και στο αλκοόλ). Εγώ είμαι ευτυχισμένος. Έχω τους γονείς
μου, τα αδέρφια μου, τον έρωτά μου και πολύ καλούς κι αληθινούς φίλους. Είναι όλοι
δίπλα μου ανά πάσα ώρα και στιγμή και αυτό είναι κάτι που με κάνει να
αισθάνομαι ασφάλεια.
Η ζωή
συνεχίζεται, έχεις δεν έχεις χρήματα, είσαι δεν είσαι άνεργος. Τα λεφτά δεν
κάνουνε τον άνθρωπο: όσο κλισέ και να ακούγεται αυτή είναι η αλήθεια.
Καλή Σαρακοστή
Έχει να
πέσει νηστεία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου